CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

THEMISSUS urbs Cariae, quam condidit Dadus, a Themisso fiho, quem lupi dilaniavere [orig: dilaniavêre]. Stephl.

THEMISTAGORAS auctor fuit Aurei libri. Ita enim inscripsit Etymologus in *)astupa/laia.

THEMISTIANI iidem cum Agnaetis, quos vide: dicti a Themistio Diacono (quem male cum Themistio Philosopho, de quo mox; Nicephorus confundit) Fuit hic cortupticola, et Timotheo Episec. Alexandr. simihs sectae, Si corpus Christi, dixit, corruptibile est, debemus dicere em etiam quaedam ignor âsse, siout de Lazaro. Quod cum Timotheus negaret dicendum, sepatavit se a communione eius, ac schisina fecit Themistianorum, quorum dogma, Christum ultimum iudicii diem et alia quaedam pentius ignorasse [orig: ignorâsse], adeo ut ne quidem secundum Deitatem ea cognoverit: male intellectis locis Matth. c. 13. v. 32. Luc. c. 11. v. 39. Ioh. c. 11. v. 34. de quorum sensu, inter Monophy sitas Corrupticolas, haec digladiatio copit, circa A. C. 530. Georg. Hornius, Histor. Eccl. ex edit. Leydckeri, p. 231.

THEMISTIUS Philosophus sub Iuliano Imperatore apostata, cuius praefectus praetorii fuit Constantinopoli, ob eloquentiam Euphades dictus; Augustin. praec. lib. de Categ. Scripsit Paraphrasin in Aristotelis Physicam libris 8. etc. Praeterea edidit sua, videl de interpretatione. et inscriptione praedicamentorum, disputationes etiam quasdam et orationes, ad Principes, sub quibus vivebat. Hic licet gentilis Valentem Im peratorem quottidie saevientem in Orthodoxos, auctoritate sua [orig: suâ] et epistolis reddidit mitiorem. Sozom. l. 9. Suid. Vide et fusam ad illum Iuliani Epistolam, in ipsius operibus.

THEMISTO [1] Crithonis Neantii fillia, a Phricodemo tyranno, in matrimonium filio suo Philoni petita. Cui cum invita copularetur, noctu e thalamo, sponsi iugulo [orig: iugulô] hausto [orig: haustô], profugit. Vide Polyaen. l. 8. c. 46. f. 623.

THEMISTOCLEA soror Pythagorae, cuius placitis et opinionibus plerisque inlocis usus est Pythagoras.

THEMISTOCLES [2] Neoclis filius, ex matre Halicarnassia, Athenitnsis clarissimus, qui cum adolescentiam in omni luxus [orig: luxûs] lasciviaeque genere peregisset, tandem cum in virum evasisset, iuventutis suae maculas praeclari ssimis gestis delevit. Nam et primus Piraeeum munivit, pulsis, bello [orig: bellô] Corcyraeo [orig: Corcyraeô], piratis, et praelio [orig: praeliô] navali Perasa Olympiad. 75. apud Salaminem vicit. Post haec, ab ingrata patria exul factus ad Admetum primo Moloslorum Regem, dem ad Xerxem confugit, a quo dux exercitus [orig: exercitûs] adversus Athenienses magno cum honore creatus, cum videret patriae suae ingentis cladis periculum imminere, hausto [orig: haustô] tauri sanguine se ipsum Salamine interfecit, ne aut Regi de se bene merito infidelis esset, non pugnando viriliter, aut patriae suae hostis atque oppugantor videretur. Plutarchus, in eius vita, Olympiad. 78. An. 290. Urb. Cond. Vir alioqui tantus, ut nemo Graecorum ei anteferatur, pauci pares putentur, quem admodum de eo Nepos, c. 1. censuit, qui eius vitam scripist, quam post eum Plutarchus Graece dedit, Itaque et iactare solitus fuit, ferocissimos pullos generosissimos equos evadere, si recte docti, formatique suerint, B. Hieronymus, ep. ad Nepotianum scribit, Themistoclem, cum erpletis centum et septem annis se mori cerneret, dixisse, dolere se, quod tum egrederetur e vita, quando sapere coepisset: Sed ibi pro Themistoclis nomine Theophrasti substituendum, monet Casaub. ad Characteres Theophrasti. Themistocles cum recusasset [orig: recusâsset] lyram, habitus est indoctior, Cicer. l. 1. Tusc. Qu. c. 46. Quintil. l. 1. c. 17. Idem Cicer, de Fin. l. 1. Themistocles cum ei Simonides artem memoriae polliceretur: oblivionis, inquit, mallem. Memim enim etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Idem cum ex duobus filiam suam ambientibus, bonis moribus praeditum diviti praetulisset, *)/andra, e)/fh, zhtei=n xrhma/twn deo/ menon ma=llon, h)\ xrh/mata a)ndro/s2. Plut. in Apophth. Aelian. l. 11. et alii hoc Them istocli et iam tribuerunt: *ei) moi/ tis2 o(dou\s2 du/o dei/ceie, th\n me\n ei)s2 a(/dou fe/rousan, th\n de\ e)pi\ to\ bh=ma, h(/dion a)\n th\n e(te/ran h)=lqon th\n eu)qu\ tou= a(/|dou. Nic. Lloydius.

THEMISTOGENES Syracusanus historicus, tempore Artaxerxis Muemonis, Cyri expeditionem, et bella, quae in historia Xenophonits continentur, composuit, Suid. Vide Xenoph. l. 3. c. 1. Hist. Graec.

THEMNA civitas maxima in tribus Dan, sita in monte Ephraim, Ios c. 19. v. 43. Latine imgo, vel siguta, aut muneratio.

THENACH vel Thanach, civitas in tribu Manasse, Ios. c. 17. v. 11. Latine confringens, vel humilians te, aut respondens tibi.

THENAE [1] urbs Cretae Callimacho vel Arcadiae, alii montem esse dicunt. Stephano Thennae. Item oppid. in monte, in brabantiae Hasbaniaeque. confinio, inque dioecesi Maalinensi: Incolis Thienen. Gallice Tillemont.

THENAE [2] Colonia in Africa celebris. Item pro Athenae, in optimo Codice Spartiani, apud Salmas. Notis ad eum in Adriano, c. 20.

THENSA Graecis a)/rma pompiko\n sive i(ero\n: in Glossario, a(/rmoi qew=n, quod Diomedes exponit Deorum vehiculum, inter Divinitartis apud Gentiles in signia fuit. Hinc inter ea, quae Iulius Caesar humano [orig: humanô] fastigio [orig: fastigiô] ampliora sibi decerni passus est, sedem auream in Curia et pro tribunali, thensam et ferculum Circensi pompa [orig: pompâ], templa, aras. simulacrae iexta Deos, pulvinar, alia recenset Sueton. in eo, c. 76. Plura de eius usu supra in voce Tensa. Addam hic [orig: hîc] saltem, pueri a)mfiqalei=s2 in temenda Thensa meminisse Ciceronem, Aut puer ille patrimus et matrimus, si tensam non tenuit, aut lorum omisit. Unde Arnob. adv. Gentes, l. 4. Aut si patrimus ille, qui vocitatur purer omisit per ignor antiam lorum aut tensam tenere non potuit. Tunc nempe infeliei auspuicio [orig: auspuiciô] ludi polluri existimabantur. Vide Desid. Heraldum, ad h. l. ubi Tensam o)xo\n Dionid dici, l. 44. et ex ebore ac argento fuisse, ex Festo, observat. Sed et Tensam Iovis deducere, inter Imperatoris finsle pertes, at in Republica vetere Consulis, vel Praetoris, eo [orig: eô] absente, uti apud Iuvenalem, Sat. 10. in descriptione Circensis pompae. De Im peratore insignis est

locus eiusdem Suetonii, Aug. c. 43. Accidit votivis Circensibus, ut correptus valetudine, lectica [orig: lecticâ] cubans. thensas deduceret. Unde, Nerone per quietem monito [orig: monitô] ut thensam Iovis -- e Sacrario in domum Vespasiani et in Circum deduceret, translationem Imperii abillo ad istum denuntiatam hoc [orig: hôc] pacto esse, legimus apud eundem, Vesoas. c. 5. Ideo vero Iovis thensam deducere solitus Princeps, quia prima illa, et quam alii sequebantur, ut et dedectorem illum alii deductores. Erant hi triumphali habitu, et tenebant lora tensae illius, quam deducebant, Asconius, in 3. Verr. capitique habebant imminentem coronam Hetruscam quae et ipsa Iovi sacra erat. Tertullian. de Coron. Militari, c. 13. Id vero peculiare Heliogabalo, quod, cum Deo suo thensam duceret, retro ambularet, a)forw=n ei)s2 to\n pro/sqen tou= qeou=, desixis ovulis in anteriora idoli, neve forte, non respiciens, qua vaderet, laberetur, viam aurosa [orig: aurosâ] harena [orig: harenâ] sparsam haberet, apud Herodian. l. 5. c. 6. etc.

THEO [2] Chius, Caesarianorum temporum Scriptor, memoratur Vopisco in Aureliano, c. 6. uti quidem legit Casaubonus, pro Theoclius, quod vulgati Codd. praeferunt. Nisi malis Theodcs.

Reges Austrasiae, Navarrae, et Ostrgothorum.

THEOBALDUS [1] Austrasiae Rex filius Theodeberti, cui A. C. 548. aetat. 12. successit: septennio [orig: septenniô] post improlis obiit: cuius vidua [orig: viduâ] Valdrada [orig: Valdradâ] ducta [orig: ductâ] Clotarius, patruus eius magnus, opulenta [orig: opulentâ] hac [orig: hâc] hereditate potitus est. Gregor. Turonens. l. 3. et 4.

THEOBALDUS [2] I. Navarrae Rex, Comes Campaniae huius nominis VI. filius Theobaldi V. ex Blanca Navarraea, fil. Sanctii Sapientis et sorore Sanctii Fortis: Posthumus, Magnus, et psalmodus dictus. Bellum cum Gallis gessit, Ludovico [orig: Ludovicô] IX. adhus minorenni, quod brevi finitum. Dein Avunculi successor, in reditu ex Oriente, Obiit Trecis, A. C. 1254. Eo [orig: Eô] genitus ex Margaretha Borbonia, filia Archembaldi VII.

THEOBALDUS [3] II. Iunior qui ducta [orig: ductâ] Isabella [orig: Isabellâ], filia [orig: filiâ] Ludovici IX. ex Oriente redux, in Sicilia obiit A. C. 1270. Frater Henrici III. successit.

THEOBALDUS [4] seu THEODEBALDUS aliis Ildibaldus vel Ildowaldus. Ostrogothorum in Italia Rex V. successit Vitigi, regnavit ann. 1. a suis interfectus, A. C. 541. Illum excepit Araricus, quem vide. Procopius, l. 3. inito [orig: initô].

Comites Campaniae.

THEOBALDUS [5] I. Comes Campaniae, celebris saecul. 10 Vide Flocoard. ex Lutgatde, filia Herberti II. Veromandui pater Comitis Eudis I. cuius filius

THEOBALDUS [7] III. Hunc Godofridus Martellus Comes Andegavens. captum, Turonum urbe multavit. Pater fuit Stephani, cuius fil.

THEOBALDUS [8] IV. virtutibus inclitus: Obiit A. C. 1152. Huius filius Henricus I. pater Henrici II. cuius filius fuit

Principes Lotharingiae.

THEOBALDUS [10] I. Lotharingiae Dux post patrem Fridericum I. Occisus in praelio, ad Bovinas, A. C. 1214. vel vulneratus, secundum alios, Obiit A. C. 1220. Eius frater Matthaeus II. pater fuit Friderici II. a quo natus

THEOBALDUS [11] II. in praelio Curtracensi captus est, A. C. 1302 Hic Henricum Valdemontium saepius vicit, in obsidione Florentiae, sub Henrico VII. Imperatore interfectus, A. C. 1312.

THEOBALDUS [12] Auctor vitae S. Gulielmi, Comitis Pictaviensis et Aquitaniae. Item Carthusianus Anglus, A. C. 1320. Scripsit de vita Contemplativa, et progressu SS. Patrum. Pitseus, de Scriptor. Angl. etc.

THEOCI Curia oppid. amplum Glocestriae, ad Sabrinam, ubi Avonam recipit. In ipso limite Comitatus Vigorniae, 12. milliar. Anglic. a Vigornia in Meridiem, Golcestriam versus, Tewkesburye. Notum praelio [orig: praeliô] Lancastrensi familiae funesto [orig: funestô], quo [orig: quô] ita eorum res excisa, sublato [orig: sublatô] Eduardo [orig: Eduardô], Henrici VI. filio [orig: filiô], ut iam inde contra Eduardum IV. signa non extulerint, A. C. 1471.

THEOCLES [1] Chalcidenses ex Euboea in Leontinorum civitatem deduxit, eamque cum Siculis obitnuit.Quos ope Megarenfium eiecit, his in societatem adscitis. Paulo post a Megarensibus, armis, ad festivam pompam celbrandam utendis, acceptis, socios contra datam fidem expulit. Vide Polyaenum, l. 5. c. 5.

THEOCLES [2] vel secundum Casaubon. Theo Chius, scripsit Historiam, cuius memint Vopiscus, in Aureliano, c. 6. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 4.

THEOCLYMENUS vates, qui Penelopae praedixit Ulyssis in Graeciam reditum. Homer. Od. 17.

THEOCRATIA status Reip. Israeliticae ante Reges. Vide supra Iudices. Simile quiddam de Atheniensibus legimus, apud Scholiastem Aristophanis ad Nubes, intio [orig: intiô], verb. *)=w *zeu= *basileu=: toi=s2 *)aqhnai/ois2 puqaxrh/s2ws2 e)ge/neto katalu=sai me\n ta\s2 basilei/as2, prosthsasqai de\ di/a *basile/a, Oraculum Apollinis in causa fuit, cur Athenienses Reges suos exigerent, et Iovem Regem constituerent. Nempe, cum post mortem Codri, filii eius de regno contenderent, arbeitro [orig: arbeitrô] disceptationis Oraculo Delphico permisso [orig: permissô], Pythia Medonti dedit Atheniensium regnum, qui vero non Regis, sed Archontis nomine, praefectus, potestatem non parum imminutam, utpote u(peu/qunon, vationi reddendae obnoxiam, habuit. Atque sic uti Moses pridem *qeokrati/an declaravit

Hebraeorum Rem publicam, ne sibi potestas regia deferretur, Iosephus contra Apion. l. 2. Sic Athenienses, *diokroti/an suam ab Apolline retulerunt, ut Regis nomen Iovi cederet, neque tam titulus, quam postestas immiminueretur, Marscham. Can. Chron. Sec. XIII.

THEOCRESTOS res Libycas conscripsit, quarum primum ligrum citat Apollonii Schol. in l. 4.

THEOCRINES viri proprium, qui primum Tragoediarum actor fuit, deinde calumniator, et Sycophanta. Unde Demosth. pro Ctesiphonte, Aeschinem tragicum Theocrinem vocat.

THEOCRITIANUS cui a militibus imperium cum emendum esset, per Iustinum, hic accepta [orig: acceptâ] ab Amantio Eunucho pecunia [orig: pecuniâ], illud sibi conciliavit, A. C. 520. Paul. Diacon. l. 15. Zonaras, tomo [orig: tomô] 4. etc.

THEOCRITUS [1] poeta Syracusanus suavissimus, flornit sub Ptolemaeis, Lagide ac Philadelpho, qui sic ipse de se:

*)/allos2 o( *xi=os. e)lw\ de\ *qeo/kritos2 o(\s2 ta/de gra/ya,
*ei(=s2 a)po\ tw=n pollw=n ei)mi\ *surhkosi/wn.
*(uo\s2 *pracago/rao perikleith=s2 te *fili/nhs2,
*mousw=n d' o)qnei/hn ou)/pot' e)felkusa/mhn.

Iessu Hieronis tyranni, ob maledicentiam, occisus. Scripsit Scripsit lingua [orig: linguâ] Dorica [orig: Doricâ] quae exstant Idyllia 36. Quod scripti genus in Bucolicis Virgilius imitatus est. Unde Eclog. 6. v. 1. 2.

Prima Syracuso [orig: Syracusô] dignata est ludere versu
Nostra, nec erubuit silvas habitare Thalia.

Item auguris nomen apud Plut. in Pelapida. Alius inter historicos recensetur a Fulgentio, Mythol. l. 1. Nic. Lloyd.

THEOCRITUS [2] Scio [orig: Sciô] oriundus, Orator et Sophista, discipulus Menodori. Scripsit Epistolas maximi aestimatas, et Libyae hisloriam, Suid. Strabo, l. 14. Olymp. 94. An idem cum eo, cuius Fulgentius meminit, Mythol. l. 1? Vitam illius scripsit Ambrion, quem in Aristotelem Epigram mate quodam [orig: quôdam] acriter, invectum memorat, Diog Laert. l. 5. in Aristotele.

THEODAMAS pater Hylae fuit, qui cum Herculi cum Deianira [orig: Deianirâ], et Hyllo [orig: Hyllô] filio [orig: filiô] ad Dryopes venienti, esurientique cibum denegasset [orig: denegâsset], ille arreptum unum ex bobus Theodomantis mactavit, atque coxit. Quapropter Theodamas arma adversus Herculem movit: feruntque Herculem in eo certamine ita ab hostibus preslum, ut etiam Deianiram uxorem atmarit [orig: atmârit], quae et in mamilla [orig: mamillâ] vulnerata est. Ipse tamen victoriam obtinens Theodamantem occidit, filiumque eius Hylam secum abduxit, quem tum deinde pro carissmo habuit, eumque etiam cum Argonautis proficiscens, abduxit: Vide Hylas.

THEODARUS seu Theodahadus, Ostro-Gothorum in Italia Rex III. filius Amalfridae, sororis Theodoriei Regis ex nobili quodam aulico. Hunc Amalsuntha, amisso [orig: amissô] Athalarico [orig: Athalaricô] filio [orig: filiô], regni compotem fecit, hac [orig: hâc] lege, ut ipsa, dum vivert, praeesset: Sed throno [orig: thronô] potitus ille, Reginam in Insulam relegatam, ibi in balneo strangulari curavit, A. C. 134. Hanc necem nlturus Iustinianus Imperator per Bellisarium Dalmatiam, per Mundum Siciliam subegit: quo [orig: quô] successu territus Theodatus, per Agapetum Papam, Constantinopolim missum, pacem petiit. Sed, dum Ebremundus, qui Theodenandam illius filiam sibi iunxerat, se Belisatio Neapoli potito dedidir, a Vitige, copiarum praesecto, quem Gothi Regem proclamaverunt, A. C. 537. cum filio Theodegisilo, occisus est, cum Roma [orig: Româ] Ravennam rediret. Procop. l. 1. de Bell. Goth. Marcellin. in Chron. Interim eruditus suisse dicitur et Historiae conditor. Cassiodor. l. 10. Ep. 3. Possevin. in Appar.

THEODATUS [2] Frithona, Anglus, A. C. 664. Honorato Cantuariensi familiatis, huius suasu, Historiam Episcoporum huius Ecclesiae conscripsit. Beda, Guilicl. Malmesbur. Lelandus, eum impense commendant.

THEDAXIUM vulgo TIAIS, vicus agri parisini, ad Sequanam, mter Aureliacum et Vitriacum positus, non incelebris: in Decanatu Montis Leotherici, sub Archidiacono Iosacensi, Alii tamen cum ponunt in Decanatu Linariensi, et Ecclesiam vici numerant inter Ecclesias, quas Abbas Monasterii S. Germani de Pratis donare consuevit. Hadr. Vales. Notit. Gall.

THEODE nunc Gomerna, una ex Insul. Fortunatis, inter Nivariam ad Ortum, et Pluvialiam ad occasum. Satis parva, cum urbe cognomine sub Hispan.

Reges Austrasiae.

THEODEBERTUS [1] vel Thetbertus I. Metensium Rex successit patri Theodorico, A. C. 534. S. Niceti vel Nizerii, Episcopi Trevirensis monitis in melius mutatus, iustitiae in posterum et pietatis laudem rulit. Hic cernens Romanos cum Gothis colluctari, cum exercitu C. M. hominum, Porcop. de Bell. Goth. l. 2. vel CCM. secundum Iornandem et Freculphum, Italiam ingressus, vicit utrosque: sed commeatus inopia [orig: inopiâ], post Genuam, aliasque Liguriae urbes direptas, reversus, Deutaria [orig: Deutariâ] repudiata [orig: repudiatâ], wissigarden iam prius sibi desponsatam, duxit. Dein, contra Iustinianum moturus, Longobardis sibi faventibus, in venatione obiit: Liberalis, Fortis, Prudens, Clemens, Pius, etc. Pater, ex Deuteria, Theobaldi successoris. Gregor. Turonens. Hist. l. 3. Aimoin. etc. A. C. 548.

THEODEBERTUS [2] II. Austrasiae Rex, patri Childeberto successit, A. C. 596. ditionibus inter illum, et fratrem Theodoricum, divisis. Brunchildem aviam, ob mores, aula [orig: aulâ] pepulit, quae fratre contra illum suscitato [orig: suscitatô], frustra fuit: postmodum eundem contra Clotharium II. agnatum incitavit, maiori successu, cum a fratre adiuvaretur. Tandem, fratribus iterum inter se collisis, Theodebertus,

a suis Coloniae occisus est, A. C. 612. Bilichildis ancillae primo maritus, illa [orig: illâ] A. C. 610. occisa [orig: occisâ], Teudechilden duxit: pater Merovei et Clotharii, quos Brunehildis occidi vuravit, et Berthoater, quae Adalvado, filio Agilulphi Longob. desponsata est. nuptura patruo Theodorico, ni eadem Brunehildis ohstitisset. Fredegar, in Chron. c. 35. et seqq. Aimoin. Histor. l. 3. Paulus Aemylius etc.

THEODEBERTUS [3] fil. Chilperici I. a Patre, contra Sigebertum Austrasiae Regem, fratrem suum missus, Turones et Pictones acerrime in sestavit, Gondebaldo [orig: Gondebaldô], duce Sigeberti, in acie occiso [orig: occisô]. Sed, variante vices fortuna [orig: fortunâ], sequenti praelio [orig: praeliô] a suis desertus, et a Bosone occisus est. A. C. 575. Gregor. Turonens. l. 4. c. 40. Aimoin. Hist. l. 3.

THEODECTES orator, Cilix genere, Olymp. 103. discipulus Platonis, Isocratis et Aristotelis, qui ei suos de Rehethorica libros dedicavit: ab Artemisia, ut Mausolum pto funere laudaret, adhibitus est: Conversus deinde ad Tragoedias, scripsit fabulas L. Deccssit Atheins annos natus 41. Scripsit et versibus artem Rhetoricam, laudavit et virum Artemisae, ut dictum, una cum claris eo [orig: eô] tempore oratoribus. Alius orator, proris fil. qui scripsit encomium Alexandri regis Epirotarum. commentarios historiae, atem Rhetoricam libris 6. aliaque auqmplurima. Suidas, Voss. de Poet. et Hist. Graec. quod S. Scripturam in scenam transferre vellet, divinitus punitus, sanatusque. Ioseph.

THEODELINDA Longobardorum Regina, vidua Autharis, A. C. 592. summa [orig: summâ] rerum rerenta [orig: rerentâ], Agilulpho nupsit, eumque cum tota gente ab Atianismo convertit: postea tamen Schismati Episcoprum Istriae, ob tria capitula, in voluta est, sed Gregorii M. monitis, ad se rediit. Mortuo [orig: Mortuô] seeundo [orig: seeundô] quoque marito [orig: maritô], iterum clavum Regni moderata est, per ann. 10 ab A. C. 717 usque ad A. C. 626. cum filio Adeluvaldo: qui ambo ab Arioaldo pulsi sunt. Paul. Diac. Hist. Longob. l. 4. Gregor. in Epist.

THEODEMERENSIS Pagus pars exigua pagi Carnutini, vulgo Thimerais, a castro cognomine vulgo Thimer nomen habet, Hoc, a Guazone quodam, ante annos circiter 600. conditum, et Theodemeris cuiusdam nomine appellatum, obsessum est, circa A. C. 1059. ab Henrico Galliae Rege, Pagi caput nunc Castrum Novem est, Chasteau Neuf en Timerais. Hadr. Vales. Notit. Gall.

THEODEMIRUS Suevorum vel Galiciae in Hispania Rex, post Remismundum, vel Theodomundum, A. C. 558. Arianus, Ariami ro [orig: rô] vel Mirone fil. a S. Martino sanato [orig: sanatô], haeresin eiuravit, obiit A. C. 570. Gregorius Turon. de Mirac. S. Mart. l. 4. c. 7. Mariana, etc.

ad S. THEODORICUM locus est Galliae, in pago Remensi a Monaster. S. Theodorici vetustislimo dictus, vulgo s. Thierri. Huic Theodorico Abbati Gaugiacum in pago Remensi Gueux. ac Germiniacum contulit Theodoricus, Chlodovaei filiorum maximus, cuius etiam exsequias celebravit. Hadr. Vales. Noti. Gall.

THEODISCUS Visigothorum in Hispania Rex XIV. Theudae successor: Eum Agilas mox excepit. A. C. 1548. Isidor. in Chron.

THEODOMIRUS Monachorum praefectus, cum Claudium Tautinensem Episcopum in imagiens acriter pugnare videret, illum reprehendit: sed Apologetico [orig: Apologeticô] insigni causam Episcopus tuitus est, circa A. C. 820.

THEODONIS Villa a Theone, homine Franco, conditore suo, dicta, villa olim regia, seu fiscalis fuit, nunc urbs permunita Belgri, ad Mosellam, 9. leuc. a Treviris in Meridiem Metas seu Di vodurum versus, Sub Gallis ab A. C. 1643. Diedenhoven German. Thionville Gallis. In Ducatu est Luciliburgensi, Praepositurae ac dominii titulo [orig: titulô] clara. Secessus olim Caroli M. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

Imperatrices Romanae.

THEODORA [1] uxor Iustiniani Imperatoris Augusta pronuntiata est, eodem [orig: eôdem] tempore, quo [orig: quô] maritus a Iustino Seniore coronam accepit. Ob Anthimum Patriarcham Agapeto Papae infensa; plurimum apud Imperatorem valuit, eius autotitate ad varia abusa. In negotio trium Capitulorum, Eutychianis impense favit, Vigilium quoque contra Sylverium Papam tuita; obiit A. C. 548. Vide Procop. de Bell. Goth. et Pers. in Anecdot. Euagr. Histor. l. 4. Baronium, in Annal.

THEODORA [2] Theophili Balbi Imperatoris, uxor, avara ac quaestus studiosa. Huius cum appellentem ad portum navem mercibus plenam, quibus illa compendium facere cogitabat, deprehendisset maritus, incendi iussit, his verbis coniuge compellata [orig: compellatâ], Non te pudet Theodora, nos, quos Deus Christiani Orbis Principes secit,caupones et portitores efficere. Haec cum sponte in imagines inclinaret, post obitum mariti, excitata insuper a Manuele, filii tutore, imagines restituit, Iohanne Patriarcha [orig: Patriarchâ] deposito [orig: depositô]: A filio postmodum Michaele III. impulsu Bardar, qui frater Theodorae fuit, cum filiabus, in monasterium detrusa, et tonsa. Vide Sigon. 105. Zonar. tom. 3. Cedren. in Hist. Manichaeos Paulicianos magno [orig: magnô] numero [orig: numerô], per immissos tortores, sustulit. etc.

THEODORA [3] filia Eutropiae, uxoris Maximiani Herculis, nupsit Constantio chloro, Imperatori patri Constantini M. Item, filia Constantini Iunioris soror Zoes. E monasterio, in thronum evecta, successit Constantino Monomacho Zoes marito, A. c. 1054. Obiit, A. C. 1056. Michaele VI. Imperatore creato [orig: creatô]. Curopal. in Anal.

THEODORA [4] illustris femina Romana, Molis Adriani et Papatus arbitra, ope Tusciae Marchionum, A. c. 908. Iohannem X. Adulterum suum, post Landonem, Papam esse iussit: Maroziae mater, quae non minus impudica, Romanae sedi diu insultavit. Luitpradn. l. 2. Leo Ostiens. in Chron. l. 1.

THEODORA [5] vigro Antiochena sub Diocletiano, quae cum ob Christianam findem in carcere detineretur, militis cuiusdam ad eam stuprandam missi libidinem et furorem adeo verbis emollivit, ut non

solum a flagitio hominem deterruerit, verum etiam mutatis vestimentis cum eo exitum e carcere, quo per Diocletianum fuerat inclausa, et impunitatem meruerit.

THEODORETUS [1] Episcopus Cyri, in Syria, floruit saeculo [orig: saeculô] 5. eruditione et iudicio [orig: iudiciô] inter primos, Patrio [orig: Patriô] Antiochenus, genere nobilis, discipulus Chrysostomi fuit: domi parcus, urbem magnifice exornavit, a Pulcheria quoque impetravit, ne tributa in dioecesi sua intenderentur: quae cum 800. contineret paroeicas, quarum plurimae haeresibus variis infectae, omnes magna [orig: magnâ] industria [orig: industriâ] et felicitate purgavit. Ob eloque ntiam, doctrinam et pietatem Antiochiae Praesulibus tantopere gratus, ut illum diu secum retinerent; contionibus frequentibus ibi defunctum. Cum Iohanne dein Patriarch. Primare suo, qui nimis praecipitem ratus est Nestorii condemnationem, a Concil. Ephesino factam, collisus: Scripsit quoque contra 12. anathemata, a S. Cyrillo, in Synodo Alexandrina, vulgata contra Nestorium: sed utrique postmodum reconciliatus, tanto [orig: tantô] zelo [orig: zelô], Nestorii, cuius personam aliquandiu defenderat, haresin impugnavit, ut in Pseudo-Synodo [orig: Synodô] Ephesina ab illis Episcopatu sit motus, sed a Concilio Chalcedonensi magna cum gloria restitutus est: Obiit forte A. C. 451. quidam tamen A. C. 460. nonnulli quoque A. C. 470. habent. Opera eius a Sirmondo ultimo edita, A. C. 1642. quatuor Voluminib. constant: quorum duo priora varios in S. Scripturam Commentarios complectuntur: Tertium Expositionem Epistolarum S. Pauli, libros 5. Historiae Eccles, ab Ario, usque ad Theodosium Iunior. quibus additos fuisse quinque alios, usque ad Leonis Imperium Gennadius refert: Epistolas porro 147. continet. Quartum, comprehendit 1. Eranistem, seu Polymorphum, tribus dialogis, libros 5. de fabulis haereticorum, 3, Orationes 10. de Providentia; 4. Discur sus 12. contra Gentiles. In opere, cui titulus, Medela passionum Graecarum, tota veterum Philosophia et Theologia latet. Gennadius quoque libri cius, contra Eutychem et Dioscorum, meminit; cuius argumenta recenset Photius, Cod. 31. 46. 56. 204. 205. et 273. Involutus fuerat insignis hic Praesul negotio trium Capitulorum, cum Theodoro Mopsvestio et Iba Edesseno, damnataque eius censura anathematum Cyrilli. Concilio II. Constantinoplit. A. C. 553. sed. ut dictum, Nestorium publice postmodum verbis et scriptis im pugnavit, a Concil. Chalcedonensi in Communionem receptus. Fuit Ingento [orig: Ingentô] excellentissimo [orig: excellentissimô], et ad omnis generis discripsinas percipiendas capacissimo [orig: capacissimô], Catal. Test. Ver. Vir sui saeculi eruditissimus, Dallaeo. Sanctissimus, et S. literarum intelligentia [orig: intelligentiâ] praecellentissimus Theologus, Drusio: Sectator Magni Ioh. Chrysostomi, cuius imitatione fluidus admodum et in elocutione facilis, et Atticam gravitatem redolens, ex Vita. Hinc et Caussino Cl. Alexandrinus, Cyillus et Theoderetus inter eloquentes summe docti, inter doctos summe eloquentes. Vide et Leon. in Epist. Ennad. in Cat. Sigebert. c. 9. Nicephorum Calistum, Vossium, l. 2. de Hist. Graec. c. 20. P. 261. Rivetum, l. 4. Critici sacri, c. 21 Possevinum, in apparat. etc. Nic. Lloyd.

Galliae et Austrasiae Reges.

THEODORICUS [1] I. fil. Clodoviaei II. frater Clotarii III. et Childerici II. Gallorum Rex, qui ignaviae deditus, adeundi salutandique sui copiam nulli, nisi Calend. Maii faciebat, et per Ebroinum regnum administrabat. Hanc ignaviam regni proceres indigne ferentes, Theodoricum et Ebroinum monasteriis incluserunt, advocato [orig: advocatô] in regem Childerico [orig: Childericô], A. C. 673. Sed ambo, post huius mortem, inde liberati sunt; et Ebroinus quidem, dignitate Maiordomatus potitus denuo, non paucos Procerum ultioni suae sacrificavit: Theodoricus autem, regni umbram tenuit, usque ad A. C. 690. per ann. 14. vel. 24. Ex Clothilde, pater Clodovei III. et Childeberti Iusti, qui familiam propagavit. Vide Gregor. Turonens. Aimoinum, etc.

THEODORICUS [2] II. fil Dagoberti II. molliter in monasterio quodam educatus, indeque throno impositus est, a Carolo Martello, qui sub Regis nomine res felicissime gessit. Obiit A. C. 737. aetat. 25. regni 17.

THEODORICUS [3] I. Austrasiae Rex primogenitus Clodovaei M. Hermenfridum Thruingiae Regem cui opem tulerat, ingratum, in aulam pellexit, illumque de muro praecipitem dari iussit: Childebertum, dum ille bello [orig: bellô] detineretur, Arverniam invadentem, redux pepulit, Obiit A. C. 534. Successit fil. Theodebertus. Gregor. Turonens. Aimoinus etc.

THEODORICUS [4] II. Austrasiae et Burgundiae Rex fil. Childeberti, frater Theodeberti: ab avia Brunebhilde contra fratrem concitatus, eum vicit. Contra Clotarium denuo moturus, obiit Metis A. c. 613. Filius eius a Brunhilde saxo illisis Clotarius II. insignem hanc hereditatem adiit. Iidem. Vide Brundhildis et Clotarius.

Reges Gothorum.

THEODORICUS [5] Ostro-Gorthorum in Italia Rex O. fil. Valameri, Daciae et Mysiae ex parte Regis, e pellise Erleva, vel Eusebia. Amalus quibusdam dictus, quia a prisco quodam Rege huius nominis oriundus esset. In iuventute, per decennium, obses fuit, in alus Leonis Thracis, indem patriam redux, post patris, et patruorum Theodemiri et Widemiri obitum, Rex coronatus est. Paulo post Zenoni Imperatori a Basilisco pulso, opem tulit, hinc triumphi honore, statua [orig: statuâ] equestri in urbe, et Consulatu, A. C. 484. ornatus, adoptatusque insuper, partem inferioris Moesiae, cum urbe Novi, in qua communiter versabatur, accepit, veniam quoque in Italiam, contra Odoacrum movendi, in cuius locum, Rex Italiae, ab Imperatore creatus erat, nactus. Hic enim cum Herulorum

Regem Felethum vel Phoebam vicisset, filius huius Fridericus apud Theodoricum perfugium habuit, qui, laetus occasione, in Italiam profectus, Odoacrum tribus praeliis, promo ad Sontium flumen, mox ad Veronam, unde Veronensir dictus, tertio ad Abduam, victum Ravennae, per bieunium obsedit, illi tandem, A. C. 493, pace concessa [orig: concessâ], et imperia [orig: imperià] diviso [orig: divisô]: mox rerum novarum accusatum e mdeio sustulit Sic Italiae totius dominus Anafledam, vel Audofledam, Clodove: Galliae Regis quem tamen paulo post per Hiddam vicit. sororem duxit; Sororum suarum una Alarico, wisigothorum Regi, altera [orig: alterâ] sigismundo, filio Gundebaldi Burgund. Regis, filia [orig: filiâ] vero Amalesvintha [orig: Amalesvinthâ], Eutharico Regi Gothorum in Hispania, elocata [orig: elocatâ]. Pace dein cum Anastasio Imperatore cui itatus, quod Bulgarios in Pannoniam immisisset, iis devictis, Sirmioque [orig: Sirmiôque] occupato [orig: occupatô] Panoniam rapuerat, et Vandalis in Africa [orig: Africâ] inita [orig: initâ], regno suo exornando incubuit, Cassiodori ad id, qui ipsi a secretis fuit, opera [orig: operâ] usus. Orthodoxis, licet ipse Arianus, libertatem dedit, Diacono [orig: Diaconô] etiam suo [orig: suô], qui in Regis gratiam Arianismum amplexus erat, occisa [orig: occisà]: dicens, Non servaturum sibi sidem, qui Deo non servasset. Interim quia Ariana [orig: Arianâ] haeresi commaculatus (hac [orig: hâc] enim a Valente Imperatore Gothi imbuti erant) Ioannem Episcopum, Agapetum, et Petrum Consul. Theodorum et Importunum legatione ad Iustinum misit, ut expulsos Episcopos revocaret, alias se Italiam devastaturum minatus: cui a Iustino episcoporum restitutio fuit negata: Proin a Ioanne et Romanis Senatoribus coronari Imperator voluit. Post Papam Anstasium, lite oborta [orig: obortâ], A. C. 1408. Symmachum successorem eius renuntiavit: dein contra Bulgaros, et Gallos, quorum hi Arelatum obsidebant, felix, magna [orig: magnâ] apud omnes nominis fama [orig: famâ] fuit: Romam magnifice ornavit, muris reparatis: insigniter prudens, quod inprimis ex Iohannis I. legatione colligere est. Leges 150. novas veteribus addidit, asylorum licentiam coercuit, aliaque plurima egregie sanxit: a Cassiodoro in Epist. et Chron. nec non Ennodio, Diacono Roman. panegyrico [orig: panegyricô], laudatus. Tandem, postquam Iohannis Papae mortem iussisset, Symmachum et Boetium viros totius Italiae clarissimos, coniurationis cum Iustino Imperatore suspectos, securi percussit: inde trimestri elapso [orig: elapsô], cum eximii. piscis caput mensae inferretur, quasi Symmachi capite viso [orig: visô], territus, in morbum incidit, sibi letalem. Obiit A. C. 526. regni 37. Iornand. de reb. Goth. Procop. l. 1. de Bell. Goth. Signoius, de regno Italo. etc. Ei successit ex filia Amalesventa Athalaricus nepos. Vide Amalasunta, it. Athalaricus. Memorabilis fuit stava Theodorici affabre facta, quam Neapoli erexerat, Fati Gothici praenuntiam: In queva, paulo ante Theodorici morrem, compago lapillorum caput constituentium soluta: aute Athalarici mortem venter dissiliit: Amalesvintha [orig: Amalesvinthâ] occumbente virilia collapsa sunt: tandem Gotthis urbem obsidentibus, femora, pedes ac religquum eius omne concidit. Graserus, in Hist. exot. Addo, quod Rex hic Gladiatorum usum universum, postquam tam diu inter Romanos viguisset, penitus sustulit. Quid enim immanius, quam vitam dare hominibus, ut eam ipsi mutuis caedibus a sese anferant? Iul. Caesar. Scaliger, Poetices l. 1. c. 35. Eiusdem non vulgaris apud Scriptores laus, quod, dum epularetue,Organa hydraulica non sonarent, Sidon. Apollinaris, l. 1. Ep. 2. damnato [orig: damnatô] sic Romanorum luxu, de quo nos supra etc. Vide quoque retro Dietericus, item Dietherus.

THEODORICUS [6] I. Wisigothorum Rex in Hispania VI. Theaderedus Scaligero, aliis, Valliae successit, A. C. 419. vel 29. Ab Arelati obsidione, virtute Aetii repulsus, paulo post Litorium, Ducem Romanum, Ethnicum, cepit duxitque tholosam. Dein Merovaeo Gallorum Regi, Aetio, Theodorico et Gundicario Burgundionum Regi iunctus, Attilam in campis Catalaunicis, vel, ut Morerio visum, Secalaunicis vieit, re ibi fortissime gesta [orig: gestâ], occisus in praelio A. C. 451. regni 23. an 33.? Idacius, et Isidorus in Chron. Paul Diac. l. 15. Iornandes de rebus Goth. Greg. Turonens. l. 2. etc. Vide quoque Theoredus.

THEODORICUS [7] II. fil. prioris, fratrem Thorismundum vita [orig: vitâ] et regno [orig: regnô] exuit, A. C. 453. Per Romanorum dissidia mire ampliatis Imperii finibus, Narbona [orig: Narbonâ] potitus est, tradente illam Comite Agrippino [orig: Agrippinô], A. C. 462. Hispaniam ingressus, cum ingenti exercitu, Recharium vel Rectiarium, Suevorum Regem, Affinem suum, praelio [orig: praeliô] prope Asturiam vicit, et ad se perductum, necari iussit. Ipse tandem insidiis fratris sui Fuarici occisus, A. C. 466. Isidor. in Chron. Iornandes in reb. Goth. Successit Euaricus, seu Euricus.

Principes varii.

THEODORICUS [8] cognomine Fortunatus, Comes Oldenburgicus, fil. Christiani, linearum reliquarum familiae Oldenburg. bona collegit: ex pacto etiam A. C. 1360. Comitatum Delmenhorstanum sibi adversus Bremenses asseruit, et ob uxorem Hedvigem filiam Gerhardi Holsati Ducis Slesvici, familiae Schawenburgicae, ius successionis in Slesvicen sem Principatum et Holsatiam liberis reliquit. Pater Chtistiani I. Daniae Regis, a quo hodierni, Daniae Reges et Holsatiae Principes, ac Gerardi, qui Oldenburgicos continuavit, e quibus ulbimus Antonius Guntherus haud pridem decessit: relicto [orig: relictô] Antonio [orig: Antoniô] filio [orig: filiô], ex impari Ungnadiae coniugio, qui Comitis Imperii, Domini in Oldenburg, nobil. Domini in Varel, Dn. in Kniphausen titulum a Caesare nactus, Augustam Wittgesteniam uxorem meruit.

THEODORICUS [9] fil. Diethmari, Saxoniae Ducis, ab Henrico Aucupe Im peratore bonis restituti, caesus est A. C. 1009. in praelio, adversus Wernherum Marchionem, pater Dedonis II. cui a matre Iuditha Mersburgica agnata ille Comitatus, praeter avita Sorbeck, Wethin. Wittenberg, Budsez, ab Ottone III. collatus est. Eo [orig: Eô] geniti Fridericus Comes Palatinos Saxoniae sevit, et Theodoricus, gener Eccardi Marchionis Misnensis, Marchionatu Landsbergensi et Comitatibus Eulenburgico [orig: Eulenburgicô], ac Seuselicensi ab henrico II. intercessione Kunigundae Augustae, auctus est. Hic pater fuit Dedonis Lusatiae Marchionis, Geronis Comitis Brenae, et Thiemonis: quo [orig: quô] Conradus genitus Marchio Misniae A. C. 1126. et Lusatiae A. C. 1136. factus,

pater ex filiis Henrico Wethinensium, Theodorico Lufatorum, Friderico Bremensium et Dedone Rochlicen sum fuit, qui omnes tamen ram brevi exstincti sunt. Solus Otto Dives, a repertis argentifodinis, Fribergae condtior, Friderici I. Imperatoris adversus Henric. Leonem miles, per filium Theodoricum genus ulterius produxit.

THEODORICUS [10] Ottonis praefati filius, a fratre Alberto Superbo, qui Patrem quoque in vinculis habuerat, vexatus et ditione eiectus, im proli demum successit. Obiit A. C. 1222. veneno [orig: venenô], Medici, a Lipsiensibus, quos bello [orig: bellô] urserat, corrupti persidia [orig: persidiâ]. Pater ex Iuditha Thuringica Henrici cognomine Illustris, qui Thuringiae Landgraviatum, post Henricum gentis ultimum exstinctum A. C. 1249. sibi vindicavit, cumque eo Palatinatum Saxoniae in domum suam postliminio reduxit. Eo [orig: Eô] genitus est Theodoricus congnomine Sapiens pater Friderici Thent, Friderici Rigorisi et Alberti, hodiernorum Saxoniae Principum conditoris. Spenerus, Syll. Geneal. Hist.

THEODORICUS [11] Dux Lotharinigiae, fortitudine inclitus, fil. Gerhardi Ducis, qui primus Ducatum iure hereditario [orig: hereditariô] ad posteros transmisit; tam directa [orig: directâ] linea [orig: lineâ], quam laterali. Unde Simoni II. Duci absque lieberis defuncto, successit A. C. 1207. Fridericus III. eius ex fratre nepos.

THEODORICUS [12] e Westphalia tonsor, Sigbrittae commendatione, a Christistiano II. Daniae Rege Archiepiscopali dignitate ornatus suasit Regi, ut novas exactiones vict vi imponeret, Scholasticosque alumnos urbe eiceret. Postea Sueciae regno a Christrano occupato Prorex impositus, cum innumeris flagiriis populo se exosum redderet, a Gustavo, Dalecarlorum ope, fugatus est. Hinc a Rege suo, velut odii publici victima, in vincula compactus, inde cum scala, e qua suspensus erat, in rogum coniectus atque combustus, argumento fuit, non nixam virtute felicitatem calamicosa [orig: calamicosâ] innocentia [orig: innocentiâ] longe miseriorem esse.

Johannes THEODORICUS fil. Ludovici, Comitis Werthemii, e familia Leonstenia, Rupisortiae lineae auctor, linguis literisque in variis regionibus vacavit: In Hungaria dein, contra Turcam, praelio [orig: praeliô] inter Hidvegum et Castrum Ferreum, fortissime pugnavit, adverso [orig: adversô] corpore vulnerauts. Quae pro patre contra Herbipolensen, ob Comit. Werthemium, acta, vide apud Thuan, l. 138. Spinola in Palatinatum abituro, sub Athchiduce 500. cataphractorum Dux, strenue se gessit, et inter alia tractum ab Heidelberga Darmstadium usque in potestatem redegit. Obiit A. C. 1644. Pater Ferdinandi Caroli, Camerarii Ferdinandi III.

Viri Celebres.

THEODORICUS [13] Triarii filius, Thraciam vastavit, imperante Zeonen, A. C. 482. Vide Euagr. l. 3. c. 24. 25. 26.

THEODORICUS [14] de S. Albano, Monachus Moguntinus, scripsit saeculo [orig: saeculô] 10. vitam S. Benediciti. Historiam Episcoporum Moguntinorum etc. Voss. de Hist. Lat. l. 3. Nic. Lloydius.

THEODORICUS [15] de Appoldia, Dominicanus Erfordiensis, saeculo [orig: saeculô] 14. scripsit vitam Domimce, etc. Quidam eum confundunt, eum Theodorico vel Dieterico de Thuringia, auctore vitae S. Eliz abethae. Vide Voss. ibid. l. 2. c. 62.

THEODORICUS [16] de Niem, Pontificibus a secretis, dein Episcopus Verdensis, in Germania. Scripsit libris 4. historiam Schismatis saecult 14. et 15. grassantis.

THEODORICUS [17] Pauli Gorichemio [orig: Gorichemiô] Hollandus; scripsit A. C. 1450. varios tractatus Historicos. Vide Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 6. Valer. Audr. in Biblioth. Belg. etc.

THEODORICUS [18] Schnepfius, Germano-Suevus, patria [orig: patriâ] Greichgaeensis, oppido [orig: oppidô] Wimpina [orig: Wimpinâ] oriundus, fil. Erhardi, Theologus de Germanis minime postremus, doctus, disertus, in contionibus fervidus, acer in reperehendendo, suavis in consolando, gravis in verbis vitaque tota, liberalis in egenos, in officio tam assiduus, ut ad centena et decem horarum milia, docendo, commentando, disputando, aliisque sui officii negotiis consumpsisse visus sit: Melch. Adami in vita eius. Scripsit varia: Obiit A. C. 1586. aetat. 64.

THEODORICUS [19] Trivultius Comes ex Insubria, vir magnae virtutis et experientiae, obiit in conflictu Mulhemico, ad Ruram, A. C. 1605.

THODORICUS Uricus magni nominis in Concilio Constantiensi, saeculo [orig: saeculô] 15. Opus de consolatione Philosophiae metrico prosaicum inscripsit Imperatori Sigismundo.

THEODOROPOLIS [1] Thraciae urbs in Moesia regione a Iustiniano rege condita. Procopius. Vide Zonar. l. 3.

Pontifices Romani.

THEODORUS [1] I. Hierosolymitanus, post Iohannem IV. Papa, A. C. 641. Monothelitis acriter se opposuit, missis in Orientem, ubi virus iam late serpserat, legatis, Typo [orig: Typô] damnato [orig: damnatô], et ad findem perducto Pyrrho [orig: Pyrrhô], Patriarcha [orig: Patriarchâ] Constantinopolitano, qui tamen Roma [orig: Româ], ubi confessionem suam Theodoro obtulerat, discedens, Ravennae denuo eiuratum errorem docuit, excommunicatus, cum Paulo Patriarcha [orig: Patriarchâ]. Obiit A. C. 649. Anastas. in vit. Pontif.. Victor Carthag. et Sergius Cyprius, Ep. ad Theodor. ex Cassio. Successit Martinus.

THEODORUS [2] II. Romanus, successit Stephano VI. per dies 20. A. C. 901. Ciacconius, Genebr. Duchesnius, de Rom. Pont. Ei successit Iohannes X.

THEODORUS [3] post Iohannis I. mortem, A. C. 687. a militibus electus contra Petrum Archipresbyterum, a Clero creatum; unde dissidum, quod Conone substituto [orig: substitutô] utcumque sedatum est. Post cuius mortem, Theodorus cum Paschali Archidiacono de successione contendit, obtinuitque contra Sergium I. qui non, nisi post mortem Theodoricus, sedem occupavit.

Patriarchae Constantinopol. et Alexandrini.

THEODORUS [4] I. Patriarcha Constantinopolitanus, A. C. 666. Monothelita, e sacris Diptychis nomina Episcoporum Romanor. erasit, concilio [orig: conciliô] 6. Generali A. C. 681. restitutus, post simulatam paenitentiam, actisque Synodi corrumpendis intentus, Obiit A. C. 684.

THEODORUS [7] Patriarcha Alexandrinus, post Eulogium, cognomine Scribonius, obiit A. C. 610. post biennium. Item Patriarcha Antiochenus, A. C. 751. ab Hali Saracenorum Principe, ob literas ad Constantinum Copronymum missas, in exilium pulsus. A. C. 756. Item. Patriarcha Hierosolymitanus A. C. 759. Baron. in Annal.

Principes, aliique Viri Celebres.

THEODORUS [8] fil. Iohannis Basilidis II. inde Feder-Ianowitz patrio [orig: patriô] sermone dictus, M. Moscoviae Dux, successit Patri A. C. 1584. Vallum ingentis logitudinis inter Tartariam Precopensem et Russiam, quod desectis arborum truncis superingesta [orig: superingestâ] terra [orig: terrâ] constat, ad prohibendos Tartarorum quottidianos incursus, struxit: cetera igeneio [orig: igeneiô] socors socium in Imperio fecit Borisium Fedrovitium. Obiit A. C. 1597. successore Borisio [orig: Borisiô] seu Borislao [orig: Borislaô]: sed huic mox turbata successio, et per integrum decennium tota Russia, a Pseudo-Demetriis inprimis variis, miserum in modum afflicta est: donec Michael Fedrovitius, ex eiusdem Iohannis Basilidis Ducis Familia pristinam quietem reduxit, in cuius posteritate hodiernum Imperium durat. Vide hic [orig: hîc] passim, ubi de Michaele modo dicto, Moscovia, Pseudodemetriis etc.

THEODORUS [9] Episcopus Heracleae, in Thracia, sub Constantino Imperatore commentatus est in Psalmos, Matthaeum et Iohannem, ut et Epistolas Paulinas. Hieronym. de Scr. Eccl. Item Presbyter, discipulus S. Pachomi, scripsit Epistolas insignes, etc. Gennad. Catal. Vir. Ill. Item, Episcopus Ancyranus, scripsit contra Nestorium. Item Presbutar, Scripsit de libris S. Dionysii, Photius Cod. 1. Item, Monachus Alexandrinus, auctor libit contra Themistium, Phot. cod. 108. Item Colophonius, Poematis auctor. Iul. Pollux, l. 4. c. 7.

THEODORUS [11] a Sallustio Praetorii Praefecto quaestioni subiectus, in aculeo, vultu laeto [orig: laetô] et securo [orig: securô] Psalmum cecinit, obstupescente Sallustio [orig: Sallustiô], cui iuvenis, causam rogatus, se a ievene quodam, sudroes sibi abstergente et subinde frigidam affundente, corroboratum fuisse, respondit. Rufin. l. 1. c. 36. Imperante Iuliano [orig: Iulianô].

THEODORUS [12] Praesidiariorum Sesti praefectus, rem cum quadam muliercula in subutbio habuit, atque aquaeductu per muros tenui penetrante lapidem unum eximens sub noctem exibat; et intrans lapidem reponebat: idque clam. Quam rem Cleoni quasi ludicrum quoddam faslus est. At ille, Abydenis hoc renuntians secretum, noctemque illunem observans, per aquaeductum, cum lapidem Theodorus exemisset et adulterio [orig: adulteriô] occupatus esset, milites clam introduxit: qui custodibus interfectis et portis intus reseratis omnes copias admiserunt, sine labord Sesto [orig: Sestô] potiti sunt.

THEODORUS [13] Archiepiscopus Doruvernensis, in Anglia, quo Roma [orig: Româ] missus fuerat, cum patria [orig: patriâ] Tharsensis esset, saeculari et divina [orig: divinâ] literatura [orig: literaturâ] et Graece instructus et Latine, nonullis Auctor est, vel saltem Colector Codicis Canonum Ecclesiae Britannicae, eo quod in Concilio Herefordiensi A. C. 673. librum protulisse legitur, in Antiqq. Britannicae Ecclesiae, qui Patrum Canones vocabatur, atque in eo Concilio probatus est, uti colligitur ex Beda, Hist. Eccl. l. 4. Sed librum illum non alium fuisse, quam Codicem Romanae Ecclesiae, ab eo Roma [orig: Româ] allatum, contendit Gerh. von Mastricht Hist. Eccl. § 89. et 91.

THEODORUS [14] Monachus Sanctogallensis, in Helvetia, A. C. 680. Scripsit vitam S. Magni. Item Presbyter seu Episcopus Cantuariensis: Scripsit Poententiale, A. C. 690.

THEODORUS [15] e municipio Diomea [orig: Diomeâ], ob mollem libidinem infamis et servili origine. Vide Schol. in Aristoph. Acharn. p. 399. G. 2.

THEODORUS [16] Philosophus, qui *)/aqeos2 cognominatus est, diseipulus Aniceris, Dionysii Logici et Aristippi, dicebat nugas esse, qui de Diis sermones haberentur, nec Deos esse; quare omnes ad furta, periuria et rapinas hortabatur, Suidas. Finem omnium rerum gaudium et dolorem, quorum unum e prudentia, alterum e stultitia fluat, asseruit: Prudentiam et iustitiam bona; habitus his contrarios, male: volupatem et dolorem medium quid esse statuit. Crimina, non natura [orig: naturâ] sua [orig: suâ], sed hominum opinione turpia esse docuit. Ob Atheismi dogma Athenis pulsus, secundum alios quoque, occisus est. Diogenes Laertius tamen l. 2, eius libit de Diis meminit, illumque magnopere laudat.

THEODORUS [17] Tragoedus antiquissimus, quem Laertius in Theodoro Atheo laudat, inter nobiliores histriones, Hic ferre numquam voluit, ut actor aliquis fabularum ante se prodiret in scenam, etiamsi humilis esset et nullius prae se existimationis, rationemque eiuslrei attulit, quod sepctatores ita primis a ctionibus capi solerent, ut non facile sequnturas deinde, quamquam meliores, probare vel lent. Aristot. l. 8. Polit. c. 17.

THEODORUS [18] et TELADEUS fratres Samii sculptores celeberrimi, quorum alter in Samo Pythii Apollinis signum incepit, alret Ephesi eodem [orig: eôdem] tempore ex alio saxo absolvit; quibus simul compositis ita convenit, ut unum corpus ab uno artifice, et ex uno lapide sculptum videretur. De hoc Diodoro Diogenes testatur, quod non solum sculpto, sed etiam architsctus fuerit, unusque consuluerit subiciendos esse carbones fundamentis ephesii templin. Nam cum humidus esset locus, omissa [orig: omissâ] ligni natura [orig: naturâ], soliditatem accepit humor immobilem. Idem primus ferrum fundere docuit, statuamque ferream fecit. Pausan. l. 3. 8. et 10.