CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

SOCIETAS [1] idem saepe quod Academia, coetus eruditorum. Herum plurimae in Italia, ubi Senae Inthronati; Florentiae della Cru sca: Romae Humoristae, Lyncei, Phantaslici: Bononiae Otiosi: genuae Sopiti: Patavii Recuperati: Vicentiae Olympici: Parmae Innominati: Mediolani Absconditi: Neapoli Ardentes: Mantuae Inescati: Ticim Certiorati: Cesenae Offuscati: fabriani Disumpti: Faventiae Philoponi: Anione Caliginosi: Arimini Accommodati: Perusiae Insensati: Firmi Congregati: Maceratae Catenati: Viterbii Obstinati: Alexandriae Immobiles: Brixiae Occulti: Tarvisii Perseverantes: Veronae Philarmonici: Cortonae Humerosi, etc. dici gaudentes, congregationes istinsmodi eruditas colunt. In germania Societas frugiferorum, auctore Ludovico [orig: Ludovicô] Caethensi Principe Anhaltino [orig: Anhaltinô]. In Gallia Academia Gallica dicta, auspiciis Cardinal Richelii: in Anglia Societas Regia, a Carolo II. Rege instituta, celebres sunt. Vide Naudaeum Dial. de Mascur. Ioh. Bapt. Alberti, de Academ. etc.

SOCIETAS [2] Indiae in Belgio Foederato, duplex, Orientalis et Occidentalis: quae ambae Collegia sunt auctoritate Ordinum ad certos annos instituta, ut bellum et mercaturam, in utraque India, Patriae bono, exerceant. Quod tanto [orig: tantô] successu hactenus factum, ut duae hae Societates am plissima Regna et territoria, per Africam, Asiam ac Europam occuparint [orig: occupârint], ac Hispanis et Lusitanis, tum hostibus, ingentia damna intulerint, immensisque opibus Remp. ditarint [orig: ditârint]. Et quidem Societas Indiae Orientalis, sedem regiminis sui constituit in Insul. Iava, condita [orig: conditâ] ibi urbe amplissima [orig: amplissimâ] et munitissima [orig: munitissimâ], Batavia [orig: Bataviâ], ibo sedem habet supremus Gubernator Indiae Orientalis, Generalis nomine insignis. Societas indiae Occid. sedem suam habuit, in brasilia, Fernambucci, condita [orig: conditâ] ibi urbe splendidissima [orig: splendidissimâ] et inexpugnabili, cui nomen Mauritiopolis et Recif. Fuitque sub initio felicissimis auspiciis usa, namque et classem illam celeberrimam Hispanorum auro [orig: aurô] argentoque [orig: argentôque] gravem, in qua plus quam XII. milliones erant, duce Petro [orig: Petrô] Heynio [orig: Heyniô], intercepit, uti diximus in eo. Sed ante lustra quaedam, artibus Lusitanorum, grave damnum accepit, amisso [orig: amissô] quidquid in Brasilia terrarum tenuerat, neque hactenus pristinum decus recuperare valuit: de instauratione tamen serio deliberari dicitur. In utraque qui maximam pecuniae summam conferunt, vernaculo [orig: vernaculô] idiomate Hooft participanten dicuntur, e quibus Societatis curatores solent eligi, quos Bewindhebbers appellant. Originem quod attinet, Societas Orientalis coepit A. C. 1602. hac [orig: hâc] occasione. Cum hactenus multa Mercatorum (postquam primae naves in Indiam missae ab Hollandis essent A. C. 1595.) Collegia Indiam frequentassent [orig: frequentâssent], quorum aemulationibus rerum pretia illic accendebantur, hic [orig: hîc] contra minuebantur, neque possent diversi et infirmi conatus Hispanicis viribus obniti, foedarati Patres e multis corporibus unam Societatem fecere [orig: fecêre], impositis diversas per Urbes Curatoribus, qui per legatos interdum convenirent, et lata [orig: latâ] lege, ne quis seorsim, viginti intra annos, ultra montem Bonae Spei, aut Magellani fretum, navigatent. A quo tempore, velut novo [orig: novô] bello [orig: bellô] per Orientem exorto [orig: exortô], Societas Indicana magna pars Reip. coepit haberi, cum non modo pars praedarum ad aerarium perveniret, sed privato [orig: privatô] civium sumptu hostis publicus per rapinas et impendia exhauriretur. Aliquot annis post, circa A. C. nempe 1607. cum Batavis omni Hispaniae commercio [orig: commerciô] interdictum esset, et iam pridem ingens mercatorum, ingens nautarum copia, tum pecuniae, quantae credi non possent, penes privatos vacuae, nec sufficiente India [orig: Indiâ], sola [orig: solâ] America [orig: Americâ] satiari posse viderentur, quae praeter sal et saccharum, ac pretiosa ligna et medicamenta, metallis insuper scateret: ditissimi mercatorum, simul alii, quibus cuncta eius orbis indagata, novae Societatis regimen ac iura discripsere [orig: discripsêre] triginta sex in annos duraturae. Inter quae, ne extra eam ulli civium liceret adire oras, quae a Terra nova, Gallorum piscatibus cognita [orig: cognitâ], ingenti tractu freto tenus Magellanico, ad utrumque Oceanum porriguntur, et quidquid contra Africae littorum Aestivum inter circulum ac Bonae Spei montes iacet. Coeteras leges, aliaque huc pertinentia, vide apud Hug. Grotium Historiar. l. 6. et 16. ad annos praedictos. Utriusque vero Societatis Domum, qualis Amstelodami est, descripsit Casp. Barlaeus in Medicaea. Ut de Societate Indica Anglicana, ac Gallicana, quarum haec non pridem instituta est, nihil addam de Societatibus Mercatorum in Italia, vide aliquid supra, voce Abbas, it. Caorcini.

SOCII Reges a Romanis olim dicti sunt, quos priscus ille Senatus, aut etiam Princeps Romanus regnare iussisset aut pateretur. His Senatus Consult. Romanum pro diplomate illo, quo [orig: quô] universum ius regium continebatur. Et vero ii hoc [orig: hôc] permissu Reges se et nomine et cultu ferebant; tum re ipsa [orig: ipsâ], h. e. omnibus Regum muniis tales se profiteri poterant. Usque eo grande in appellatione hac momentum fuisse constat. Coeterum, quo huius beneficii memoria confirmatior et in omnium gentium oculis luculentior esset, his ipsis una cum appellatione mittebatur regius cultus, seu, ut Romae dicta sunt, Regia munera, videl. Diadema; aureapatera, qua [orig: quâ] Rex sacrificans uteretur, Sella curulis, Scipio eburneus, Toga picta, Sagulum purpureum; insuper Tunica palmata, Latus clavus, Equi phalerati, Arma equestria, Supellex militaris, qualis Consulibus praeberi solita. Vide quae de Archelao Iudaeorum, de Tigrane Armeniae, de Tiridate eiusdem, de Parthamaspate Parthorum Regibus tradunt Liv. l. 10. Sueton. in Tiberio et Nerone, Tacit. Annal. l. 15. Xiphilinus Traiano, de aliis alii habent; ut et supra in voce Munus. Et quidem Socii sancte habiti sunt, usque ad Consulem C. Posthumium, ante quem nemo unquam Sociis in ulla re oneri aut sumptui fuit: ideo Magistratus mulis, tabernaculis et omni alio [orig: aliô] instrumento [orig: instrumentô] militari ornabantur, ne quid tale imperarent Sociis, Liv. l. 42. Postea paulatim imperium in illos sumi coepit. Unde apud Tacitum iterum Civilis Batavus conqueritur, Neque enim societatem, ut olim, sed tamquam mancipia haberi. Quam in rem vide praeclare disserentem Grotium de Iure Belli et Pacis l. 1. c. 3. §. 21. uti de Socio Rege Cypri vivo Confiscato, Florum l. 3. c. 9. nec non supra, ubi de Sociali Bello. Sub Graecis Imperatoribus ex Sociis conflatas cohortes e(tairi/as2, harumque praefectos *(etairia/rxas2, et qui his praeerat

*megasttairia/rxhn dictum esse, vidimus supra, voce Megahaeteriarcha. aliquid etiam in Cohors.

SOCINUS [1] Faustus patria [orig: patriâ] Senensis, parentibus satis clatis natus, Laelii nepos, ab illo pestilentissimam haeresin, cum qua etiamnum christianus orbis conflictatur, hausit: Arianorum deliriis ex Orco revocatis, quibus alia plurima addidit. Scripsit varia, quae utinam aeternis sepulta tenebris mansissent! Obiit A. C. 1604. aetat. 63. Vide Ioppenburg. Compend. Socianismi refut. Hoornbeeck. contr. Socin. Maresii Hydram Socianismi: Compendium Theologiae Socinianae ex hibet Fridericus Spanhemius in Syntagm. Disp. His adde Vitam huius Haeresiarchae ab Equite Polono scriptam. Michael Serverus Socinistarum Patriarcha dicitur Laeto Compend. Hist. Univ. Huius sectae postea antesignanus Valentinus Smalcius Ecclesias Fratrum in Polonia, dogmatibus ac iniqua [orig: iniquâ] Unionis et. Consensus postulatione turbavit: et quia in illo regno altiores haetresis radices egit, publico [orig: publicô] Comitiorum decreto [orig: decretô] A. C. 1636. utcumque repressa est, postea vero acrius in sectarios inquisitum: unde vix tutum illis hodie in Polonia hospitium est, Transylvaniae tamen, valachiae, aliisque regionibus adhuc graves sunt. Quaere quoque Recovia.

SOCINUS [2] Laelius Mariani socini Senensis ICti clarissimi fil. Genevam post Servetum delatus Ioh. Calvino [orig: Calvinô] familiariter primo usus est, clam vero Samosatenianismum et Photinianismum fovit ac novis argumentis incrustavit. Tiguri conscripsit Tractatum, sub nomine Martini Bellii, quo [orig: quô] ostendere conabatur, Servetum iniusto [orig: iniustô] supplicio [orig: suppliciô] affectum. Emisit etiam Commentarium in Caput 1. Iohannis, quo [orig: quô] fundamenta totius Socinianismi iecit, quem tamen alii Fausto attribuunt, auctum postea a Smalcio. Apud Zanchium saltem Laelii perversiones ad verba Iohannis occurrunt, et certum, quaecumque Faustus dogmata edidit, ea praemeditata ac consignata a patruo accepisse. Sic Socinianae haereseos, ex Ebionismo, Arianismo, Sabellianismo, Pelagianismo, Abaillardismo aliisque damnatis haeresibus, conflatae, prima iecit fundamenta Mich. Servetus, Valentinus Gentilis eam illustravit, propagavit Laelius, ultimam manum imposuit Faustus Socini, a quibus proin illi infame nomen mansit. Quod enim nonnulli Erasmum quoque, magnum illud nomen, quod loca nonnulla PAtres secutus male interpretatus esset, Arianis quoque accensitum velint, iniuriam viro summo faciunt, utpote doctrinam Trinitatis constanter semper professo. georg. Hornius Historia [orig: Historiâ] Eccl. Novi Testam. Periodo III. Artic. 3. §. 39. Vide quoque ad eum Notas et Observationes eruditas M. Leydeckeri, num. 127.1 28. 129. ut et hic [orig: hîc] supra.

SOCION Philosophus Peripateticus, genere Hispanus, scripsit *ke/ras2 *)amalqei/as2, i. e. Cornucopiae, librum multae variaeque Doctrinae, Gellius l. 1. c. 8. Lege Sotion. Huius meminit Laert. l. 12. *)exrh=to de\ *lai/+di th=| e(tai/ra|, kaqa/ fhsi *swti/on e)n deute/ra diadoxw=n. Vide Voss. Hist. Gr. l. 2. c. 7. et Ionsium de Script. hisp. Philos. l. 2. c. 10. Nic. Lloyd.

SOCIUS Hebr. [gap: Hebrew] alias a sita [gap: Hebrew word(s)] muteth, se reclinans, in alterius scil. sinum (qui olim et accumbentium in mensa ritus) Hebraeis nomen fuit altioris gradus discipulorum, ut supra videre est voce Rab.

SOCONUSCA provinc. Novae Hispaniae in ora maris Australis, inter Guatimalam provinc. ad Ortum, Guaxacam ad Occidentem, et Chiapam ad Boream, sub Praefectura generali Guatimalae. Eius primaria urbs est Guevetlanum. Sub Hispanis.

SOCOTH [1] vel SUCCOTH prima maniso filiorum Israel, postquam reliquerunt primas sedes in Rameses, Numer. c. 33. v. 5. Latine, tabernacula, vel tentoria.

SOCOTH [2] Hieronymo Sacoth, Graece Scenae, tabernacula, Hic [orig: Hîc], cum rediret ex Mesopotamia Iacob patriarcha, fratri suo Esau reconciliatus est, defixis hoc [orig: hôc] loco [orig: locô] tentoriis. Civitas duravit usque ad tempora Hieronymi, eratque in tribu Gad.

SOCOTH-BENOTH Idolum Babyloniorum, 2. Regum c. 17. v. 30. Ubi, postquam Salmanassar Rex Assyriae, exciso [orig: excisô] Samaritanorum regno [orig: regnô], incolas captivos abduxerat, migrare iubens in Samariam colonias de Babel, de Cuth, de Ava, de Hamath, et de Sepharvaim: dicitur, Fecerunt autem singulae gentes sibi Deos, quos et reposuerunt in templis excelsorum quae fecerant Samariae, Gens quaeque in civitatibus suis, in quibus illi habitabant. Viri quidem Babel Succoth Benoth, et viri Cuth fecerunt Nergal, et viri Hamath fecerunt Asimath, Avita autem fecerunt Nibhaz et Tharthac, et Sephervei comhurebant filios suos in igne toi=s2 Adramelech, et Anamelech Diis Sepharvaim. Interpretatur autem [gap: Hebrew word(s)] Succoth Benoth, tabernacula filiarum, Sed LXX. scribunt *sokxw\q *beni\q, tamquam proprium numinis vocabulum. Volunt Ebraei nugatores Succoth Benoth imaginem fuisse Gallinae cum pullis suis, quod ad citatum locum habent RR. D. Kimchi et Salomon iarchi. Atqui explosis omnio Rabbinorum lyris, Succoth Benot non tam Deum aliquem, Deamque, quam fanum ipsum, ritusque circa illud sacros denotare censet Seldenus noster. Ipsissimum enim erat (inquit) Babyloniae Mylittae, sive Veneris Uraniae templum, ubi puellae corollis revinctae, et sedentes singulis in spatiis, quae funiculis erant distincta, hospites operiebantur, qui rite implorata Venere Mylitta [orig: Mylittâ], pecuniaque [orig: pecuniâque] quantulacumque [orig: quantulâcumque] data [orig: datâ] (quae Deaesacra) cum eis a fano subductis rem haberent; nec cuiquam fas erat prius discedere, quam ad hunc ritum fuerit ad res Venerias electa. Unde fiebat, ut per biennium, nonnumquam et triennium, exspectarent, quae deformes erant et miserae. Lege quippe patria [orig: patriâ] omnibus feminis erat commune, ut semel in vita sic desidentes cum advenis consuetudinem haberent. Ceterum beatiores vehiculis cameratis tectae, relicta a tergo famultitii turba [orig: turbâ] pro fano consistebant. Heic plane Succoth Benoth, i. e. filiarum, seu muliercularum tabernaculum. Historiam autem ampliorem de hac [orig: hâc] re habes apud Herod. l. 1. et Strab. l. 16. e quibus nos quae attulimus. Absque iis esset, quis locum etiam illum Hieremiae, in Epistola [orig: Epistolâ] Barucho subnexa [orig: subnexâ], omnino caperet? Comma dico re. ubi scorta dibolaria Babyloniorum his verbis insectatur:

*(ai de\ ghnai+kes2 periqe/menai sxoini/a e)n tai=s2 o(doi=s2 e)tka/qhntai qamiw=sai ta/ pi/tura. *(/otan de/ tis2 au)tw=n e)felkusqei=sa u(po/ tinos2 tw=n paraporeuome/nwn koimnqh=| th\n plhsi/on o)neidi/zei o(/ti ouk h)ci/wtai, w(/sper kai\ au\th\, ou)de\ to\ sxoini/on au)th=s2 dier)r(a/gh. Mulieres, inquit, funiculis circumdatae in viis sedent, ut fursures adoleant. Et si qua earum cum advena quovis, qui vi eam sibi attraxerit, dubaret, proximam conviciabatur, quod nequaquam simili afficeretur honore, nec funculus eius disrumperetur. *sxoini/a haec quaenam fuerit, haud satis liquet. Aeque forsan ad sxoini/a illa lepta\ sive tenues funiculos, e quibus earum corollae texte, perinde ac ad funiculos, qui spatia unicuique dividebant, spectare possint. Olympiodorus vero ta\ sxoini/a fuisse vult perizw/mata, seu cingula quibus pudenda duntaxat operiebant, cetera nuda: *sxoini/a inquit fhsi ta\ perizw/mata. *kalu/ptousai ga\r mo/na ta\ tou= sw/matos2 a)sxh/mona, ta\ loipa\ paregu/mnoun proskalou/menoi tou\s2 e)rasta/s2. Vide Selden. de Diis Syris Syntagm. 2. c. 7. Lloydius.

SOCRATES [1] a(ndrw=n a(pa/ntw\n sofw/tatos2 oraculo [orig: oraculô] iudicatus, uti scribit Laertius l. 2. c. 18. Philosophus fuit Atheniensis, reliquorum philosophorum fons, ut eum Quintilian. et princeps, ut Cicero vocarunt [orig: vocârunt] loco [orig: locô] mox citando [orig: citandô]. Natus in pago Alope. Patrem habuit Sophroniscum statuarium, quemadmodum ex Xenoph. liquet, tenui hominem fortuna [orig: fortunâ] sicut et se pauperem appellatum Socrates apud eundem testatur auctorem in Oceonomico. Matrem Phanaretem obstetricem habuit. Uxores eodem [orig: eôdem] tempore huas habuit, Myrto, Aristidis Iusti filiam, et Xantippen, mulierem molestissimam, quae (ipso [orig: ipsô] cum discipulis disserente) mensam non raro subvertit. Auditor primo Anaxagorae fuit, sed cum disputationibus sublimioribus non admodum delectaretur, ad Archelaum defecit, qui Ethicen, sive Moralem Philosophiam ei tradidit, in bello, pro patria, egregiis fortitudinis specim inibus subinde editis. Ipse in libris, qui de dictis et factis Socratis a Xenophonte scripti sunt, se per omnem vitam nihil aliud cogitasse [orig: cogitâsse] indicat, quam quae iusta essent, quae iniusta, atque illis quidem operam sedulo dedisse, his se vero quam maxime abstinnuisse: Rhetoricam porro docere, a 30. typrannis prohibitus est, quod dicendo quidvis assequeretur. Ingenio [orig: Ingeniô] fuit patientissimo [orig: patientissimô], et eundem semper circumferens vultum, sive egrederetur domo [orig: domô], sive rediret, mille etiam perturbationibus Rem publ. obruentibus, quemadmodum Xantippen uxorem acrem et molestam de eo dicere consuevisse Aelian. l. 9. c. 7. prodidit. Docuit sine mercede. Scriptorum nihil unquam edidisse ipsum constat, quia sentiret, atque ita etiam interrogantibus, quamobrem nihil scriberet, responderet: *(orw= ta\ xarti/a polu\ tou= grafhsome/nwn timiw/tera. Sicut et hoc in ore frequenter ipsum habuisse Laertius loc. cit. testatur: *ei)de/nai men mhde\n, plh\n au)to\n tou=to mhde\n ei)de/nai. De traditionibus tamen eius, quae non editae, quemadmodum ostendimus, sed a Platone ac Xenophonte expositae sunt, haec Cicero retulit l. 3. de Orat. c. 16. Socrates fuit is, qui omnium eruditorum testimonio, totiusque iudicio [orig: iudiciô] Graeciae, cum prudentia [orig: prudentiâ], et acumine, et venustate, et subtilitate, tum vero eloquentia [orig: eloquentiâ], veritate, copia [orig: copiâ], quam se cumque in partem dedisset, omnium fuit facile princeps. Cum ad prove Ctam admodum aetatem pervenisset, ut paulo post tamen e vita ei esset excedendum, ab Anyto quodam divite et Milite poeta, et Lycone Oratore accusatus, quasi Deos communes non coleret, sed novos introduceret, cum se Daemonem familiarem, cuius consilio [orig: consiliô] in rebus agendis uteretur, habere dixisset, post latam sententiam cicuta [orig: cicutâ] sublatus est, cum eo [orig: eô] ipse die, quo [orig: quô] excessit e vita, disputasset [orig: disputâsset], discere nihil aliud esse, quam recordari, quemadmodum Cicer. Scripsit in 1. Tusc. Qu. c. 24. Persius, Sat. 4. v. 1.

--- --- Barbatum hoc crede magistrum
Dicere, sorbitio tollit quem dira cicutae.

Factum hoc Olympiad. 95. sub Lachete Praetore. Vide Diogen. Laert. l. 2. vitar. Phil. Diodor. l. 4. Aristidem, Plutarch. Euseb. Naudaeum, apolog. etc. Nic. Lloydius. sacelli in honorem eius exstructi meminit Sponius Itiner. Graec l. 2. p. 235.

SOCRATES [2] Achaeus in expeditione Cyri, contra fratrem, Achaeorum Dux. Captus perfide a Tissapherne. Polyaen. l. 7. c. 18.

SOCRATES [4] Pictor, inter cuius opera est piger, qui appellatur o)/knos2 spartum torquens, quod asellus arrodit, Plin. l. 35. c. 11. Pausanias autem dicit, hunc a Polygnoto pictum, l. 9.

SOCRATES [5] Rhodius, sub Augusto vixit. Reliquit libros 3. de bello civili. Athen. l. 4. Alius ab hoc videtur Socrates, qui Laettio celebratur in Diogene. Alius etiam est Socrates Grammaticus, etymologo laudatus in *eu)boi/+s2. Fuit et Socrates Cous, quem indigitamenta, i. e. preces quibus Dii invocantur, fecisse auctor est Laertius, l. 2. loc. cit. Vossio de Hist. Gr. l. 2. c. 5. et l. 3. p. 414. Rhodius idem videtur, cum auctore 2. tractatuum, cuius Athen. l. 3. et 9. meminit. Idem meminit auctoris Hist. Argivae. Vide quoque Diogen. et Plutarch. cum Gesnero.

SOCRATES [6] Constantino. historiam Ecclesiasticam a tempore Apostolorum, usque ad Chrysostomum scripsit. Dictus est Scholasticus, et floruit saeculo [orig: saeculô] 5. Constantinopoli. Sub Ammonio et Helladio Alexandrinis, Grammaticam didicit: dein Historiam modo memoratam libris 7. condidit, orsus inde, ubi Eusebius desiit, i. e. a constantino, usque ad Theodosium Iuniorem per Ann. 140. stylus eius parum exactus videtur Photio Cod. 28. et 30. ipseque in Novatianorum errores propensior. Vide Cassiodor. c. 17. de Divin. Lect. Evagr l. 5. c. 24. Sigebert. c. 10. Cat. Vir. Ill. Possevin. in appar sacr. Vossium l. 2. de Hist. Graec. c. 20. et Valesium.

SOCRATES [7] cinaedus quidam, quem ob stuprum commissum Piso Praetor postposuit 2. aliis adolescentulis, Veraniolo et Fabullo.

SOCUS vir Troianus, Hippasi fil. generosus animo [orig: animô], et corporis

dignitate. Hic teste Homero [orig: Homerô], ulyssem vulneravit, sed ab eo deinde ipse interfectus est.

SODALES apud Romanos, teste Festo [orig: Festô], nonnullis dicti sunt, quod una sederent essentque; aliis, quod ex suo dapibus vesci soliti sint. In quorum priori significatu Appuleius Miles. 10. Hic est, qui sodalem convivamque possidet luctantem asinum, saltantem asinum, voces humanas intelligentem, sensum nutibus exprimentem. in posteriori, au)todi/aitoi Graecis dicti sunt, ut videre est apud Lycophronem Alexandr. Et quidem cum conviviorum tria essent, apud Veteres genera, e)/ranos, ga/mos2 et ei)lapi/nh, primum collatis ab unoquoque sodalium cibis fiebat, hinc a)po\ spuri/dos2 dei=pnon, item katabo/lion, Romanis sportula dicta est, quam Nero publicarum cenarum loco [orig: locô] instituit. Iuvenal. Sat. 3. v. 249.

Nonne vides, quanto [orig: quantô] celebretur sportula fumo [orig: fumô]?
Centum convivae, sequitur sua quemque culina etc.

Transiit mos ad Sacra, unde in Megalensibus Ludis institutas familias legimus, quibus stipem cogere mos fuit. Neque verum est, quod ait Cato, apud Ciceronem, Sodalitates ab se inventas primum, pervetus enim res fuit: quum in Megalensibus per sodalitates convivia sunt agitata, verba sunt I. C. Scaligeri Poetic. l. 1. c. 29. etc. Vide quoque supra, ubi de Collegiis, et Opificibus in voce Societas, infra Thiasus, et Ioann. Meursium Not. ad Lycophronem Berneggerum it. Natis ad Iustin. l. 37. c. 4. ubi verba Auctoris de Mithridate, Nec inter sodales, sed inter cooequales, aut equo [orig: equô] aut viribus aut cursu contendebat, explicans adducit locum Tertulliani ad Uxorem l. 2. c. 6. Discumbit cum marito in sodalitiis, saepe in popinis, et Cicer. de Senect. c. 13. ubi sodalitates appellat, it. pro Plancio c. 15. ubi legem quandam de his Liciniam latam refert.

SODERA [1] urbs alias Episcopalis nunc pagus Scotiae, in parva insula Rana seu S. Columbi, Cholmkill, una ex Aebudis, in ora Mulae insul. Sodore.

SODERA [2] vulgo SAULDRE, fluv. Galliae Celticae Aliter SALDRIA, et SALDRA Oritur in provincia Bituricensi, dein per Soloniam et Blesenses fluens, 4. infra Romorentinum leuc. in Carim se exonerat.

SODERANI populi German. ubi Berlin, et Brandenburg hodie, teste Peucero [orig: Peucerô], in Chron.

SODOBRIUM municipium agri Blesensis, ad dextrum Ligerim tribus parcaeciis constans vulgo Sueure. Hic [orig: Hîc] Praepositura est, ad Turonense monaster. S. Martini pertinens. Hadr. Vales. Notit. Gall .

SODOMA singular. numeri et pluralis; SODOMUM Solino c. 38. urbs maxima quondam Palaestinae ad lacum Asphaltitem, de caelo cum Gomorrha, Adamah, et Zeboiim tacta, et a lacu absorpta, cuius vestigia adhuc apparent, ab Hierosolymis ad 50. mill. pass. in Ortum distans, in tribu Dan. Hic [orig: Hîc] poma proveniunt aspectu quidem pulcherrima, sed levi tactu fumum exhalant, fuliginem favillaceam intrinsecus continentia, uti Tertull. in Apol. Hegefippus, et Iosephus auctores sunt. Vide Asphaltus.

SOFALA seu Zofala, urbs et regnum Cafreriae, in Africa. Pars Aethiopiae, olim sub M. Mogole fuit, hodie ex parte Lusitanis paret, quibus ibi arx est insignis.

SOGANAE Gaulonitidis urbs, Ioseph. de bell. Iud. l. 3. c. 1. in tribu Manasse, firmissimo in loco sita, qui ibidem habet Soganem Arabum vicum 20. stad. a Gabara [orig: Gabarâ] distantem.

SOGDIANA regio Maurenhare Mercat. Zagatay Leunclavio, provincia Asiae ingens, Scythiae ad Boream et Sacis ad Ortum, Bactrianae ad Meridiem Margianae ad Occidentem confinis: per quam Iaxartes fluv. magnus in mare Hyrcanum labitur. Urbes in ea olim clarae Oxiana, Maruca, Drepsa, et Alexandria: Baudrando est inter Scythiam intra Imaum ad Boream, Scythiam extra Imaum ad Ortum, Bactrianam propriam et Margianam ad Meridiem, et mare Caspium ad Occidentem. Hodie a quibusdam Zagatay, seu Usbek dicitur, cuius pars est regnum Maurenhaer. Sed tota haec regio pars est Tartariae Asiaticae. Eius caput est Marcanda, vulgo Samarcand Tamerlanis clara natalibus: aliis rcentioribus Sogdiana tota sub Mauralnaharia continetur. Populi Sogdiani, qui vitam ita despiciebant, ut ad mortem laeti et alacres irent, auctore Herodoto [orig: Herodotô], Dionys.

*toi=s2 d' e\pi\ pro\s2 bore/hn *xwra/smioi, oi(=s2 e)pi\ gai=a
*sougdias2\, h(=s2 dia\ me/sson e(li/ssetai i(ero\s2 *)=wcos2.

Qu. Cuttiusl. 7. c. 10. Sogdiana regio maiori ex parte deserta est: octingenta fere stadica in latitudinem vastae solitudines tenent. Ingens spatium rectae regionis est, per quam amnis, Polytimetum vocant incolae, fertur torrens. Vide sis quae sequuntur. Nic. Lloydius.

SOGDIANUS Persiae Rex, secundo genitus Artaxerxis Longimani, frater Xerxis II. huic successit, per menses 7. vel 8. Euseb. in Chron.

SOGDONACUS Pasinis, Regis Arabum, pater, qui Characem urbem Persici sinus intimam a flumimbus infestatem restauravit, Plin. l. 6. c. 27.

SOGNIACUM oppid. Hannoniae, in limite Brabantiae, ad amnem Soneque, vix 3. leuc. a Montibus, in Caeciam Bruxellas versus 4. ab Binchio in Boream. Sub Hispan. Soignes.

SOGNUS Provincia regni Congiani, extenditur a fluvio Ambrizi, usque ad 7. gradus et dimidium, versus Septentrionem, per fluvios Delundam et Zairen, usque ad rupes rubras, quae sunt in confinibus regni Loangani. In medio huius provinciae urbs est, provinciae quoque nomine indigerata. Natal. Metel.