CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

STEPHANUS [13] III. Romanus, fil. Constantini. Hic ab Aistulso Longobardorum Rege infestatus, ope Constantini Copronymi Imperatoris non magno cum successu implorata [orig: imploratâ]; ad Pipinum Franciae Regem confugit, quem una cum filiis inunxit. Transgressus postea in Italiam Pipinus, Aistulfum Ticini ad obsequium redegit. Sed paulo post cum pacis initae immemor Romam obsedisset, eundem reversus denuo superavit, atque Exarchatum Ravennae, cum Pentapoli aliquotque aliis urbibus sedi Romanae donavit. Haec Patrimonii Petri, ut vocant, origo est, cui postea Carolus M. et Comitissa Mathildis plura adiecit. Obiit A. C. 757. Vide Sigebertum et Adon. in Chron. etc. Ei successit Paulus I. frater.

STEPHANUS [14] IV. Synodo [orig: Synodô] Laterana [orig: Lateranâ], ex Francia et Italia A. C. 769. coacta [orig: coactâ], detrusit in coenobium Constantinum Papam, Caesareque Constantino [orig: Constantinô] Copronymo [orig: Copronymô] excommunicato [orig: excommunicatô], decreta Synodi eius, quae septima generalis erat, abrogavit, cultu Imaginum confirmato [orig: confirmatô]. Quae in electione Pontificis observanda, instituit, a Desiderio Longobardorum Rege qui Romam venerat, ut de iis, qui Constantino se opposuere [orig: opposuêre], poenas sumeret, male habitus, obiit A. C. 772. sedis 3. S. Antonnius, Volanterranus, Sigonius ad A. C. 769. Ei successit Hadrianus I.

STEPHANUS [15] V. post Leonem III. Papa, coronavit Remis Imperatorem Pium, cum uxore eius Hermengarde. Reversus inde Romam, obiit A. C. 816. mense sedis 7. Ei successit Paschalis I. qui ambo sine consensu Imperatoris electi, apud eum postea sese purgarunt [orig: purgârunt], moniti, ne in posterum Maiestatem laederent, Platina in vitis Pontif. Thegan. de gestis Ludov. Imp. etc.

STEPHANVS VI. Adriani III. successor, A. C. 885. scripsit Basilio Imperatori ne Photio adhaereret, Guidonem postea Imperatorem electum adoptavit, purgationem ferri candentis et ferventis aquae in Germania, per Archipiescopum Moguntinum sustulit: et quia Photius Spiritum Sanctum ex Filio procedere negavit, voluit addi Niceno Symbolo vocabulum, quod iam in Gallia, Hispania ac Germania usitatum erat, Filioque. Obiit A. C. 890. St. Antoninus, Volaterranus, Sigebertus, Onuphrius, Ciacconius, Platina, etc. quibus adde Flodoardum Histor. Rem. l. 4. c. 1. Ei Formosus successit.

STEPHANUS [16] VII. se ipsum in sedem intrusit, circa A. C. 897. post pulsum Bonifacium VI. qui, defuncto [orig: defunctô] Formoso [orig: Formosô], Papatum rapuerat. Saeviit horribiliter in cadaver Formosi refossum: ipse in vincula compactus et strangulatus est, A. C. 900. Ei successit Romanus. Vide Baron. A. C. 897. n. 1. et 900. n. 6.

SEPHANUS VIII. post Leonem VI. biennium solum praefuit, Obiit A. C. 931. Luitprand. Sigebert. Baron. Ei successit Iohannes XII.

STEPHANUS [17] IX. gente Germanus, ab Ottone I. Imperatore surrogatus est Leoni VI. A. C. 939. quem proin aemuli male habuerunt. Ludovico Ultramarino, contra subditos rebelles, favit. Obiit A. C. 943. Baron. S. Antoninus. Volaterranus, etc. Ei successit Martinus II.

STEPHANUS [18] X. prius Fridericus dictus, fil. Gozelonis Magni, frater Godofredi Barbati Ducis Lotharing. successir Victori II. A. C. 1057. Obiit biennio post, cum Florentiam excurrisset, ut ibi fratrem salutaret, qui Beatricem Tusciae Marchionissam, viduam Bonifacii, ducturus advenerat, Leo Ostiensis l. 2. c. 8. l. 3. c. 101. Ciacconius in eius vita; Baron. etc.

STEPHANUS [19] I. Patriarcha Constantinopolitanus fil. Basilii Imperatoris frater Leonis VI. in Photii locum substitutus est, A. C. 886. Obiit A. C. 888.

STEPHANUS [20] II. successit A. C. 930. Nicolao Mystico. Obiit A. C. 933. Baron. in Annal.

STEPHANUS [21] I. Patriarcha Antiochenus, Arianismi fautor, caput eorum fuit, qui S. Athanasio obnisi sunt, et Sardicensi concilio [orig: conciliô] excommunicati, Antisynodo [orig: Antisynodô] Philippopoli instituta [orig: institutâ] novam Fidei formulam ediderunt. Legatos dein Concilii Sardicensis ad Constantium Imperatorem Antiochiae tum degentem, Euphratem Coloniensem et Vincentium Capuanum Episcopos, perditurus Stephanus immissa [orig: immissâ] in Euphratis cubiculum femina [orig: feminâ] impudica [orig: impudicâ], frustra fuit. Fraude enim detecta [orig: detectâ] sede pulsus est A. C. 448. Athanas. Epist. ad Solit. Theodor. l. 2. c. 9. et 10. Baron. A. C. 343. 348. etc.

STEPHANUS [22] II. ab Eutychianis trucidatus est, in ipso altari, A. C. 479. sedis 3. Ei successit

STEPHANUS [24] IV. Monachus Syrus, postquam Ecclesia ann. 40. Pastore caruisset, Patriarcha electus est, A. C. 742. Obiit A. C. 744. Baron. A. C. 479. 482. 742.

STEPHANUS [25] Patriarcha Hierosolymitanus, prius Abbas fuit S. Iohannis, in Valle Carnutensi cuius urbis Vice dominus quoque erat. Aliqua [orig: Aliquâ] affinitate Balduino Regi Hierosolymor. innexus, eius favore promotus est. Obiit A. C. 1130. sedis 2. S. Bernardus Epist. 82. Guil. Tyrius l. 3. c. 25. Baron, A. C. 1128. 1130.

STEPHANUS [26] Episcopus Ephesinus Collectionem Canonum edidit. Floruit is sub Theodosio M. post Concilium Constantinopolitanum I. et Canonibus Nicaenis, Ancyranis, Neocaesariensibus, Gangrensibus, Antiochenis et Laodicensibus, addens Constantinopolitani primi Canones VII. suum iis nomen praefixit; quod praetulisse veterem Codicem Bibliothecae Palatinae, refert Christoph. Iustellus apud Gerh. von Mastricht Histor. Iuris Eccl. 61. Quem postea imitati Episcopi sequentes collectionibus suis similiter nomen suum adscripsere [orig: adscripsêre], Ibid. num. seqq.

Christi fidem perductis, crescente sequentibus temporibus superstitione, divino [orig: divinô] honore coli coepit, in regione Permia, quae tractus est Sarmatiae Europeae Obio [orig: Obiô] fluv. et Kitaia [orig: Kitaiâ] lacu terminatae. De eo sic Sigismundus Liber Baro Herberstenius Commentar. rer. Moscovit. Idioma (in Permia) proprium habent; characteres item proprios; quos Stephanus Episcopus, qui eos in fide Christi vacillantes confirmavit (nam antea adhuc in fide infantes Episcopum quendam idem attentantem excoriaverant) primus adinvenit. Hic Stephanus postea Demetrio [orig: Demetriô] Iohannis filio [orig: filiô] imperante. apud Ruthenos, in numerum Deorum relatus est. Supersunt adhuc ex iis in silvis passim plures Idololatrae; quos Monachi et Eremitae eo proficiscentes non cessant ab errore vanoque cultu revocare. Similiter Sanctum Vitum a Rugiis pro Deo habitum, et Suante Vitum appellatum fuisse, diximus supra. De utroque Vide Ger. Iohann. Voss. de Idololatr. l. 1. c. 41.

STEPHANUS [28] fundator Ordinis Grandis montis, ex Avernis ortus, Obiit A. C. 1126. a Clemente III. Sanctorum catalogo insertus, A. C. 1189. Vinc. Bellovacensis Spec. Hist. l. 5. c. 46. et seqq. Ciacconius et Genebrardus in Gregorio VII. Sammart. Gall. Christ. tom. 3. p. 492. et seqq. Moret. Diction. Hist. etc.

STEPHANUS [29] Augustodunensis Episcopus fil. fuit Gauserani IX. Domini Baugiac. et Bressiae. Scripsit de 7. ordinib. Eccles. de ceremoniis et canone Missae, etc. Obiit A. C. 1117. Vide Moret. Diction. Hist. Item Episcopus Coloniensis, magni nominis, saeculo [orig: saeculô] 10. Coccius in Catal. Item Episcopus Hieropolitanus, scripsit vitam Golauduchi martyris, Euagr. l. 6. c. 19. et Niceph. l. 18. c. 25. A. Persis necatus, martyrium subiit, vide et Theophyl. in hist. Mauritii Imperator l. 5. c. 11. Item Episcopus Leodiensis.

STEPHANUS [30] 60. annos probatissimus Monachus, fuit, et Antonio Magno notissimus; de quo Sozom. l. 8. c. 1.

STEPHANUS [31] Historicus e)n tw=| peri\ *ku/prou citatur ab Etymologo in *sfh/keia. Fortassis idem est ac Stephanus Byzantinus: de quo Voss. Hist. Graec. l. 2. c. 22. Vide infra.

STEPHANUS [32] Comicus poeta. fil. Alexidis. Item Diaconus. S. Caesarii, Episcopi Arelatensis, Barralis Chron. Lirin. Item, Presbyter Africanus, Ab Amarico Episcopo Antissiodorensi rogatus, vitam S. Amatoris prosa [orig: prosâ], et S. Germani versu scripsit. Voss. de Hist. Lat. part. 4. l. 3. c. 3. Item Presbyter Anglus, auctor vitae Sancti Wilfridae cuius epitomen scripsit Guilielmus Malmesburiens. Item auctor historiae inventi S. Maurini Abbatis, circa A. C. 990. Surius die 10. Iun. etc.

STEPHANUS [34] Brickingtonus Benedictinus Anglus: in Monasterio Cantuariensi, scripsit de Praesulibus huius Ecclesiae et Episcopis Eliensibus.

STEPHANUS [35] Byzantinus auctor libri de Urbibus et gentibus: cuius epitomen concinnavit Hermolaus Grammaticus Constantinopolitanus, saecul. 6. Iustiniano Imperatori inscriptam, Suid. Voss. de Hist. Graec. l. 2. c. 22.

STEPHANUS [37] Cremonensis scripsit vitam S. Ubaldi, Surius d. 16. Maii.

STEPHANUS [38] Doletus Aurelianensis, plurima praeterito [orig: praeteritô] saeculo [orig: saeculô] Graece Latineque, res gestas inprimis Francisci I. ab A. C. 1513. usque ad 1539. scripsit, Verderius Biblioth. Gall. p. 278. 279.

STEPHANUS [39] Durantius primarius Tolosani Parlamenti Praeses, scripsit de ceremoniis Missae.

STEPHANUS [40] Edo Anglus, composuit vitam Regis Eduardi II. Simlerus et Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 65.

STEPHANUS [42] Hispanus Monachus Cluniacensis scripsit de miraculis S. Rodosindi Historici, Ambros. Morales Hist. l. 6. c. 36.

STPHANUS Forcardellus Legem Tolosae Professor, varia Graece Latineque edidit, Verderius Bibl. p. 280.

STEPHANUS [43] Iodellus Parisinus, Poeta insignis Gallus, Verderius Biblioth. p. 285. et seqq.

STEPHANUS [45] Leodiensis Episcopus scripsit vitam S. Lamberti, aliaque, de quibus vide Sigebertum in Chron. A. C. 203. Duorum eiusdem nominis Praesulum, ut et Abbatis Leodiensis, meminit Voss. de Hist. lat. l. 2. c. 39. et 48.

STEPHANUS [46] Lusignanus Dominicanus, ex Cypri Regum familia, condidit historiam genealogicam Regum Hierosolymae, Cypri et Armeniae.

STEPHANUS [47] Mediolanensis patriam versu descripsit, Possevin. Appar. Sacr.

STEPHANUS [48] Niger Cremonensis, docuit diu Mediolani, transtulit Latine Philostrati Heroas, et in dialogo quodam, quidquid de Graecia memoratu digni narrat Pausanias, recenset. Obiit misere, Pierius Valerianus de infelic. erudit.

STEPHANUS [49] Paschalis scripsit res Gallicas, plurimaque alia. Item Plutarchi quaedam Latio donavit, Verderius Bibl. p. 301.

STEPHANUS [52] Salazarius Carthusianus Hispanus, scrisit plurima, quorum catalogum exhibet Petreius Bibl. Carthus. p. 263.

STEPHANUS [53] Senensis Carthusianus, fuit Catharinae Senensi a secretis, cuius dialogos edidit, cum vita illius, Idem notis ad Dorland. et in Bibl. Carthus.

STEPHANUS [54] Tabouretus Advocatus Divionensis, scripsit varia, sub nomine des Accors, Verderius Bibl. p. 135.