CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

SORNUM aliis Zeverinum, urbs Hungariae ad Danubium, 70. mill. pass. infra Taurunum in Ortum 60. a Temesvaria in Eurum.

SOROGA Pannoniae superioris urbs. Ptol. Lazio Zagabria, ad Saum fluv. Croatiae caput. Vide Sisopa.

Apud rei Ecclesiasticae Scriptores, Sorores dictae Presbyterorum Episcoporumque uxores, a quibus hi processu temporis abstinere coeperunt. Auctor Vitae Severi episc. Ravenn. n. 19. Uxor quippe in sororem versa est. Item Mulieres extraneae, sunei/saktoi Graecis, quarum consortium vitare iubentur Clerici, in Cohcilio Ancyrano can. 19. Nicaeno can. 3. et aliis subsequentibus Conciliis. Hoc [orig: Hôc] modo [orig: modô] Soror pro amica, apud Martial. l. 10. Epigr. 65. v. ult. et l. 12. Epigr. 20. v. 2. uti Frater, pro amico. Idem l. 2. Epigr. 4. v. 3.

Vide quoque Tibullum, Petronium, Alios. Unde ex Fratrum et Sororum appellatione, qua [orig: quâ] sese veteres Christiani insigniebant, ut supra diximus voce Frater, sequiora colligit et eorum fldem sanctissimam libidinum religionem vocat Caecilius apud Minucium. Quid vero causae, quod sacra haec nomina ad amores et libidines traxerint Ethnici, docet Scholiastes Lycoph. tou\s2 ce/nous2 a)delfou\s2 ta\ e)rwtika\ poiou=sin. ai( ga\r e)rw=ntes2, fwraqei=sai le/gousin. a)delfo/s2 mou kai\ suggenh/s2 mou e)sti/n. Vide Io. a Wower et Iac. Ouzelium ad Minucium d. l. adde Lipsum Var. Lect. l. 2. c. 1. Porro Monachis sic appellatae sunt Virgines ac Mulieres, quae pietatis ac devotionis intuitu eorum disciplinae ac regulae se addicebant, ita ut domicilia seclusa omnino haberent a Monachorum aedibus: Feminae conversae quoque dictae. Unde Monasteriorum Duplicum origo. Imo quaevis Sanctimoniales, apud Forrunatum l. 5 Poem. 1. l. 11. Poem. 1. et alibi. Sed et Sororum appellatione Regum Principumque uxores donabantur, cum de iis verba faciebant Principes exteri, aut ad eas scribebant, quemadmodum coniuges earum Fratres nominabant etc. Vide Cat. du Fresne in Glossar. laudantem hanc in rem Ep. 39. inter Francicas Tom. 1. Histor. Franc. et varios Auctores in praedictam: nec non I. C. Suicerum Thesaur. Eccl. voce *)adelfh\, item, o/s2. Ceterum in Matralibus, Sororum liberos, velut suos, in ulnas accepisse, iisque bona precatas esse matronas veter. Romanorum, diximus supra, ubi de festo hoc. Apud Persas, incestu iam inde a Cambyse usitato [orig: usitatô], Sororem in matrimonio habuisse Darius ultimus legitur apud Iustinum l. 11. c. 9. et Orosium l. 3. c. 16. more ad Graecos Aegypti Reges aliosque mde translato [orig: translatô]. Imo eodem [orig: eôdem] patre natas uxores et Atheniensibus ducere licuisse, C. Nepos in Cimone tradit, patriumque eum morem vocat c. 1. Quibus contraria figentes vestigia Spartani, germanarum nuptias adversati, uterinas ducebant, Lycurgo [orig: Lycurgô] permittente. Aegyptiis vero etiam eodem [orig: eôdem] patre eademque [orig: eâdemque] matre genitas, Philo de Special. LL. quem morem a Chamo ulque arcessit Berosus Antiqq. l. 3. Unde Seneca de morte Claudii, ubi illi obicit sororis nuptias, Athenis, inquit, adde et Spartae, dimidium licet, Alexandriae totum. Vide Ant. Mauretum Var. Lect. l. 15. c. 5. Keuchenium et Gebhardum ad Nepot. etc. Nec ignotum illud Iunonis apud Senec. Targ. in Hercule Fur. sub init.

SORORES 4. Syriae Urbes, Antiochia magna, ad Orontem, Seleucia Pieria, Apamea Apamenes caput et Laodicea, in Cassiotide, eodem [orig: eôdem] tempore a Nicanore Seleuco Rege conditae Strab.

SORORIA cognomen Iunonis apud Romanos, sic dictae a sorore Horatii; cui hic in expiationem caedis sororis suae aram consecravit, Festus.

SORORICULATA Vestis Plinio memoratur l. 8. c. 48. ubi ait: Undulata vestis prima e lautissimis fuit, inde Sororiculata defluxit. Togas rasas Phrygianasque D. Augusti no vissimis temporibus coepisse, scribit Fenestella. Crebrae papaveratae antiquiorem habent originem, iam sub Lucilio Poeta in Torquato notatae. Quidam legunt Soriculatas, et sparto [orig: spartô] ac lino [orig: linô] condensatas interpretantur, nempe a conserendo Sericulatas dictas. Veteres vero libri habent, uti posuimus Nonnulli tamen et Suroreculatas, quae perpetuis quibusdam suris et latioribus virgis regulatae essent, et eo [orig: eô] toto [orig: totô] texendi genere confectae, ut sint a sura, vel a rica vel regula. Sed quid iuvat in tenebris micare, inquit Ferrarius, non exigua Critici laus est, etiam aliqua ignorare. Vel hic [orig: hîc] succurrant nobis, qui grandia semper minantur. Sane huiusmodi suras, regulas et figuras in lana texi non potuisse, illud argumento est, quod in lana, tantum Istrica et Liburnica, quae filo propior erat, quam lanae scutulae texi poterant, in reliquis villi obstabant. Vide eum de Re Vestiar. Part. 1. l. 2. c. 11.

SORS Fortunae apud Minucium Fel. Octavio; Nec de Fato quisquam aut solatium captet, aut excuset; eventum sit Sortis Fortunae, mens tamen libera est etc. Ubi MS. longe melitis illis, qui Fortis Fortunae legunt. Nullus enim huius Romanorum Deae hic locus: sed loquitur Minucius ex eorum mente, qui uniculque suam Fortunam ex Astrologia a)potelesmatikh=| seu iudiciaria, assignabant, qua [orig: quâ] totius hominum vitae cursus temperaretur. Haec dicebatur Sors Fortunae, Graece o(klh=ros2 th=s2 *tu/xhs2, de qua vide Scaligerum ad Manilium Astronom. l. 2. Seldenum de Diis Syris Syntagm. 1. c. 1. et Salmas. de Annis Climactericis.

SORTES [1] Oracula dicebantur. Ciceto de Divin. l. 1. c. 6. Quae est autem gens, quae Civitas, quae non aut extis pecudum, aut monstra, aut fulgura interpretantium, aut Augurum, aut Astrlogorum, aut Sortium, (ea enim fere Artis sunt) praedictione, moneatur? Et postea, cuius generis oracula etiam habenda sunt, non ea quae aequatis Sortibus

ducuntur. Liv. Decad. 1. l. 1. Delphos ad maxime inclitum in terris Oraculum mittere statuit, neque responsa Sortium ulli alteri committere ausus. L. Apuleius Metam. l. 5. Ducite me, et cui Scopulo sors addixit, sistite. Hyginus Fab. c. 69. Adrastus memor Sortium suarum, i. e. Oraculi. Virgilius passum, inprimis Aen. l. 7. v. 269.

Vide quoque A. Tibullum l. 1. El. 3. et 8. l. 2. El. 5. Terentianum Maurum l. de Metris, Q. Ennium Annalibus etc. Venire autem Oracula Sortis nomine, propterea statuit Dempsterus, quod ut res maxime dubiae ac controversae Sorti soleant committi, sic responsa Deorum, Apollinis inprimis Delphici, maxime fuerint obscura et ambigua, quorum sensum per Sortes venari fuerit necesse. Sed aliud Sors, aliud Sortes: Cum enim singulare est, Sors seu klh=ros2, significabat olim plerumque occasionem divinandi Vatibus alicunde datam, eratque shmei=on to\ dido/menon toi=s2 manteuome/nois2 a)f' ou(= oi/ ma/nties2 o/rmw/menoi profhteu\ousi peri/ tinos2 mello/ntwn, Scholiastes Eurip. Hipol. Sortes vero in plurali Oracula proprie notabant, ex iis, quae temere evenire solent, desumi solita: in quo proin divinandi genere, temeritas et casus, ut ait Cicero, non ratio et consilium valebat. Non tamen quaeliber Sortes oracula erant, nam quaedam per Sortes agebantur vaticinia, i. e. talis coniectis in mensam; qua de re sic Pindari Scholiastes ad Pythior. Oden. 4. *)ea\nba/llonto/s2 mou to/de a)nabh=| a)potelesqh/setai to/de, ei) de\ mh\ ouk a)potelesqh/setai, Si me iaciente hoc ceciderit, eveniet sin minus, non eveniet, vide Io. Hartungum Decuriae ex optimis Auct. l. 3. c. 8. n. 4. Dein, certum est quasdam Mercurio dicatas, ut erudite ostendit Hadr. Iunius Animadvers. l. 2. c. 4. Denique, cum omne Oraculum aut in templis aut in antris edi soleret, Sortes etiam in profundum aliquem fontem, divinandi gratia [orig: gratiâ], iactari consuevisse, notum est. Sueton. Tiber. c. 14. Cum iuxta Patavium adisset Geryonis Oraculum, sorte tracta [orig: tractâ], qua monebatur, ut de consultationibus in Aponi fontem talos aureos iaceret, evenit, ut summum numerum iacti ab eo ostenderent, hodieque sub aqua visuntur hi tali. Quod Is. Casaubon. in Graecorum consuetudine fuisse, ostendit ex Sozomeno Hist. Eccl. l. 5. c. 19. allato [orig: allatô] etiam exemplo [orig: exemplô] Inus [orig: Inûs] fontis, ex Pausania Laconic. Et allusit eo Claudian. de 6. Honorii Consulatu, v. 511.

------ ------ Cumque omnibus una
Sit natura undis, similes ut corporis umbras
Ostendant, haec sola novam iactantia sortem,
Humanos properant imitari flumina mores.

Atque ob id in fontes dona, ceu accepti beneficii praemia, coniciebant, percepta [orig: perceptâ] Sorte discessuri, non minus quam illi, qui Oracula consulebant, donaria votiva affigebant Templorum tholis aut parietibus. Plinius Iun. l. 8. Ep. 8. Hunc subter fons exit et exprimitur pluribus venis, sed imparibus, eluctatusque facit gurgitem, qui lato [orig: latô] gremio patescit, purus et vitreus, ut numerare factas stipes et relucentes calculos possis. Unde stipes quidem apparet in fundum iactas; sed et alia donaria iuxta affigebantur: uti discimus ex Claudiano, ubi de celebratissimo illo fonte Apono, Epigr. 8. v. 37.

Tunc omnem liquidi vallem mirabere fundi,
Tunc veteres hastae, regia dona micant etc.

Vide Thom. Dempsterum Paralipom. in Rosin. l. 2. c. 7. Divinationis autem huius per Sortes inventrix Minerva fertur, cui fidem dempserit Iuppiter, ut Apollini adderet. Iaciebantur illae, vel astragalis e pyrgo in tabulam effusis, vel tesseris, grammatei=a Plutarcho dictis, quod ex ligno factae gra/mmata quaedam seu literas inscriptas haberent: aliquando calculi globulique fictiles, in quibus nomina notata, adhibebantur; qui vel ex urna seu casside (in bello) eximebantur, vel ini fontem proiciebantur, ubi quae primo emergeret nota, solebat attendi. Pausan. l. 7. in Templo Herculis *bourai+kou=, in Achaia, tesserarum seu lignearum istiusmodi tabellarum meminit. Idem Athenis quoque obtinuit, ubi in decem Dicasteria cooptabantur Iudices per Sortes istiusmodi. Cum enim singula inscripta essent una [orig: unâ] harum decem literarum, *a.*b. *g.*d.*e.*z.*h.*q.*i.*k. Athenienses, qui vellent iudiciis reddundis vacare, nomina sua dabant tabellae inscripta, adscripto [orig: adscriptô] Patris Populique nomine: totidem quoque erant tabellae, quarum aliae aliis harum literarum essent notatae, pro numero scil. eorum, qui in hoc vel illo Foro ellent iudicaturi; atque ita fiebat, ut prout quisque hanc aut illam literam sortiretur, ita huic aut illi Foro Iudex traderetur. Vide Sam. Petitum Comm. in LL. Attic. l. 4. tit. 1. qui simul virgam accipiebat, insigne non auctoritatis solum, sed et Mercurii Sortium Praesidis. An Thriae, tres illae Nymphae, quae Apollinem educasse [orig: educâsse] traduntur, eodem [orig: eôdem] Sortium genere usae sint, non adeo liquet. Interim ipsum earum nomen tandem pro Sortibus usurpari coepisse, discimus ex illo,

Calculi olim, in iudiciis et certaminibus gymnasticis fuere [orig: fuêre] in usu. Sed in illis circa tempora Ciceronis, non amplius is frequens fuit; sic enim hic Divinat. l. 2. Quis namque Magistratus aut quis Vir illustrior utitur sortibus, coeteris vero in locis plane refrixerunt. In istis, vas sumebant argenteum, kalpi\s2 vocatum, in quod tot coniciebant calculos, quot erant homines luctam seu certamen subituri, sic ut bini semper una [orig: unâ] essent insigniti. Qui igitur calculos eandem notam habentes sortiebantur, secum invicem committebantur: quod si numerus esset impar, is qui calculum suum e)/fedron dictum esset sortitus, Rex, dicebatur, et cum reliquorum victore congredi tenebatur. Eadem nonnumquam ratio observata fuit in iis, qui ad mortem erant condemnati; Horum qui primum supplicii diem sortitus erat, communiter *)ermh=s2 vel

Mercurius, ob rationem supra memoratam vocatus est. Naufragis quoque tempore, aliquis sorte destinabatur furenti pelago victimz, ka/tarma dictus Graecis, quemadmodum de Ismenia apud Eustathium, et de Iona Propheta, in Sacris legimus. Sic itaque in plerisque Antiquorum templis, ubi Oracula edebantur, oi( klh=roi seu sortes adhibebantur, et mensa ad illas iaciendas in promptu erat, inde Oraculi eventum ut sciscitantes captarent eo [orig: eô] modo [orig: modô], uts ex Pindari Scholiaste diximus. Sed et in angiportubus, plateis triviisque veteribus erant suae Sortes viales, quas ei)nodi/ous2 sumbo/lous2 appellavit Aeschylus. Earum meminit Tibullus l. 1. El. 3. v. 11.

Illa sacras pueri Sortes ter sustulit, illi
Rettulit e triviis omnia certa puer.

Artemidorus quoque in Proem. tw=n e)n a)gora=| *mante/wn mentionem facit: huiusque divinandi modi originem ab Aegyptiis arcessit. Plut. l. de Iside et Osir. idque hac [orig: hâc] occasione. Postquam Typho Osirim cistae inclusum in mare proiecisset, Isis hinc inde vagabunda maritum ibat quaesitum: cum ecce in puerorum ludentium coetum incidit, qui rogati locum ei indicarunt [orig: indicârunt]: e)n tou/tou inquit, ta/ paida/ria mantikhn e)/xein du/namin oi)/esqai. *ai)gupti/ous2 kai\ ma/lista tai=s2 tou/twn klhdo/si paizo/ntwn kai\ fqeggome/nwn o(/ti a)\n tu/xwsi. Nec omittendae sortes illae, cum Poetae alicuius volumen sumentes illudque, prout visum fuerit, aperientes, primum paginae versiculum pro Oraculo accipiebant, quod stoixeiomantei/an seu r(ayw|domantei/an appellavere [orig: appellavêre]. Sic Sortes Homericae celebres, apud Priscos, Virgilianae item, quas cum adhibuisset Alexander Severus Imperator in hunc versum 851. l. 6. Aen. incidisse legitur,

Aliquando seligentes sibi varios istiusmodi versiculos fatidicos, tabellis eos inscribebant, et in fictilem coniectos ollam iterum eximebant, cuius divinandi rationis augustin. meminit: Confess. l. 4. c. 3. Si enim de paganis Poetae cuiusdam longe aliud canentis atque intendentis, cum Sortem quis consulit; mirabiliter consonus negotio saepe exiret. Et hoc [orig: hôc] nodo [orig: nodô] Socrates diem obitus sui vaticinatus dicitur. Quam vanitatem ex Christianis quoque non de fuisse qui imitarentur, in S. Bibliis, discimus ex Nicephoro Gregora, *)anoi\cein e)/krine dei=n e)n yalthri/w| pro/blhma tou= oi)kei/wn a)poriw=n: et Cedreno, narrante de Heraclio, illum hac [orig: hâc] ratione consulto [orig: consultô] N. T. codice paraxeima/sai e)n *)albani/a|, hibernasse [orig: hibernâsse] in Albania, etc. Vide Brodocum Miscellan. l. 3. c. 25. Franc. Rossaeum Archaeol. Attic. l. et c. ult. Casp. Barthium Animadv. ad Statium passim, inprimis Part. 3. p. 1156. ubi Sorte pleraque Veterum peracta, docet, Car. du Fresne in Glossar. ubi de Sortibus Euangelicis, et hic infra; De Sortibus Praenestinis vero, quae omnium olim celeberrimae, vide in voce Praeneste.

SORTES [2] Convivales occurrunt apud Ael. Lamprid. in Heliogabalo, c. 22. Sortes sane convivales scriptas in cochlearibus habuit tales, ut alius exiret decem camelos, alius decem muscas, alius decem libras auri, alius decem ova pullina, ut verae sortes essent, et fata tentarentur: quod quidem et ludis suis exhibuit, quum et ursos decem et decem glires et decem lactucas, et decem auri libras in sortc habuit. Primusque hunc morem sortis instituit, quem nunc habemus. Sed vere ad sortem Scenicos etc. Quae aliae a sortibus illis, de quibus sic Martialis, l. 14. Epigr. 1. v. 5.

Divitis alternas, et pauperis accipe sortes;
Praemia convivae det sua quisque suo.

Sortes enim illae, quas vulgo divites convivis suis in conviviis distribuebant, aequales erant, ita ut non unus alio [orig: aliô] ditior exiret sortis suae gratia [orig: gratiâ] nec divites tantum, sed et pauperes eiusmodi fortibus ludebant. At Heliogabali eiusmodi erant, ut vere Sortes essent atque iis Fata tentarentur. Sic enim e. g. ex eius convivis alius sortito ducebat decem camelos, alius decem muscas etc. atque ex Fatorum abitrio res pendebat, utrum quis felix optimae sortis beneficio [orig: beneficiô] arbiret an tenuis et contemnendae munere non magnopere beatus. Haec vero Sortium harum ratio fuit: Sortes in cochlearibus erant inscriptae tales, primus decem camelos (subaudi tollat) secundus decem muscas etc. Nomina dein convivarum in urnam mittebantur; tum qui primus exisset (exire autem dicebantur, quorum nomina sortibus inseripta, et in urnam demissa, inde extrahebantur) primam sortem tollebat, quae haberet inscriptum, decem camelos, et sic deinceps. Sed et hoc [orig: hôc] modo [orig: modô] sortitio illa peragi poterat, ut conicerentur in urnam cochlearia ipsa, quae sortes inscriptas habebant, et inde extractae convivis distribuerentur, pro sessionis seu accubitationis ordine: Vide Casaubon. et Salmas. ad Lampridii loc. cit. priorem etiam ad Aug. Suetonii c. 75. item supra, ubi de Licitatione.

SORTES [4] Virgilianae apud Spartian. in Adriano, c. 14. aliosque Historiae Aug. Scriptores passim, species *mantikh=s2, quae per sortes divinabat, et Graecis *klhromantei/a in genere dicta est, *)rayw|domantei/as2 nomen accepit; cuius itidem varii modi erant. Interdum nobilis alicuius Poetae selectos versus in pittaciis describebant, quibus in situlam coniectis idem ordo, qui in aliis fortitionibus servabatur: et de hoc genere proprie dici consuevit, *klh=ros2 e)ce/pese, Sors excidit, vel exstitit. Interdum versus fatidicos in tabella describebant, et talorum arbitrante alea [orig: aleâ] divinationem peragebant: qui pi/nac a)gurtiko\s2 sive a)gurtikh\ sani\s2 est, in lbris Graecorum celebris. Fuit et, cum temere arrepto [orig: arreptô] et aperto [orig: apertô] Poetae alicuius libro [orig: librô], ut quidque primum oculis se obiecerat, pro sorte id et oraculi loco [orig: locô] haberetur, uti docet Augustin. Confess. l. 4. c. 3. et supra diximus. Quod ultimum divinationis genus, a Paganis

acceptum, et Rabbinorum curiositas frequentavit, et veteres etiam Christiani interdum usurparunt, substituto [orig: substitutô] in Poetarum locum sacri Foederis Testamento [orig: Testamentô], uti videre est apud Gregorium Turon. 1. 4. c. 16. l. 5. c. 49. Niceph. Gregoram l. 8. Alios. Aliquando tamen, qui consulebant, non aperiebant ipsi libros sacros, sed de voce Diaconi legentis in Ecclesia omen captabant, cuius rei exemplum est apud eundem Gregoram. Vide quoque Metaphrastem in Octobri, ubi de B. Cypriano (qui alius est ab eo cuius hodie scripta exstant) transitum ad partes Christi meditante. Salmas. ad Spartian. d. l. Car. du Fresne in Glossar. ubi de Sortibus Euangelicis et supra in vocibus Prognosticon, item Rhapsodomantia.

SORTIUM Praefectus Hebr. [gap: Hebrew] , munus fuit apud Hebraeos in Templo celeberrimum, ad id constitutum, ut ministeria sacra rite distribuerentur. Cum enim ministeria Templi universa ex sortitione peragenda essent, scil. iuxta ephem eriarum vices (quolibet [orig: quôlibet] summo [orig: summô] mane [orig: manê] conveniebant in Liskat hagazith (de quo loco vide supra) et induebant ibi vestes sacras Sacerdotes illi omnes, qui ephemeriae praesentis essent. Iam vero ut quisque suum officium satis dignosceret, collocabantur illic in gyro universi, quos sic intuens Praefectus Sortium, pro arbitratu suo, uni eorum pileum ademptum sibi imponebat: quod in signum dabatur, ut sortiendo is velut terminus a quo reliquis fieret. Dein consentiebant in numerum aliquem, tum ministeriis diurnis integris, tum sortitioni, idoneum, sortesque inibantur IV. Prima de Altari purgando, apparando et igne struendo. Secunda, de immolationibus aliisque Sacrificiorum sollennibus plerisque. Tertia, de Suffimentis. Quarta, de levandis membris Sacrificii in Altare. Quo [orig: Quô] facto [orig: factô] daktulotoni/a| instituta [orig: institutâ], Praefectus incipiebat numerare ab eo, cuius pilcum exuerat etc. Qua de re aliquid iam dictum supra, ubi de Digitis et Numerandi ratione: reliqua vide apud Io. Seldenum de Synedr. vett. Ebr. l. 3. c. 11. §. 4. Apud Romanos Sorte quoque provinciae divisae, Iudicesque lecti. Unde, ut de his solum verbum addam, Iudicia seu Iudices sortiri, Iudices legere est:o quod quaesitoris erat, coniectis omnium Iudicum nominibus in urnam, eum numerum educere qui lege, qua [orig: quâ] iudicium exercebatur, definitus erat: inde Reiectio et postea Subsortitio, Ioh. Frid. Gronov. ad Herculem fur. Senecae v. 732.

SOSANDES Indica consignavit, ut videre est ex epitome Artemidori Ephesii.

SOSANDRA Insul. iuxta Cretam, sic dicta, quod cum Lycii aliquando noctu urbem invaderent, eos qui intus erant, confervarit [orig: confervârit]. Steph.

SOSARES Assyriae Rex ab A. M. 2708. usque ad an. 2727. Successit Lampridi, exceptus a Lampare.

SOSARMES Assyriae Rex post Panniam, A. M. 2803. Ei Mittraeus successit. Euseb. in Chron. Torniel. in Annal. Vet. Test.

SOSIA Galla C. Silii uxor, caritate Agrippinae invisa Tiberio: ideo immisso [orig: immissô] Varrone consule, instinctu Principis, cum marito correpta, et cum Silius imminentem damnationem voluntario [orig: voluntariô] fine praevertisset, in exilium pulsa est. Tacit. l. 4. Annal. c. 19. 20.

SOSIACUM ad Scolam vulgo Soisi sur Escole, locus Galliae, in pago Wastinensi: Est autem Scola amniculus, vulgo le ru d'Escole. Aliud est Sosiacum Briegense, in finibus Parisiorum Sequanae adsitum quod Soisi sur Seine nuncupatur. Utrumque a Sosio appellationem accepit, Hadr. Vales. Notit. Gall.

SOSIAE duo exstiterunt Athenis Pythidis ille, hic Parmenionis filii. Vid. Schol. in Aristph. Vesp. p. 436. E. 1.

SOSIANUS cognomen Apollinis, cuius simulacrum e cedro, Seleucia [orig: Seleuciâ] Romam fuit advectum et in aede eius collocatum. Plin. l. 13. c. 5.

SISIAS Philosophus quidam impius, qui sublata [orig: sublatâ] penitus providentia [orig: providentiâ], omnia temere fieri asserebat, quo [orig: quô] in errore Euhemerum, Diogoram, Hipponem, et Epicureum versatos accepimus.

E servo scis te genitum, blandeque fateris,
Quum dicis dominum Sosibiane patrem.

SOSIBES populi Sarmatiae Europaeae apud Capitolin. in M. Aurel. c. 22. videntur.

SOSIBIUS Grammaticus Laconicus, tempore Ptol. Philadelphi, cuius meminit Suidas. Scripsit historica quaedam Athen. Arnob. Clem. Alex. Item adversarius Anaxagorae: Item Britannici, Claudii Caesar. filii educator. Tacit. l. 11. Annal. c. 1. Gesn. in Biblioth. Lips. in loc. cit. Tacit. Voss. de Hist. Graec. l. 1. c. 15.

SOSICLES [2] patria [orig: patriâ] Syracusius, poeta Tragicus circa novissima Philippi Amyntae filii tempora, unus ex iis quos Pleiadas appellarunt [orig: appellârunt]. Docuit fabulas 73. Victorias retulit 7. Suidas. Item cognomen Menaechmi apud Plautum, a salutari fama.

SOSICRATES libros reliquit de rebus Cretensibus. Athen. l. 6. Fuisse Rhodium e Laertio colligimus. Vid. Voss. de Hist. Graec. l. 3. P. 415. Alius Phanagorites. cuius Oiot citantur ab Athenaeo l. 13. Tertius Cyzicenus, vetus scriptor, cuius meminit Fulgentius Planciades voce Nefrendes.

SOSICURAE Careorum oppid. in India intra Gangem. Ptol. Iacamcuri Castaldo.

SOSIGENES [2] Astrologus Aegyptius, quem Caesar Dictator annos, vitio Pontificum per intercalandi licentiam, turbatos, ad Solis cursum redigens, adiutorem sibi adhibuit. Sueton. Dion. Plin. l. 18. c. 25. Hinc Iuliana Periodus, quae incipit an. 45. ante Natum Christum.

SOSIGENES [3] Nauarchus Eum enis ignavus, de quo Polyaen. l. 4. c. 6. in Antigono, com. 9.