CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

THAPSACUS urbs Syriae iuxta Euphratem. Steph. Antea Europum, postea Ampipholis dicta fuit. Plin. l. 5. c. 24.

THAPSIA Graece qayi/a, herba serulacea, foliis foenicali, inani caule --- fodientibus nocet: si minima aspiret aura, intumescunt corpora, faciemque invadunt ignes sacri: ob id cerato prius illinunt --- in Africa est vehementifsima. Quidam caulem incidunt per messes, et in ipsa excavant, radice, quo sucus confluat, arefactumque tollunt. Alii folia, caulem, radicem, tundunt in pila et sucum in sole coactum dividunt in pastillos, Plin. l. 13. c. 22. Usus autem huius succi ad tincturam. Unde *qayi/a diserte Chymicis inter herbas numeratur, quae bafiko\n zw=mon ad luteos colores conficiunt: quam ob causam oi)xome/nion dixerunt; forte quod colorem efficeret luteum ex pallido, qualis e)n toi=s2 oi)xome/nois2, in morientibus, cernitur. Quemadmodum et inde forte, quod colorem ostenderet, ut in sepeliendis esse solet qali/as2 nomen, a)po\ tou= qa/yai Tinxerunt autem eo [orig: eô] crinem priscae mulieres, et lanam, etc. A thapsi ligno, quod in Scythia nascitur, et glycyrrhiza nonnullis videtur, quodque xruso/culon Graecis, item *skuqiko\n cu/lon, id factum docet Salmasius. Hoc certum, Thapsiam sugillata mirisice sanare, atque hinc u(pwpi/ou accepisse nomen. Certe Nero Caesar claritatem ei dedit Initio [orig: Initiô] Imperii, nocturnis grassationibus converber atam saciem illinens sibi cum ture ceraque, et sequuta [orig: sequutâ] die contra famam cutem sinceram circumferens, Plin. ubi supra. Eiusdem sucus, ad resicienda praeputia recutitorum, natura [orig: naturâ] idoneus, uti docet Salmas. modo laudatus, Exercit. Plin. ad Solin. p. 1050. qui plura de hac herba ac ligno, ibidem congessit, p. 1163. et seqq. nec non in Addendis. Hinc *qayinai\ mulieres, quae luteo [orig: luteô] colore deformes, vel ex morbo pallidae, quod thapsiae herbae, cuius flores lutei, vel thapso, ligno plane buxei ac pallidi coloris, similes sint etc.

THAPSUS oppid. Siciliae vetus in peninsula situm non procul a Syracusis, plana et quam minimum a mari eminens, adeo, ut undis mersa videatur; unde et nomen a)po\ tou= qa/ptesqai, quod in mari quodammodo sepulta videatur. Unde Virgil. l. 3. Aen. v. 698.

Ita vulgus Grammaticorum. Thapsi vero nomen e Phoenicio [gap: Hebrew word(s)] thapsiha sumptum, putat Bochartus o( me/gas2, l. 2. Channan, c. 28. quod pro abscissione sumitur, in Ebraeorum libris. Nempe Siciliae Thapsus tam angusto [orig: angustô] colle cohaeret, ut ab ea putetur esse divulsa, et plane abscissa. Thucyd. l. 6. *)/esti de\ xersonh sos2 me\n e)n stenw=| i)sqmw= prou)/xousaei\s2 to\ pe/lagos, th=s2 de\ *surakousi/wn po/lews2 ou)/te o(deo\n pollh\n a)pe/xei. Stephanus.: *qa/yos2 po/lis2 *sikeli/as2 e)s2i\ kai\ xerso/nhsos2 e)n tw=| stenw=| tou= i)sqmou=. Revera enim tam angusta [orig: angustâ] cervice continenti iungitur, ut eminus conspicientibus videatur esse insula. Nec desunt, qui insulam appellent. Servius in l. 3. Aen. Thapsus insula non longe a Syracusis, plana et pene fluctibus par. Neque alia mens Dioscoridis, cum Thapsiam scribit e)n *qa/yw| th=|nh/sw| primum esse repertam. Neque enim terrrarum uspiam ulla alia est insula Thapsus. Et fallitur Marcellus, cum vult unam esse Sporadum, quamvis praeeuntem habuerit Nicandri Scholiastem, in theriaca, v. 539. Nic. Lloydius. Baudrando est Isola delli Manghisi, 'Peninsula parva Siciliae, cum oppidulo cognomine in eius ora Orientali in valle Neetina. 14. mill. pass. a Syracusis in Boream, Megaram versus et Augustam, cum portu capaci. Addo hoc unum, quod hanc urbem lunatis castris circummunivisse legitur Caesar, in Histor. Belli Afric. c. 30.

THARA [1] fil Micha. 1. Par. c. 8. v. 35. Latine ululans, aut malefaciens, vel cubiculum malitiae, pastoris vel socii.

THARA [2] nomen viri. 1. Par. c. 9. v. 41. Latine contentio prava, aut socii, vel pastoris.

THARACA Rex Aethiopiae. Esai. c. 37. v. 9. Latine explorator, vel contemplator obtusus, sive legis hebetudo, vel impedimentum, vel turturis obtusio, aut hebitudo.

THARANA fil. Caleb. 1. Paral. c. 2. v. 48. Latine explorator, vel contemplator gratiae, aut misericordiae.

THARASIUS melius Tarasius, Patriarcha Constantinopolitanus, stirpe, varia [orig: variâ] eruditione, muneribus illustris. Consul enim primo, dein Constantino et Irenae a secretis, tandem Paulo Patriarchae surrogatus est, A. C. 784. Praesedit in Pseudo Concilio Niceno, quo [orig: quô], rebus ita instructis, ut nemo disputare auderet, substratis fundamenti loco [orig: locô] figmentis et fabulis, imaginum cultus, et adoratio stabilita est: Carolo [orig: Carolô] M. in Occidente contra nixo [orig: nixô], qui Francofurti Concilio [orig: Conciliô] 300. Episcoporum convocato [orig: convocatô], A. C. 794. Synodum hanc Nicenam destruxit acta rescidit, statuitque, ut nec septima, nec Oecumenica, sed Pseudosynodus diceretur. M. Chemnit. in exam. de imagin. Simoniae postmodum accusatus, scripta [orig: scriptâ] ad Adrianum Papam epistola [orig: epistolâ], se purgavit. Obiit A. C. 806. Theoph. in Annal. Gr. Baronius, in Annal. Eccl. etc.

THARE fil. Nachor, propter Chaldaeorum idoloatriam, qui tunc ignem praecipue colebant, tum propter obitum filii sui Aran, in Mesopotamiam perrexit, ac in urbe nomine Charan, obiit, A. M. 2114. aetat. 205. Sculptorem eum fuissse, et primum imagines essecisse, adorationi exponendas, Epiph. l. 2. de Haer. refert: et Suidas eidem artis huius inventionem et idoloatrici cultus originem adscribit. hinc probabilius eruditi credunt, illum, post dicessum demum ex Ur, a filio Abramo verum dei cultum edoctum esse. Gen. cl. 11. v. 24. Latine odorans, spirans, aut abigens. Vide Augustin. de Civ. Dei, l.. 16. c. 13. Deillo sic Epiphanius praefatus, Haer. l. 1. §. 6. *naxw\r de\ genna=| to\n *qa/r)r(a e)nteu=qen ge/gonen a)ndriantoplasi/a a)pi\ phlourgi/as2 kai\ keramikh=s2 e)pisth/mhs2, dia\ th=s2 tou= *qa/r)r(ou tou/tou te/xnhs2, Nachor genuit tharam: tum simulacra ficta sunt figulino [orig: figulinô] opere, ex argilla, artifice Thara [orig: Tharâ]. Nempe, cum sub avo eius Sarugo Pictura incepisset Idololarriae adhiberi, iam Statuaria quoque in superstitionem vocata est. Huiusmodi varo statuas *)andria/ntas2 sthlw=n vocat

Cedrenus, lapides informes et impolitas statuas, quum dia/qrwsis2 et ars affabre caelandi nondum exstiterit. Sanchuniathon *baitu/lia vocat apud Eusebium, Praepar. Euang. l. 1. Bochartus vertit lapides unctos. Sane non ita multo post Iacob lapidem, quem pro cervicali supposuerat capiti, e)/s2hsen au)to\n sthlh\n, erexit in statuam, et effudit oleum in summitatem eius: et vocavit nomen loci Bethel, *oi)=kos2 *qeou=, Domus Dei, Gen. c. 28. v. 18. Unde Baetylorum nomen. vide Ioh. Marshamum, Canone Chron. Sec. IV. ubi de Idololatriae vetustate, et hic [orig: hîc] passim.

THARELA civitas in tribu Beniamin. Ios. c. 18. v. 27. Latine exploratio, vel turtur maledictionis, aut fortitudinis, aut ilicis, aut explorans ilicem, vel fortitudinem.

THARGELIA festus dies apud Athenienses Apollini et Dianae sacer, a quo mensis Aprilis denominatus est. Gyraldus, l. de an. et mensibus. Suid. qargh/lia, e(orth\ *)apo/llwnos2 kai\ *)arte/midos2. Iuxta Etymologum ab omnibus Terrae fructibus nuncupatum est. Colebatur autem his sacris, uti Apollo i. e. Sol, ita Diana, i. e. Luna, terras illuminans, et calore suo [orig: suô] generationem uterque promovens, qui ambo proin, inter alia, et agriculturae praeesse credebantur. Eandem ob causam Diana Ephesia, cum multis mammis fingebatur, tamquam uberibus suis nutriens genus hunanum. Unde B. Hieronym. Ep. ad Ephes. Erat Ephesi templum Dianae, et eiusdem in ipso Multimammia, i. e. multarum mammarum effigies, qua [orig: quâ] cultores eius decepti, putabant eam omnium viventium nutricem. Et ante eum Min. Felix, Octavio [orig: Octaviô]: Diana est alte succincta venatrix Ephesiaque mammis multis et uberibus multis exstructa. Etiam in antiquis numismatis DIANA POLYMAMMA reperias: quam Lunam esse ex Trebellio Pollione discimus, in Gallienis duob. c. 6. ubi pro Dianae Ephesiae templo (in veterib. libris Lunae Ephesiae legas. Exstat de Thargeliis lex Solin, *(/otan h)= pomph\ tw=| *dionu/sw| e)n *peira ei= kai\ oi( *kwmw|doi\ kai\ oi( *tragw|doi\ kai\ e)pi\ *lhnai/w| pomph\ kai\ oi( *tragw\doi\ kai\ oi( *komw|doi\ kai\ toi=s2 e)n a)/s2ei *dionusi/ois2 h( pomph\ kai\ pai=des2 kai\ o( *kw=mos2 kai\ oi( *kwmw|doi\ kai\ oi( *tragw|doi\ kai\ *qarghli/wn th=| pomph=| kai\ tw=| a)gw=ni, mh/te e)cei=nai mh\te e)nexura/sai, mh/te la mba/nein e(/teron e(te/rou, mhde\ tw=n u(pernhme/rwn e)n tau/tais2 tai=s2 h(me/rais2 ktl.. Cum pompa Libero ducitur in Piraeeo, agunt Comaedi et Tragoedi; item Lenaea pompa [orig: pompâ]; et agentigus Tragoedis; item Lenaea pompa [orig: pompâ]; et agentigus Tragoedis atque Comaedis: Astycorum quoque Liberalium pompa [orig: pompâ] astante puerorum choro, dum fit Comus, aguntque Comaedi atque Tragoedi: Thargelitorum item pompa [orig: pompâ] ac certamine: neque pignus neque quiduquam alterius capito, neve poenam pro mora exigito ab eo, qui iudicatum non solverit etc. apud Demosthenem in Midiana. Vide Sam. Petitum, Comm. in LL. Atticas, l. 1. tit. 1. Celebrabantur illa Athenis die 6. Thargelionis, qua [orig: quâ] peccatorum universi populi fiebat expiatio. Solebantenim Athenienses e publico nutrire hominem aliquem infimae plebis, quem dein; cum vel pestis, vel alia Deum [orig: Deûm] ira ingruere videretur, pro totius Civitatis peccatis sacrificarent. Scholiastes Aristophanis Equit. binos illorum sic ali consuevisse ait, qui dhmo/sioi dicti: sed magis proprie vocabantur kaqa/rmata, item farmakoi\, Idem Ranis. Quo forte respiciens Apostolus, inquit 1. Corinth. c. 4. v. 13. w)s2 perikaqa/rmata tou= ko/smou e)genh/qhmen. Vide Franc. Rossaeum, Archaeol. Atticael. 2. c. 11. et Voss. de Idol. l. 2. c. 35. nec non supra ubi de Expiationis festo.

THARIADES inter Duces Antiochi M. una cum Artaxia, Armeniam maiorem brevioribus antea finibus comprehensam, ampliarunt [orig: ampliârunt], et regnum eius tandem usurparunt [orig: usurpârunt], ex regionibus vicinis ad suam ditionem adiunctis, quae finitimis populis ademerant, ut Medis, Iberis, Chalybibus, Cataonibus, Syris etc. Strab. l. 11.

THARIBAEL Rex Homeritarum et Sabaitarum, apud Arrianum, Periplo [orig: Periplô]. Vide supra Charibael.

THARO Graece *qarw\, Insul. Sinus Persici, Ptol. *dw=ra Stephano. Vide Dora.

THAROPS Oeagri pater, Orphei avus, cui Bacchus regnum Thraciae, Lycurgo [orig: Lycurgô] occiso [orig: occisô], dedit, eo quod Lycurgi insidias detexisset. Diodor. l. 3.

THARRELIDES civis Atheniensis, ob exilitatem, a Comicis traductus. Vide Schol. in Aves.

THARSIS oppid. seu locus Comagenes, a Samosatis 13. milliar. distans. Tharsis item in Sacris literis memorata Tharsus est, teste Iosepho [orig: Iosephô], urbs Ciliciae praecipua. Eusebius autem ad Hispaniam refert: *fa/rseis2 e)c ou(= *)/ibhres2. Vide Bochartum in [gap: Hebrew word(s)] Phal . l. 3. c. 7.

THARTRAC Idolum Hevaeorum. 1. Reg. c. 17. v. 321. Latine concatenatus. sive retrusus, vel conclusus.

THASCIUS praenomen S. Cypriani, apud Prudentium, de Martyrio eius: ubi tamen Tatium alii legunt, et cognomen illius esse volunt: nonnulli pariae id nomen censentibus. Marci Fratres Hierol.

THASILO seu Thassilo, Tassilo, Bavariae Dux nepos Pipini Galliae Regis fidem huic sancte iuratam non servavit, sed cum Longobardorum rege, socero suo, foedere inito [orig: initô], frustra fuit. Idem, cum erga Carolum M. perfide ageret, excommunicatus et huius atmis expositus, pacem petit, Theudone filio [orig: filiô] obside dato [orig: datô]. Verum cum uxoris instinctu, nova moliretur, una cum filio ad mortem damnatus, et, ad mitiora inclinante Carolo [orig: Carolô], in Monasterium detrusus est, A. C. 788. Aimoin l. 4. Otto Frising. l. 5. Hunc an alium, per Danckonem filium Comites Zollerios, hodiernae familiae Brandeburgicae progenitores, per alium Gotboldum Habspurgios et Columnios prosevisse quidam volunt. Certe Danckonem arcem Zolleranam A. C. 829. tenuisse a certo parum abest.

Eius posteri illa [orig: illâ] graduum serie enumeratur, Rudolfus, sub Henrico Aucupe, Otto, wolfgangus, Fridericus II. et III. Burcardus, caesus ex partibus Rudolfi Anticaesaris ad Mesburgum A. C. 1080. Fridericus IV. Rudolfus II. fratrer Friderici V. Fridericus VI. Comites Zollerani a patre in filium transmissa [orig: transmissâ] successione: cuius filii Fridericus Burggravios Norimbergenses, Eitelfridericus veto Zollerenses hodiernos genuere [orig: genuêre]. Ex fratre vero Danckonis Gorbaldo, non sine ratione Comites Saulgaviae, Sigmaringae, Landenbergae et Pfullendorfii, celebres et affinitatibus illustres, deducuntur. Vide Phil. Iac. Spenerum, Syll. Geneal. Histor. in Fam. Zollerio Brandeburgica.

THASUS [1] frater Cadmi Phoenicis, ab illo ad comparandum sibi in Europa imperium profecto, in Insula Thaso, cui is nomen dedit, relictus, ibi regnare Coepit. Photius, Biblioth. p. 446. Narrat. 37.

THASUS [2] vel potius Thassus, insul. Thraciae in mari Aegaeo, prope ostia Nessi fluv. versus Strymonicum Sinum, 60. mill. pass. ab ostiis Strymonis in Ortum, 8. ab Abdera in Meridiem, 40. a Lemno in Boream, 30. ab Atho promontor. Ab Ortu in Occasum 15. mill. pass. extensa. Stat. l. 5 Theb. v. 182.

Item oppid. eiusdem nominis in eadem insul. a Pariis conditum, teste Strab. Thasium vinum laudatur apud Apul. in Apol. Unde adagium Thasium infudisti, ubi quis vinum tempetat non aqua [orig: aquâ], sed alio vino [orig: vinô] potentiore; ex Arstoph. in Pluto. Antiphanes apud Athenaeum:

Plin. l. 14. c. 7. In summa gloria fuere [orig: fuêre] Thasium Chiumque. Dio Chrysost. Orat. 6. *(/hdion de\ pi/nei tou= r(e/ontos2 u(/datos, h)\oi( a)/lloi to\n *qa/sion oi)=non. Vide Aelian. poikil. l. 12. c. 31. et 13. c. 6. Erat autem vinum istud suavi odore maxime celebratum; Unde Athen. l. 1. vocat nekta rostalh=, Et Clemens, Paedag. l. 2. c. 2. Thasium odoriserum dixit. De la Cerda in illud l. 2. Georg. v. 91.

Mira quoque eius fertilitas commendatur a Zenodoto, qui scribit, Callistratum oratorem Atheniensibus persuadere conatum, ut regionem illam occuparent, tamquam fecundissimam, et quae auri etiam venas haberet: qui tandem orationem concludens, dixit? Summa Thasus bonorum est. Unde Thasi nomen a [gap: Hebrew word(s)] Thase, i. e. auri bractea [orig: bracteâ], deducit Bochartus, l. 1. Chanaan, c. 11. Ante Phoenicum adventum Graecis nomen erat xrush=, propter aurum. Eustathius ex Arriano: *)ekalei=to/ pote kai\ xrush= nh=sos2 dia\ ta\ xrusa= me/talla. An eodem referendum, quod etiam Odonis dicta est? Sane Hesychius: *)odwni/s2, h( *qa/sos2 to\ pa/lai; tamquam ab Arabico [gap: Hebrew word(s)] adana, unde addito servili Mim, [gap: Hebrew word(s)] madan, est fodina, ut Hispanis Almaden. Hic [orig: Hîc] et marmor vario [orig: variô] colore, et auri venis respersum. Nic. Lloydius. Ibidem Telephassa, Europae mater, decessit, Steph. in *q. Herculis templum a Phoenicibus conditum in eadem Insul. celebre fuit: und in statere Marshami *q*a*s*i*w*n, stat *h*r*a*k*l*e*o*u*s *s*w*t*h*r*o*s simulacrum: Phoenicii nempe, non Thebani, qui quinque aetatibus posterior fuit. Vide eum, Canone Chron. Sec. IX. ubi de Cadmo.

THATANAI vel Tatni, nomen viri. Esd. c. 5. v. 3. Latine donans, vel donator.

THAULERUS Iohannes, gente Germanus, Dominicanus, floruit A. c. 1350. Scripsit in lingua vernacula Homilias, de veris Virtutibus, Epistolas, Prophetias, Cantica, etc. In quibus cum Ioh. Eccio plurima displicerent, defensus est a Blosio et Surio, qui scripta eius Latine versa Coloniae edidit, A. C. 1548.

THAUMACIA urbs gemina: una in Magnesia, altera in Phthiotide, Thaumaco, vulgo, ad sinum Maliacum, teste Strabone, apud quem l. 9. *qaumakou\s2, legas. Liv. l. 32. c. 4. Thaumace a Pylis sinuque Maliaco per Lamiam eunti, loco [orig: locô] alto [orig: altô] siti sunt, ipsis faucibus imminentes eius quem Caelen vocant: Thessaliaeque transeunti con. fragosa loca,d implicitasque flexibus vallium vias, ubi ventum ad hanc urbem est, repente velut maris vasti, sic immensa panditur planities, ut subiectos campos terminare oculis haud facile queas: ab eo miaculo Thaumaci appellati.

THAUMANTIAS Iris sic dicta, Thaumantis et Electrae filia: nuntia Deorum in rebus malis, ut Mercurius in bonis. Ceterum et ex admiratione hoc nomen accepit, quae de eius coloribus nascitur. Auctor Servius in illud Virg. l. 9. Aen. v. 5.

THAUMATOPOEI Graece *qaumatopioi\, dicti sunt vulgo, qui periculosas, sed ludicras simul artes ostendunt, ac profitentur. Quales apud Maternum firmicum, l. 8. c. 13. de Delphino

oriente, in octava parte Capricorni, Petaminarii, Ephalmatores, Petauristarii, aut certe innata [orig: innatâ] cursus agilitate perspicui: alibi Contopaectae; Funambulones, etc. de quibus hic [orig: hîc] passim. at Thaumaturgus, Graece *qaumatourgo\s2, cognomen Gregorio Neocaesar. Episcopo obtigit, quod non mitanda solum, ut priores; sed miracula, virtute divina, operaretur. Vide de illo suo [orig: suô] loco [orig: locô], et Cl. Suicerum, Thes. Eccl. in hac voce, uti de Thaumaturgice, parte Mechanices, supra.

THAURUS vel Durus, German. Thur, aut Dur, fluv. Helvet. oritur in montibus Werdenbergensibus, aut in Toggiis, supra pagum qui Silvestris domus Wildhauss dicitur, et Zvinglii patria fuit. Inde in Septentrionem decurrens, Turgoviam, cui forte nomen dedit, irrigat: a Finibus dein Pfin, in Occidentem curvatur, donec ad Schellembergam in Rhenum influit. Recipit plurimos amnes, Ioh. Bapt. Plantinus Helvet. Ant. et Nov. etc. Oswaldo Molitori notis in Glareani Panegyr: oritur in finibus dicecesis Curiendsis, valle S. Iohannis, inde per Toggios, etc. Ab eo Durtal, Winterthur, pluraque alia loca nomen habent. De eo praefatus Glareanus:

Primus adest Duras, pleraque [orig: plerâque] in parte vadosus,
Durus agris, pinosque et summo [orig: summô] littore fagos.
Evertens, caulasque trahens et ovilia secum,
(Terribilis lapsu) caulas grassatur in omnes.

THEA Nympha, Oceani ac Thetyos filia, Hesiod. in Theog. v. 213. 314. Stephano *qe/a est urbs Laconiae.

THEAETETUS Atheniensis ex iis, quorum alios pedibus, alios manibus, auribusque amputatis inustisque barbararum literarum notis, in longum sui ludibrium, reservaverant et in Perside locaverant. Curt. l. 5. c. 5. Item, Mathematicus, Olymp. 86. Scripsit quaedam in geometria. Proclus Diadochus l. 2. Comm. in l. 1. Eucl.

THEAGENES [1] Dux Atheniensium, quomodo aemulantes et de ordinibus militaribus disceptantes sine invidia [orig: invidiâ], solius virtutis respectu compescuerit ac digno [orig: dignô] quemque loco [orig: locô] reddiderit, vide Frontin. l. 4. c. 1. exempl. 8. a Polyaeno, l. 5. c. 28. vocatur Theogenis.

THEAGENES [2] occidendis divitum iumentis, Populi favorem Megaris captavit Tyrannidemque invasit, Aristot. l. 5. Polit. c. 5.

THEAGENES [3] tres Athenis diversis temporibus Suidas fuisse recenset. Unum, qui de Homero scripsit, de quo Tatianus lo/gw| pro\s2 *(/ellhnas2, et ex eo Euseb. de Praep. Euang. l. 10. Alium, qui ka/p, os2, i. e. fumus est appellatus, quod multa promittens nihil praestarer; pauper enim erat, ac dives videri volebat. Vide Schol. in Aves. Tertius fuit vir potens ac dives, qui liberalitate ac beneficentia [orig: beneficentiâ], publice ac privarim multa laude digna gessit. Quartum addit Pausanias, athletam, patria [orig: patriâ] Thasium, qui 140. coronas e certaminibus retulit; Thasiis pro Deo cultus, Pausan. Eliac. et Athenagoras Legat.

THEAGENES [4] vir quidam usque adeo superstitiosus, ut domi haberet Hecates simulacrum, nec usque pedem moveret, nisi illo [orig: illô] consulto [orig: consultô]. Unde proverbium: Theagenis Hecateum. Fuit et Theagenes Megarensium rex, Cytonis socer, iuxta Thucydidem. Theagenes quidem dux erat, tempore Philippi Macedonis apud Plutarch. in Alexandr. Theagenem cuidium Criticum, Herodis sub Adriano magistrum laudat Philostratus, l. 2. Sophist. Herodes: Theagenem Cynicum ab Attalo Sorani Methodici discipulo sua [orig: suâ] aetate occisum fuisse, auctor est Galenus, l. 13. Meth. Med. c. 15. Theagenes quidam Marino Philosopho Platonico aequalis erat, teste Damascio [orig: Damasciô] apud Photium, Eclog. 242. Theagenes Charicleae amicus; ab Heliodoro in Aethiopicis memoratur. De *filoplou/tw| autem isto Theagene Prisco, apud Aristophanem, agit quoque Suidas in *qeage/nhs2, et *)arxia/das2.

THEAGENES [5] Rhegius Historicus Graecus, tempore Cambysis, Olympiad. 63. Scripsit varia, Euseb. l. 10. Praepar. Euangel. Item, Grammaticus, Caricae et Macedonicae conditor historiae. Voss. de Histor Graec l. 1. c. 1. p. 6.

THEAGES Philosophus, cuius meminit, Plato; l. 6. Polit. de quo etiam Aelianus poiki/l. l. 4. c. 15.

THEANDRICUS Graece *qeandriko\s2, Latin. Dei-virilis: vox a Monothelitis inventa, ad opinioem suam, de unica in Christo *qeanqrw/pw| operatione denotandam, eo [orig: eô] sensu et Orthodoxis iam olim damnata; et sanctiore notione ad apotelesmata Meditatoris, in qua utraque Ntura, quod suum, divina, quod divinum, humana, quod humanum est, facit, uti sunt Redemptio generis humani, miraculorum patratio, mortuorum vivisicatio, etc. significanda, translata est. Vide Dominic. Macrum Hierolex. nec non ubi de Monophysitis, ac Monothelitis.

THEANO [1] Metaponti Icari Regis uxor, quam cum ob sterilitatem maritus repudiare vellet, illa pastores subornat, ut puerum, unum vel alterum invenirent, quem pro suo supponeret. Opportune tunc temporis Menalippe, Desmontis filia (quam Neptunus compresserat) gemellos peperit. Quod tam aegre tulit Desmontes, ut et filiam excaecatam carceri incluserit, infantes autem feris obici iusserit. In hos itaque cum pastores incidissent, divinitus sibi eos oblatos rati, ad Theano deferunt, quae eos pro regis pueris educavit. Verum cum postea ex Metaponto concepisset, gemellosque peperisset, virumque suum animadverteret maiore suppostitiorum, quam legitimorum amore teneri; utcumque potuit ad tem pus dolorem dissimulavit, Verum cum iam ad legitimam aetatem liberi pervenissent, indicat iis duos maiores natu, quos fratres suos esse rebantur supposititios esse, hortaturque ut in venationem perductos interficerent. Quodcum illi conarentur, Neptunus filiis suis suppetias tulit, cuius opera [orig: operâ] adiuti illi Theanus [orig: Theanûs] filios interfecerunt. Quorum corpora cum in regiam essent allata, Theano venabulo incumbens se interfecit. Hygin. Fab Poet. 186.