CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

SIRBONIS quae SIRBON Stephan. Serbonis Herodoto ac Diodero Siculo, Barathra Polybio, palus ingens, melius stagnum Palaestinae in Aegypti confinio inter Casinm et pelusium, in ora maris Syriaci. Dionys.

*)h d' o(/ssoi noterh=|sin e)p' h)i+o/nessi qala/sshs2
*par)r(ali/hn naiousin e)/sw *serbwni/dos2 a(/lmhs2.

Diodor. Sic l. 1. *)esti\ ga/r a)na\ me/son th=s2 te kai/lhs2 *suri/as2, kai\ th=s2 *ai)gu/ptou li/mnh, tw|s2 me\n pla/tei stenh\ pantelw=s2, tw|s2 de\ ba/qei qaumasios, tw|s2 de\ mh/kei e)pi\ diarosi/ous2 parh/kousta stad/ious2, h( prosagareu)stai *serbwni/s2. *toi=s2 de\ a)pei/rois2 tou= prospelazontwn a)nelpi/stous2 e)pife/rei kondu/nous2. *stenou= ga\r tou= r(eu)matos2 o)/ntos2 kai\ taini/a| paraplhsi/ou, qinw=n te mega/lwn pa/nth| perikexume/nwn, e)peida\n *no/toi sunexei=s2 pne/ousin, e)pisei/es plh+qos2 a)/mmou au(/th de\ to\ me\n u(/dwr rata\ th\n e)pifa\neian a)/shman poiei=, to\n te th=s2 li/mnhs2 tu/pon sumfuh= th=| xe/rsw| kai\ kata\ pa=n a) diagnwston. Eius meminit quoque Plut. in Antonio. Strabo vero l. 17. lacum hunc turpi errore cum Asphaltite Iudaeae confundit, Serbonidem quidem nominans, sed Asphaltiten manifesto describens. Lloydius. Nunc le Baranguerlis vulgo dicitur, et sensim deficit. Estque in Aegypto, sed in limite Palaestinae. Baudrand.

SIRCA oppid. munitum Lotharingiae, ad Mosellam fluv. in confinio Ducatus Luxemburgici. Iuris est Francici ab A. C. 1643. 3. Gallic leuc. a Theodonis villa in Caeciam Treviros versus 5. et 4. a Luxemburgo in Ortum. Ei adiacet castrum validum in colle. IN l. 4. de vita Betnardi Claravallensis Abbatis, memoratur Guntrannus de Sirca, diciturque oppidum hoc esse proximum Monasterio Rutinensi, vulgo Rotil vel Rotel qui Ibcus, non longe a civitate Treviris distans; Sircae castro ad Mosellam Sirck multo propior est. Hadr. Vales. in voce Rutina.

SIRENES monstra marina, poetarum fabulis celebratissima. Has finxerunt antiqui Acheloi fluminis, ac Terpsichores fuisse filias. Nicander autem l. 3. Mutationum, Melpomenen Sirenum matrem fuisse scribit, alii Steropen, alli Calliopen. Haeigitur siculum litus incolentes, nautas praeternavigantes, suavitate cantus [orig: cantûs], in naufragium pelliciebant. Ovid. Art. Am. l. 3. v. 311.

Monstra maris Sirenes erant: quae vote canora [orig: canorâ]
Quaslibet admissas detinuere [orig: detinuêre] rates.

Nomina vero illarum fuerunt Aglaope, Pisinae, Thelxiopia. Ut autem Choerilus voluit, Thelexiope, Molpe, Aglaophonos. Clearchus vero Solensis in Amatoriis l. 3. unam illarum Leucosiam nominat. aliam Ligeam, tertiam Parthenopen. Mirabilis profecto dicebatur harum Sirenum suavitas cantus [orig: cantûs], quando vel in apertam perniciem homines trahebant, efficiebantque, ut sui ipsorum obliti in manifestam caedem se trahi paterentur. Nonnus Bassaricam. l. 2.

*(w d' o(/tsttis2 *seirh=nos2 e)pi/klopon u(/mnon a)kou/wn
*ei)s2 ma/ron au)toke/leuwn a)w/rios2 ei(/lketon au)/ths2
*qelra/menos2 mele/essi kai\ ouk e)/ti ku=ma xara/sswn
*glauro\n a)kuma/ntoisin u(/dwr leu\kainen e)retmoi=s2:
*)alla\ ligufqo/ggoio pesw\n e)pi\ di/ktua moi/rhs2
*te/rpetai phdali/oio lelasme/nos, a)/strone\a/ssas2
*pleia/dos2 e(ptapo/roio kai\ a)/ntuga kukla/dos2 *)/arktou.

Idcieco eum Minyae per ea loca navigarent, Aucoeo [orig: Aucoeô] navem gubernante, se citharam sumpsisse scribit Orpheus in Argonauticis, suoque [orig: suôque] cantu Sirenum cantum retudisse. Sic enim ille:

*)enqa\ d' e)fezo/menai ligorh\n o)/pa ghru/ousi
*kou=rai, a)nosth/tous2, de\ brotw=n be/lgousin a)koua/s2.
*dh\ to/te dh) *minu/aisin e)fh/ndane pi/stis2 a)oidh=s2
*seirh/nwn, ou)de/ sfi paraplw/esqai e)/mellon
*fqoggh\n ou)lome/nhn, xeirw=n de\ oi( h(=kan e)retma/.

Illae autem postea desperatione captae, mutaeque factae in mare musica instrumenta abiecerunt, uti testatur idem poeta in his:

*dh/ tote formi/zontos2 a)po\ skope/lou nifo/entos2
*seirhn=es2 ga/mbhsan, e(h\n d' a)/mpausan a)oidh/n.
*kai/ r' h( me\n lwtou\s2, h( d' au)= xe/lun e(/kbale xeirw=n.

Quae omnia Apollonius ita declaravit Argonauticon [orig: Argonauticôn] l. 4.

------ *ai)=ya de\ nh=son
*kalh\n, a)ngemo/essan e)se/drakon, e)/nqa li/geiai
*sei/rhn=es2 si/nont' *)axelwi/+des2, h(dei/h|si
*qe/lgousai molph=sin, o(/tis2 para\ pei=sma ba/loito.
*ta\s2 me\n a)r' eu)eidh\s2 *)axelwi\+w| eu)nhqei=sa
*gei/nato *teryixo/rh *mouse/wn mi/a. *kai\ to/te *dhou=s2
*qugate/r' i)fqi\mhn a)dmh=t' e)/ti porsu/neskon.
*)/ammiga melpo/menai. te/de d' a)/llo me\n oi)wnoi=sin,
*)/allo de\ parqenikai=s2 enali/gkiai e)/skon i)de/sqai,
*ai)ei\ d' eu)o/rmou dedokhme/nai e)n periwph=s2.
*)=h qama\ dh\ pole/wn melihde/a no/ston e(/lonto
*thkedo/ni fsqinu/qousai, a)phlege/ws2 d' a)/ra kai\ toi=s2
*)/iesan e)n stoma/twn o)/pa lei/rion, oi( d' a)po\ nho\s2
*)/hdh pei/smat' e)/mellon e)p' h)i+o/nessi bale/sqai,
*ei) mh\ a)\n *oi)a/groio pa/i+s2 *qrhi/+kios, *)orfeu\s2,
*bistoni/hn eni\ xeosin\ e(ai=s2 fo/rmigga tanu/ssas2,
*kraipno\n e)u+troxa/loio me/los2 kana/xhsen a)oidh=s2.

Eratautem illa Sirenum astutia, ut quibus rebus maxime quisque audiendis delectaretur, eas praecipue canerent; erantque mirifice omnium praeteritorum negotorum memores; quare ita inquiunt apud Homer. Od. m. v. 184.

*deu=r' a)g' i)w\n polu/ain' *)oduseu=, me/ga ku=dos2 *)axaiw=n,
*nh=a kata/sthson, i(/na nwi+te/rhn o)/p' a)kou/sh|s2.
*ou) ga/r pw tis2 th=|de parh/late nhi/+ melai/nh|,
*pri\n h)me/wn meli/gnrun a)po\ stoma/twn o)/p' a)kou=sai,
*)all' o(/ge terya/menos2 nei=tai, kai\ plei/ona ei)dw\s2.
*)/idmen ga/r toi pa/nq' o(/s) e)ni *troi/h| eu)rei/h|
*)argei=oi *trwe/s2 te qew=n i)o/thti mo/ghsan.
*)/idmen d' o(/ssa ge/nhtai e)pi\ xqoni\ poulubotei/rh|.

Quoniam vero multi, cum eo applicuissent, suavitate eantus irretiti, recedere non poterant, sed moriebantur inhumati, in desertis insulis, opus erat multa [orig: multâ] et prudentia [orig: prudentiâ], et animi conrentione ad illa pericula devitanda. Idcirco Ulyssem Circe sic instruit apud Homer. loc. cit. v. 39.

*seirhn=as2 me\n prw=ton a)fi/ceai, ai(/ r)a/ te pa/otas2
*)anqrw/pous2 qe/lgousin, o(/tis2 sfe/as2 ei)safi/khtai,
*(/ostis2 a)i+dri/h| pela/sei, kai\ fqo/ggon a)kou/sei
*seirh/nwn, tw=| d' ou)/ti gunh\, kai\ nh/pia te/kna
*(oi/kade nosth/santi pari/statai, ou)de\ ga/nuntai.
*)alla\ te *seirhn=es2 ligurh=| qe/lgousin a)oidh=|,
*(/hmenai e)n leimw=ni, polo\s2 d' a)mf' o)steo/fin qi\s2
*)andrw=n puqome/nwn, peri\ de\ r)inoi\ minu/qousin.
*)alla\ pare\c e)la/an, e)pi\ d' ou)/at' a)lei=yai e(tai/rwn,
*khron\ deyh/sas2 melihde/a, mh/ tis2 a)kou/sh|
*tw=n a)/llwn, a)ta\r au)to\s2 a)koue/men ai)/ k' e)qe/lhsqa;
*dhsa/ntwn s) e)n nhi\+ qoh=| xei=ra/s2 te po/das2 te
*)orqo\n e)n istope/dh|, e)n d' au)tou= pei/rat' a)nh/fqw.

Hoc [orig: Hôc] pacto [orig: pactô] Sirenum illecebras evasit Laertae filius. Quo allusit Iuvenal. Sat. 9. v. ult. his verbis:

------ Nam, cum pro me Fortuna rogatur,
Affigit ceras illa [orig: illâ] de nave petitas,
Quae Siculos cantus effugit remige surde [orig: surdê].

Sirenas hilarem navig antium poenam,
Blandasque mortes, gaudiumque crudele,
Quas nemo quondam deserebat auditas,
Fallax Ulysses dicitur reliquisse.

Erat autem tota fere illa ora alba, propter insepultorum ossa, quod etiam ait Virgil. l. 5. v. 864.

Iamque adeo scoiulos Sirenum advecta fubibat
Difficiles quondam, multorumque ossibus albos.

Cum vero Ulysses illarum fallacias obturatis auribus sociorum, ipseque malo alligatus fefellisset, fama est ipsas Sirenas se in mare praecipitasse [orig: praecipitâsse], neque amplius postea auditas. Cum vero se in mare praecipitassent [orig: praecipitâssent], sive illud Orphei, sive Ulyssis arte factum est, dicuntur in saxa fuisse conversae, sicuti testatur Orpheus in Argon.

*deina\ d' a)nestona/xhsan, e)pei\ po/tmos2 h)/i+e lugro\s2
*moiridi/ou qana/toio, sfea/s2 d' a)po\ r(wga/dos2 a)/krhs2
*)es2 buqo\n di/skeusan a(lir)r(oqi/oio qala/sshs2,
*pe/trais2 d' h)lla/canto de/mas, mo/rfhn q' u(pe/roplon.

Prope Pelorum vero fama est habitasse Sirenes. Servius in l. 5. Aen. v. 864. Sirenes secundum fabulam in parte virgines fuerunt, in parte volucres, Acheloi fluminis, et Calliopes Musae filiae. Harum una voce, altera tibiis, altera lyra [orig: lyrâ] canebat. Et primo iuxta Pelorum, post in Capreis insula habitarunt [orig: habitârunt]. Unde est quod Sirenas recenset Ovidius inter Proserpinae Siculae Deae comites, Met. l. 5. v. 554.

An quia cum legeret ftores Proserpina vernos,
In comitum numero mixtae Sirenes eratis?

Et apud Nonnum Dionysiacorum l. 13. v. 313. Catanenses *gei/tona *seirh/nwn po/lin w)/|keon. Hinc Statius silv. 1. l. 2. in epicedio Glauciae, v. 10.

Dulce malum pelago Siren, volucresque pullae
Scylleos inter fremitus, avidamque Charybdim,
Musica saxa fretis habitabant dulcia nostra.

Alii Sirenibus alias sedes assignant: de quo non amplius hoc [orig: hôc] loco [orig: locô] quaeremus. Tantum asserimus cum Bocharto, l. 1. Chanaan, c. 27. 33. Sirenum nomen esse mere Punicum. Poenis enim [gap: Hebrew word(s)] Sir, est canticum. Inde libro Solomonis titulus [gap: Hebrew word(s)] Sir hassirim, i. e. canticum canticorum. Itaque Siren [gap: Hebrew] est canorum monstrum, quale a poetis fingitur. Grammaticos interim nihil moror, qui deducunt a)po\ tou= su/rein a trahendo; inde enim non dicerentur *seirhn=es2, sed *surhn=es2. Varia autem de Sirenibus, earumque fabula [orig: fabulâ] tradiderunt veteres. Platoni Sirenes Deae canendi sunt sive Musae, quae orbes caelestes (si qui sunt) vertunt et rotant; de quo

Macrob. l. 2. in Som. Scip. c. 3. Alii vero (uti supra diximus) unius Musarum et Acheloi amnis filias tradiderunt: unde Siren Acheloias apud Sil. Italicum, l. 12. v. 33. 34. Suidae ai( th=s2 yuxh=s2 enarmo/nioi kai\ mousikai\ duna/meis2 Sirenes vocantur. Pausan. in Atticis, quod Torrentius ad Hor. l. 4. Od. 2. observat, auctor est, apud veteres Poematum, Sermonumque quorum vis efficacem ad suadendum venustatem assimulatam Sirenibus; et inde Sophoclem appellatum Sirena. Quemadmodum et Val. Cato propter suavitatem carminum a veteri Poeta [orig: Poetâ] Latina Siren dictus est, ut Suetonius de illustr. Gramm. cap. 11. refert. Petronius: Hec ipsa cum diceret, tanta [orig: tantâ] gratia [orig: gratiâ] conciliabat vocem loquentis, tam dulcis sonus pertentatum mulcebat aera, ut putares inter auras canere Sirenum Concordiam. Heliodor. in Aethiopicis: u(po\ de\ tou= lo/gwn w(/sper tino\s2 *seirhn=os2 kekhlhme/nos, kai\ pro\s2 to\ pei/qesqai kathnagkasme/nos2. Hinc in Isocratis sepulchro Siren rosita fuit, tamquam perfectae et efficacissimae eloquentiae symbolum, de quo Plut. in vita Isoeratis, et Philostratus in Sophistis. Alii vero a Musis, et vera eloquentia [orig: eloquentiâ], quae in rebus gravibus, seriisque occupatur, Sirenas distinguunt: quippe quas nugacibus rebus sermonis et elegantiae curam impendere volunt: de quo videri Torrentius potest ad l. 1. Horat. ep. 2. Vulgatissima ratio est, Sirenum fabulam ad illecebrosas voluptates referre, quae blandis praestigiis irretiunt homines, atque evertunt, de quo Synesius ep. 145. Nec alio interpretantur, quod 3. Sirenas commenti veteres fuerint. Eo [orig: Eô] enim numero [orig: numerô] triplicem illam voluptatem, quae in siti/ois2, e)n po/tois2, kai\ e)n a)frodise/ois2, Platoni et Aristoteli statuitur, expressam volunt. Servius ad illud. l. 5. Aen. v. 864.

Postquam breviter fabulam de Sirenibus exposuisset: secundum veritatem, inquit, meretrices fuerunt, quae transeuntes, quoniam eos ducebant ad egestatem, hic [orig: hîc] fictae sint inferre naufragia. Vid. Iov. Pontanum l. 6. de bello Neapolitano. Soerates apud Stobaeum: *dei=w(/sper *seirhn=as2 ta\s2 h(dona\s2 parelqei=n to\n speu\donta th\n a)reth\n i)dei=n w(/sper patri/da. Horat. l. 2. Serm. Sat. 3. v. 14.

Hinc Sirenius; Gell. l. 16. c. 8. Ne, ut plerique alii, tu quoque in illis Dialecticae gyris, atque Maeandris, tamquam apud Sirenios scopulos consenescas. Nic. Lloydius. Addo, quod Sirenes, In fictitiis Plinio avibus habentur; quod miretur quispiam, ut cogitet, vulgo a Pictoribus, quia maris monstra credantur, effingi superiori corporis parte virginea [orig: virgineâ], inferiori autem piscium. Sed tale quid apud Veterum legas neminem, inquit Vossius. His enim superne formosae erant Virgines, inferne aves. Unde Ovidius Metamorph. l. 5. fab. 9. v. 552.

Atque hanc etiam sententiam legas, apud Aelian. de Animal. l. 12. c. 23. Servium ad Aen. l. 6. et Suidam. De quibus cum variae fuerint Antiquorum sententiae, maxime tamen verisimile est, fuisse Psaltrias, corpore quaestum facientes, quae transeuntes allicere, allectos detinere, detentos et animo [orig: animô] eorumpere, et pecuniis ac honesto [orig: honestô] nomine privare solebant, vide Gerh. Voss. de orig. et progr. Idolol. l. 3. c. 99. De Sirene in sepulchro Isocratis, vide Fortun. Licetum de Lucernis Antiqq. l. 6. c. 6. de Sirenis Lucerna sepulchrali eundem l. eod. c. 35. ut et supra ubi egimus de Lucerna Nesidea: adde Salmas. ad Solin. passim. Et supra, in Agathodaemones, Cauda Sirenis, Marinus homo. At Sire, vox Gallica, qua [orig: quâ] donabantur Magnates, et generatim, qui militari dignitate gaudebant, cum coeteri proprio [orig: propriô] nomine indigitarentur: an a Graeco ku/rios2, seu, ut Byzantini efferebaut, ku/ros2 et ku/ris2, quam postremam vocem virorum illustrium nominibus praepositam, et a quibusdam idiotismi huius ignaris in nomen Cyrus perperam traductam, pafssim observare est. An ab Hebraeo, unde eius etymon arcessunt Nic. Fullerus Miscellan. sacr. l. 1. c. 11. et Steph. Guichartus? quos vide. Absque adiectione, ipsius Regis hic titulus est. Inde porro formatum Monsieur, quae vox cur nominibus appellativis filiorum Principum postponeretur, vide Tillium, landatum Car. du Fresne in Glossario. Plura in voce Domnus, aliquid et infra voce Syriaticus.

SIRENUSSAE vel SIRENUSAE, PETRAE SIRENUM Melael. 2. c. 4. SAXA SIRENUM Solino, c. 8. insulae 3. parvae, velut scopuli in sinu Paestano apud promuntor, Sirenussarum, quod sinum praedictum finit: quarum propior Leucosia, sive Leucasia dicitur, reliquae Parthenope et Ligia. In genere Le Sirene vulgo dicuntur; in specie, priot la Licosa, altera San Piatro, relique Gale, seu la Galetta, et alias il Gallo. A sirenibus ibi sepultis hae Insulae dictae sunt.

SIRENUSSARUM Promontorium vulgo Capo Leucoso, promontor. Lucaniae, quod sinum Paestanum ad ortum finit, ex adverso Athenae in Picentibus eundem sinum ad occidentem claudentis, medium fere inter Paestum ad occidentem et Veliam ad ortum. Dionysius.

*pro\s2 de\ *no/ton ma/la pollo\n u(pe\r *seirhni/da pe/trhn
*fai/nontai proxoai\ *peukenti/nou *sila/roio.

Ubi Montanus: Fallitur Eustath. qui Dionysium affirmat, Neapolim Sireniam petram hic [orig: hîc] vocare. A Neapoli Poeta iam ad alia progreditur; a qua primo in Austrum occurrit Sirenia petra, ultra quam Silarus fluv. in Picentinis magis adhuc in Austrum vergens. Sireniam autem petram, Minervae promuntor. vocat, iuxta Surrentum, quod Sirenes insedisse feruntur, talem plane situm inter Neapolin, et Silarum obtinens, Plin. l. 3. c. 5. Surrentum cum Minervae promuntorio,

Sirenum quondam sede. Nisi Serenusas insulas intelligat huic propinquas, ex descriptione Strabonis l. 5. 6. licet eae ex Ptolemaei descriptione longius hinc distare videantur. Strabo l. 1. Alocis Surrento vicinis cubito similis quidam terrae flexus excurrit, versus fretum, quod est iuxta Capreas. Ab une huius iugi latere est to\ *seirh/nwn i(ero\n, Sirenum templum. Ab altero, quod Posidoniatem sinum prospectat, tres exiguae sunt insulae desertae atque saxosae, quas Sirenusas vocant. Sed et Aristot. in l. Mirabil. eundem Sirenusis situm assignat: Atque hi sunt Sirenum Scopuli, de quibus Virgilius, Ovidius, Mela, Hyginus, alii. Quin et Surrentum vel *su/renton, ut Graeci efferunt, dici putatur a Sirenibus. Stat. l. 2. Silvar. Carm. 2. v. 1.

Est inter notos Sirenum nomine muros,
Saxaque Tyrrhenae templis onerata Minervae.

SIRI Graece siroi\. subterraneae sunt apothecae. Varro R. R. l. 2. c. 57. Quidam granaria habent sub terris, uti speluncas, quas vocant sirou\s2, ut in Cappadocia ac Thracia. Curtius l. 7. c. 4. ubi de Bactrianis: Siros vocabant barbari, quos ita sollerter abscondunt, ut, nisi qui defoderunt invenire non possint. In iis conditae fruges erant. Stephanus quoque syasii Phrygiae pagi meminit, in quo Cimmerios reperisse ait tritici modiorum decem milia e)n sitoi=s2 teqhsaurisme/nna, in siris recondita: Hesych. modo o)ru/gmata, e)n oi+s2 kateti/qento ta spe/rmata, modo ta/frous2 e)skepas2 me/nwn, vocat etc. Vide de illis Columellam l. 1. c. 6. Plin. l. 18. c. 30. Vitruvium l. 6. c. 8. Alios. Vox an deflexa ex Hebr. [gap: Hebrew word(s)] atsar, i. e. recondere, unde [gap: Hebrew word(s)] otsar, quod Chaldaei pro horreo saepe usurpant, ut Gen. c. 41. v. 56. Prov. c. 3. v. 10. Ioel. c. 1. v. 17. Et LXX. reddunt th\n oi)ki/an th\n u(po/gaion, domum subterraneam, Ierem. c. 38. v. 11. Vide Sam. Bochart. Hieroz. Part. pastor. l. 4. c. 21. ubi specus huiusmodi in Africae pene omnibus agris villisque, condendi frumenti gratia [orig: gratiâ], clam haberi consuevisse, idque propter bella maxime, ex Hirtio addit, de bell. Afric. l. 5. etc.

SIRICINIUM pagus territorii Atrebatensis le bois de S. Leger, a S. Leodigario ibi occiso; Alias Sircinium, vulgo Serczin.

SIRIKRAK nomen avis Europaeis incognitae, a sibilo suo sic dictae, qua [orig: quâ] in terra [orig: terrâ] sedente (quod praeter morem facit) et sibilante, aut Deo [orig: Deô] ipso [orig: ipsô] per illam, si recutitis Doctoribus credimus, venturus est Iudaicus Messias, et Iudaei toto [orig: totô] Orbe dispetsi congregabuntur, iuxta vaticinium Zachariae c. 10. v. 8. Sibilabo ad eos et congregabo eos. Talmudicis enim auspicata haec avis, Arabibus contra: quibus corvi est species, viridis, elegans, magnitudine columbae. Viride eius pulchrum et saturum; alis nigra est, aut rubro [orig: rubrô] et albo [orig: albô] distincta, rostro [orig: rostrô] rubro [orig: rubrô], quandoque etiam flavo [orig: flavô], apibus infesta, a coitu multum abstinens, furax, querula adeo et clamosa, ut alia [orig: aliâ] ave verberata [orig: verberatâ] clamet, quasi ipsa vapulasset [orig: vapulâsset]. Porro tam hiberna quam aestiva, ab omni hominum consortio remotissima, nido summe foetida etc. In Tartariae campestribus circa Caucasum et Caucasias portas magno [orig: magnô] numero [orig: numerô] invenitur, de qua porro sic Haitho Armenus de Tartaris c. 74. In quadam planitie, quae vocatur Mongal, stant hieme quaedam aves magnitudinis phasianorum, quae pulcherrimas habent plumas, et vocantur Seicerach, unde quando aliquae gentes ingrediuntur illam planitiem, statim fugiunt illae aves et transeunt per illas custodias et fossata (ubi Caucasiae portae) et qui sunt deputati ad custodiam illius loci, per illas aves manifeste cognoscunt inimicorum adventum et ad defensionem continuo sunt parati. Vide Bochart. Hieroz. Part. poster. l. 2. c. 25.

SIRIO fluv. Galliae exiguus, vulgo le Siron: ad quem sunt castella Vinhendraudum Vilendraut, Budos, Barsacum, ad Sirionis et Garunnae confluentem, quem locum, inter Burdigalam et Aginnum, illinc 15. hinc 59. mill. pass. distantem, Sirionem vel Serionem a vetere nomine fluvii sui esse appellatum, autumat Vales. Notit. Gall.

SIRION [1] Galliae Aquitanicae urbs, 15. mill. pass. a Burdigala. Antonin.

SIRION [2] Phoenicibus, Sanir Amorrhaeis vocatur mons Hermon, in Palaestina.

SIRIS [1] oppid. Magnae Graeciae, ad Sirin fluv. cuius incolis migrare coactis, Tarentini, colonia [orig: coloniâ] suorum deducta [orig: deductâ], urbem condiderunt Heracleam, paulum supra mare, anno 4. Olymp. 86. Diodor. Sic. l. 11. Postea Siris Heracleotarum navale facta est. Ferunt autem Sirim a Troianis conditam, Iliacae Minervae simulacrum ibi proferentes, quasi ab Ilio allatum: quod etiam Romae et Lavinii et Luceriae haberi dicitur, Strabo l. 6. Vide et hic [orig: hîc] Siris fluv.

SIRIS [2] fluv. Magnae Graeciae apud Metapontum, et Heracleam in sinu Tarentino influens ad Sirim oppid. quod ibi erat, teste Plinio [orig: Pliniô], l. 3. c. 11. Senno hodie, teste Scip. Mazzella [orig: Mazzellâ]: Baudrando Seno, fluv. alias Lucaniae, trans Apenninum, hodie in Basilicata. Oritur in limite Calabriae citerioris, Grumentum rigat, et prope oppid. Sirim, hodie Torre di S. Basilio, in Sinum Torrentinum se exonerat, vix 5. milliar. ab Heraclae in Meridiem, uti 15. a Metaponto.

SIRIS [4] ab Aethiopibus dicitur Nilus, antequam totus confluat. Nam, ut inquit Plin. l. 5. c. 9. nec ante Nilus dicitur, quam se totum aquis concordibus iunxit. Dionys. v. 221.

*)/enqen piota/toio kate/rxetai u(/data *nei/lou,
*(/os2 dh/ toi *libhu/qen e)p' a)ntoli/hn polu\s2 e(/rpwn
*si=ris2 u(p' *ai)qio/pwn kiklh/sketai.

Ineptae autem sunt, quas recenset Eustathius, sed neque ipse probat, etymologiae nominis *si=ros2 e Graeca [orig: Graecâ] lingua [orig: linguâ] petitae, cum Aethiopica sit vox: et quod ad illam attinet, quae a *sei/rios2 ducitur, quia

circa Sirii seu Canis ortum Nilus maxime exundet (Plin. l. 5. c. 9.) e converso Sirium a Siri sic dictum, quasi Niliacam stellam Fullerus probabiliter censet. Quod ad vocem *si+ris2, Hebraeis [gap: Hebrew word(s)] Shior vocatur, quod Aethiopes lingua [orig: linguâ] sua [orig: suâ] Shichri, vel Shihri dixerunt, ut monet Scaliger, teste Salmasio [orig: Salmasiô]; pro hoc Graeci, voce ad linguae suae formam deflexa [orig: deflexâ], *si+ris2 scripserunt.

SIRITAE Magnae Graeciae populi ne ipsis quidem Sybaritis luxu cedentes. Cael. Rhodig. l. 7. c. 9.

SIRITES Nomadis cuiusdam nomen in Libya. Primus Auleticae inventor, qui et Matroa, h. e. Magnae matris sacta primus fertur tibia [orig: tibiâ] concinuisse. Cael. Rhodig. l. 9. c. 7.

SIRIUS [1] Thebanorum in Aegypto Regum, iuxta Eratosthenem, undecimus, dictus quasi u(io\s2 ko/r)r(hs2, Silius genae; alias *)aba/skantos2, cui nemo invidet: excepit Anoyphen, regnavit ann. 18. ac successorem habuit Chnubum Gneurum, vide Ioh. Marshamum Can. Chron. circa initia Abrami.

SIRIUS [2] stella in ore Canis, quae a Latinis Canicula dicitur. Hyginus tamen, in tractatu de signts caelestibus, c. 35. Sirium diversum facit a Canicula [orig: Caniculâ], neque in ore Canis, sed in capite eius collocat. Haec in caeli centro cum Sole cuniuncta aestum eius duplicat, mortaliumque corpora nimio [orig: nimiô] calore languida reddit. Dictus Sirius, ut quidam volunt a)po\ tou= seirai/nein, h. e. a siccando, propterea quod fluv. et fontes nimio [orig: nimiô] calore exsiccet: ut alii vero a)po\ tou= seirou=n, h. e. ab evacuando, quod corpora nostra sudoribus evacuet. Quin et Solem ipsum quidem Sirium veteres appellarunt [orig: appellârunt]. Hesych. *sei/rios, o( *)arxi/loxos2 to\n h(/lion, o( de\ *)/ibukos2 pa/nta ta\ a)/stra. Suidas, *sei=r, seiro\s2 o( h(/lios, oi( di\ kai\ *sei/rios2. Hesiod. in *)/erg. v. 585.

------ *)/ostea de/ sfi peri\ r(inoi=o sapei/shs2
*seiri\ou a)zale/oio kelainh=| pu/qeto ai)/h|.

Lycophron in Cassandra, de corpore Aiacis in litus e mari eiecto: *)ekbebrasme/non ne/kun a)kti\s2 *seiri/ou katauanei=: quod observavit vir eximius, et singularis eruditionis Hadrianus Iunius in Animadversionib. Quin et Virgilium sic interpretantur ou) tuxo/ntes2, Georg. l. 4. v. 425.

Non Solem autem, sed etiam omnia sidera dici *seiri/ous2, ex Ibyco modo docuit Hesych. Inde et Latinorum sidus a sei=ros2 esse ingeniose nuper ostendit xarie/statos2 Tanaquillus Faber ad Dionys. Longinum. Apollon. l. 3.

(gyo/q' a)naqrw/skwn a(/te *sei/rios2 *)wkeanoi=o,
*(\os2 dh/ toi kalo\s2 me\n, a)rizhlo/s2 t' e)side/sqai
*)ante/llei, mh/loisi d' en a)/speton h(=ken o)i/+zu/n.

Non secus ac liquida [orig: liquidâ] si quando nocte Cometae
Sanguinei lugubre rubent, aut Sirius ardor,
Ille sitim, morbosque ferens mortalibus aegris
Nascitur, et laevo [orig: laevô] contristat lumine caelum.

*(/ontn ku/n' *)wri/wnos2 e)pi/klhsin kale/ousi,
*lampro/tatos2 me\n o(/g' e)sti\, kako\n de/te sh=ma te/tuktai
*kai/ te fe/rei pollo\n pureto\n deiloi=si brotoi=si.

Eiusdem sideris pernicies apparet ex versibus Oppiani l. 3. Cyneg. ubi loquitur de fera quapiam:

*kai\ ku/na *sei/rion oi)=de, kai\ a)nte/llonta fobei=tai,
*au/ti/ka de\ r(wxmo\n katadu/etai eu)re/os2 ai)/hs2
*he)\ kata sph/luggos2 a)fegge/os, ei)so/ken a)/zhs2,
*he)/lios2 pau/saito, kai\ ou)lome/nou kuno\s2 a)sth/r.

--- - Sic cum stabulis et messibus ingens
Ira Deum [orig: Deûm], et Calabri populator Sirius arvi
Incubuit; coit agrestum manus inscia priscum
In nemus, et miseris dictat pta vota sacerdos.

Non secus Autumno quam cum magis asperat ignes
Sirius, et saevo [orig: saevô] cum nox accenditur auro [orig: aurô]
Luciferas crinita faces; habet Arcas, et ingens
Iuppiter: ast illum tanto [orig: tantô] non gliscere caelo [orig: caelô]
Vellet ager, vellent calidis iam fontibus amnes.

Nic. Lloyd. Coeterum in ortu eius matutiono Heliaco, uti et diebus aliquot ante et post, ut Deo, sacrificatum illi olim esse, Sethi Patriarchae nomine, observat Ioann. Seldenus de Synedris veter. Hebraeorum l. 3. c. 16. n. 6. Vide de eo plura, apud Salmas. ad Solin. p. 428. et seqq. et Casp. Batthium Animad. ad Statium passim, inprimis Part. 1. p. 96 et Part. 2. p. 1200. et seqq. ubi eum aucti quidem caloris indicem, non vero causam esse, contra traditionem Veter. pluribus contendit.