CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

THEODORUS [19] Aeliota Abbas, imaginum cultus acer defensor, cuius doctrinam probavit Io. Damascenus, Orat. 1. de Imag. sub fiur. et Orat. 3. et Synodus Nicaena II. pondus addidit. Vide Io. Forbesium, Instructionum Historico-Theolog. l. VII. c. 2. n. 30.

THEODORUS [20] Anagnostes saecul. 5. Lector Ecclesiae Constantinopolitanae Scripsit Historiam 2. libris cum titulo Collectunea Histor. Eccles. a morte Theodosii Iunioris usque ad Iustinum. Possevin. in appar. Voss. de Hist. Graec. l. 2. c. 22. etc.

THEODORUS [21] Ascidas Caesareae Cappadociae Episcopus, Orlgenis et Origenistarum fautor ac defensor Liberato, Euagrio et Nicephoro; qui, eo [orig: eô] prmoente dilatam in Synodo V. quaestionem de Origenistis, scribunt: sed aliud suadent ipsius Theodori verba in hac Synodo, Collat. V. e quibus illum Origenis damnationi consensisse patet, Ioh. Forbesius ubi supra l. Ill. c. 22. n. 8.

THEODORUS [22] Balsamo Diaconus, dein Nomophylax, et Cartophylax, tandem Patriarcha Antiochenus, eruditissimus sui secui. Spe sedis Constantinopolitanae, ab Isacio Angelo Imperatore lactatus, in Praesulum coetu, translationem ex una sede in aliam Canonibus non esse contrariam obtinuit, sed Dositheo [orig: Dositheô], qui Patriarcha Hierosoly mitanus fuerat, ab Imperatore promoto [orig: promotô], deceptus est. Scripsit notas in Nomocanonem Photii, et sylogen Constitution. Ecclesiasticarum, quorum ille in Biblioth. Iuris Canonici Iustelli, hae cum notis Car. Annibals Fabroti prodierunt. Sed commentarius eius in Nomocanonem, in Biblioth. Basiliensi, logeamplior exstat, quam qui Parisiis habetur: Scripsit porro meditationes in privilegia Patriarcharum, Responsiones ad Marcum Patriarcham Alexandriae: ubique acris contra Latinos, qui tum Antiochiam tenebant. Obiit A. C. 1203. Nic. Choniates, l. 2. Histor. Isacii Angeli. Iustelluns, Fabrotus, etc. Nic. Lloydius. Restituerunt illi Viri docti iam pridem opusculum, quod sub Paratitlorum nomine, Auctoris nulla [orig: nullâ] mentione facta [orig: factâ] Latine ediderat Leunclavius, cum verus eius titulus sit, *sunagwgh\ tw=n ei)rhme/nwn e)n tw=| *kw/diki, kai\ toi=s2 *dige/s2ois2, kai\ nearai=s2 diata/cesi, peri\ *)episko/pwn kai\ *klhrikw=n, kai\ *monaxw=n, kai\ tragma/twn eu)agw=n, e)/ti de\ kai\ *)ioudai/wn kai\ ai(retikw=n, Collectio expositiontum in Codice et Digestis et Novellis constitutionibus de Episcopis et Clericis et Monachis et rebus sacris, atque etiam de Iudaeis et Haereticis, uti in Bibliotheca Iuris Canonic. veter. editut. Constat id libris 3. Vide iam laudatos Iustellum filium et Fabrottum, istum princ. Notar. ad hanc Collect. in Bibl. cit. p. 1377. illum Praefat. eiusd. Bibl. sub fin.

THEODORUS [25] Byzantius sophista, qui a Platone *logodai/dalos2 vocatus est. Scripsit contra Thrasybulum et Andocidem et alia quaedam, Suidas. Ceterum de variis Theodoris praeter Laertium, vide Vossium et Ionsium. Nic. Lloydius.

THEODORUS [26] Canterus, Ultraiectinus, Scripsit saeculo [orig: saeculô] praeterito [orig: praeteritô] Varias lectiones, Notas in Arnobium. etc. Vide les Eloges Anton. Teissier, Part. I.

THEODORUS [27] Caesareensis Episcopus Iustiniano Imperatori gratus. Origenista et Acephalus clam fuit, persuasitque Imperatori, ut tria capitula, vide Theodorus Mopsvestenus, condemnaret, A. C. 538. unde non parvae in Ecclesia turbae. Eutychianismum similiter fovit, tantumque apud Iustinianum effecit, ut ad Incorruptibiles accederet. Baronius in Annal. Facundus in defensione 3. Capitul. Eustathius in vita Eutychit.

THEODORUS [28] Crithinus Iconomachus, cum misso [orig: missô] ad senumismate, characterem ferente Basilii Imperatoris huiusque per Legatos acri hortatu, a sententia dimoveri se non pateretur, condemnatus est, Synodo [orig: Synodô] Constantinopolitan. Sub hoc Imperatore habita [orig: habitâ]. Vide huius Actronem 8.

THEODORUS [29] Douza Hollandus, Fil. Iohannis, edidit de novo Chronicon Georgii Logothetae, Epistolas Iohannis Zonarae, etc.

THEODORUS [30] Foroiuliensis Episcopus post Leontium, ei Victorinus successit sub initium saeculi 6. Vide Leon. in epist. Morerium in Dict. Hist.

THEODORUS [31] Gadareus nobilis orator (Gadara vero civitas est non longe ab Ascalone) verum ipse dici maluit Rhodius, teste Strab. cuius tempore fuit. Eius discipuli Theodorei dicti sunt, inter quos fuit Hermagoras, qui de arte Rhetorica scripsit. Tiberius quoque Imper. cum secessisset Rhodum, eum studiose audivit. Quinctil. l. 3. c. 1.

THEODORUS [32] Gaza Thessalonicensis, Constantinopoli a Turcis capta [orig: captâ], in Italiam pervenit, a Cardinale Bessarione insigniter adiutus, Latinam linguam ad unguem perdidicit, aristotelis Histor. animalium vertit, vum Historia plantarum Theophrasti etc. In Graecam vero linguam transtulit Ciceron. de Senectute. Idem scripsit de Mensibus, de origine Turcarum etc. Alia quoque elaboravit, quae cum Sixto IC. botuliset, nec magnifice satis esset donatus, in Tiberim abiecit, addeus: sibi statius esse in Calabriae, ubi beneficium aliquod possidebat, deserto habitate, quam Romae vivere, ubi quo pinguiotes asini, eo pertinacius optimum frumenum aversentur. Obiit A. C. 1478. Paul. Iov. in Elog. Doct. c. 26. Volslius, l. 4. de Hist. Graec. c. 19. Leo Allatius etc Nic. Lloyd.

THEODORUS [33] Lascaris Imperator Graecorum, Niceae. Gener tyranni Alexii Angeli seu Comneni, qui cum fratri Isacio Angelo successisset, et nepos eius Alexius Iumor a tyranno Alexio Duca Murtzulffo strangulatus, hic autem a Latinis, urbe capta [orig: captâ], A. c. 1204. depositus esset; Theodorus a Clero Despota pronuntiatus, cum Anna uxore, et Irene, Maria Eudoxiaque filiabus ex urbe Niceam se recepit, ibi Imperator coronatus. Tabulis aliquot naufragii colletis, regnavit usque ad A. C. 1222. Post obitum Annae Comnenae uxoris, Armenam sibi iunxit, hacque [orig: hâcque] mox repudiata [orig: repudiatâ], Mariam Curtenaeam Petri Imperatoris filiam duxit: Ei successit gener Iohannes Ducas, qui obiit A. C. 1255. pater Theodori Lascaris Iunioris cui cognomentum Ducas et Constantinus. Mortuus hic A.c. 1259. relicto [orig: relictô] filio [orig: filiô] Ioh. sub tutela patriarchae Arsenii et Georg. Muzalonis

Protovestiarii. Niceph. Gregoras, l. 2. et. 3. Hist. Georg. Logotheta in Chron. Spondus in Annal. etc. Idem Lloyd.

THEODORUS [34] Lector Collectaneorum edidit librios aliquot, Saeculo [orig: Saeculô] VII. de quo vide Ioh. Forbesium, d. l. l. VII. c. 8. c. 10.

THEODORUS [35] Marsilius Arnhemnio Guelrus, Criticus eruditissimus, scripsit notas in Persium, A. Gellium, Orationem de Nemo, etc.

THEODORUS [36] Matochites Logotheta saeculo [orig: saeculô] 14. floruit, eruditione inter prinmos, ab Andronico Im peratores amplissimis muneribus adhibitus. Tam felicis memoriae fuit, ut nihil inquam eorum, quae vel legisset, vel vidisset, oblivisceretur, Bibliotheca e)/myuxos2 proin quo [orig: quô] elogio [orig: elogiô] Longinum Eunapius ornavit, dictus: nihilominus stylus eius non omnium puncta fert, et rosas in scriptis eius quaerentibus non raro spinae occurrunt. Scripsit historiam, ac Iul. Caesare, usque ad Constantinum M. quam Ioh. Meursius edidit, cum notis: Item paraphrasin Physicae Aristotelis, a Gentiano Herveto, publici iuris factam: Historiam quoque sacram libb. 2. Hestoriam Constantinopolitanam, etc. Obiit A. C. 1332. A Nicephoro Gregora discipulo funebri oratione lausdatus, vide hunc l. 7. 8. 9. Ioh. Cantacuz. Hist. l. 1. c. 59. et. l. 2. c. 1, Maurs. in not, ad Metoch. Voss. de hist. Graec. l. 2. c. 29. etc. Lloyd.

THEODORUS [37] Mopsuestinus Episcopus huius urbis, Haereticus et Praeceptor Haeresiarchae. In monasterio educatus, incontinentissime vixit, a Ioh. Chrysostomo commilitone insigni invectiva [orig: invectivâ], cui titulus, Theodorus lapsus, reprehensus, Hinc paulo melior, ad Episcopatum evectus est, sed in luxum revolutus, in illo obiit. Ab hoc Nestorius haeresin suam iuprimis hausit, Acta 5. Concil. Act. 4. Liberatus in Breviar. c. 4. Gregor. M. Scripserat in huius favorem, quod opus Nestoriani, post Concil. Ephesinum, A. C. 431. non Graece solum, sed et Syriace, Armeniace et Persice ediderunt. Laudartus a Theodorero, qui non noverat errores in scriptis eius latentes, a S. Cyrillo, Proclo Constantinop. et Rabullo egregie refutatos. Quorum ultimus hic Episcopus Edessenus, Ibam successorem habuit, qui in epist. ad Marinum Persam, Rabullum reprehendit, quod de Theodoro sinistre seu sisset: idque eodem [orig: eôdem] tempore, quo [orig: quô] Theodoretus Cyri Episcopus contra anathemata Cyrilli scripsit. Sed Ibas et Theodoretus, in melius murtati, a Concil. Chalcedonensi restituti sunt, Theodorici non nisi historica [orig: historicâ] mentione iniecta [orig: iniectâ]. Dicti hi tres tria Capitula, quorum, ob turbas in Ecclesia, famosum adeo nomen est: nec terminatum negotium, nisi Concil. V. Generali, A. C. 553. quo [orig: quô] contra personam et scripta Theodori anathema pronuntiatum est. Vide Euagr. Theodoret etc.

THEODORUS [38] Petreius Campensis Trans isalanus, Carthusianus. Edidit varias Confessiones e scriptis S. Gregorii, Cypriani, Tertulliani, Leonis, Bernardi etc. excerptas. Chronicon Carthusianum Dorlandi notis instruxit, condidit Bibliothecam sui Ordinis, etc. Vide Valer. Andr. Biblioth. Belg.

THEODORUS [39] Phoranius Episcopus in Arabia, Monothelitarum sectae auctor: a quo illam Sergius Episcopus Arsinoes hausit, qui Sergium Patriarcham Constantinopolitanum, Cyrum Episcopum Placidensem aliosque Praesules in suas partes petraxit: damnata haeresis est Concil. VI. Oecumen. A. C. 681. Baronius in Annal.

THEODORUS [40] Raitensis Monachus, idem cum presbytero Antiocheno, cuius meminerunt Gennadius de Vir. Ill. et Honor. Augustod. de Lunim. Eccl. Scripsit Libb. 15 quemque versibus mille constantem, de Incarnatione CHRISTI, contra Nestorium: quod opus periit. Saeculo [orig: Saeculô] 5. Item Presbyter seu Abbas Raitensis, feculo [orig: feculô] 7. ad quem Maximus martyr Epistolam exaravit, de Voluntatibus et Operationibus IESU CHRISTI. Idem auctor est Commentarti de Incarnatione Filii Dei, contra errores Manis, Apollinaris, Nestorii, Eutyohis etc. Photius Cod. 38. 81 et 177. Possevinus, in Appar. Sacro etc.

THEODORUS [42] Siceotes urbecula [orig: urbeculâ] cognomine Galatiae oriundus, Anastasiopolis Episcopus, obiit sub Heraclio Imperatores A. C. 613. Miraculis clarusle dicitur. Eius vitam scripsit Georgius Presbyter, discipulus.

THEODORUS [43] Studita Abbas monasterii, quod Consul Studius sub Leone M. Imperatore in suburbio Constantinopolitano exstruxerat; Sanctitate et eruditione inclitus. Iunctus Platoni Abbati, Tarasii Patriarchae, qui repudium Mariae, a Constantino fil. Leonis IV. factum, ut Theodotam duceret, silentio [orig: silentiô] transomiserat, communionem deseruit: Interim, imaginum cultum contra Leonem Armenium, Michaelem Balbum, etc. defendando aliquid humani passus, in Chalcide exul. obiit A. C. 826. aetat. 67. Scripsit Homilias Catech. 134. Epistolas, etc. Michael Studita vitam eius delineavit. Zonar. Curopal. Cedrenus, etc.

THEODORUS [44] Syncellus Patriarcha Constantinopolitanus, interfuit Synodo VI. Monothelitarum fautor, de quo in voce Theodorus I. et plura apud Ioh. Forbes. d. l. l. 5. c. 11. num. 3. etc. 12. num. 1. 2. et seqq.

THEODORUS [45] Zuingerus, Medicus apud Basilienses excellentissimus Auctor Theatri vitae humane. Pater Iacobi, Avus theodori, Theologi praeclarissimi, qui sextus Eccles. Basiliens. Antistes, a Reformatione, Theatrum Sapientiae caelestis, Commentar. in Epist. ad Roman. alique aeternum victura sacrae cruditionis monumenta, edidit. Ob iiit ante aliquot lustra: avus, ex Iohanne Filio Theodori, Medicinae tidem Doctoris, ac in Academia Raurica Prof. Physicae, scriptis iam incliti. Vide Zuingerus.

THEODORUS [46] Asiae fluv. circa Bactros aurum secum ferens. Aristot. Item, palus, circa Hispaniam Baeticam. Avienus.

THEODOSIA quae Theudosia Appiano, Polyaeno, et Stephano, Caffa Iatalis, Cofo vel Cofe Turcis, teste Leunclavio [orig: Leunclaviô], urbs Tauricae Chersonesi et regni Bosphorani praeclara, ac Satrapae Turcici sedes, inter Chersonesum urbem ad Occasum 165. et Panticapaeum ad Ortum

35. mill. pass. a Byzantio 470 mari recta [orig: rectâ] navigatione in Boream olim Genuensium colonia, a Mahomete II. Turcarum Imperatore capta. Baudrando ad ostia Istriani fluv. hodie Caffa creditur, caput Tartariae minoris cum portu in ora Ponti Euxiini 140. mill. pass. a Chersoneso in Ortum, et 70. a Panticapaeo. 400. a Byzantio. G. Sansoni tamen nunc Tusba dicitur, Caffa vero ei fuit alias Cavum, ubi Tauro Scitharum portus, quod crevit ex ruinis Theodosiae, a qua 30. mill. pass. in Occidentem distat. Item Theodosia, urbs Paphlagoniae Archiepiscopalis et Metropolis, Gangrorum cognominata ad alterius discrimen. Vide Gangra.

THEODOSIANI Haeretici corrupticolae, fqarqola/trai a Theodosio Patriarcha Alexandrino dicti sunt, de quo suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Vide quoque Forbes. saepe memoratum l. 3. c. 18. num. 2. item ubi de Christomachis, Eutychianis et Severo Haer.

THEODOSIANUS Codex in epitomen 16. libb. redactus, auctore Aniaro publicatus est ab Alarico Visigothorum Rege in Aquitania, A. C. 506.

THEODOSIOPOLIS [1] vide Apros, quae sic dicta est in Theodosii Imperatoris honorem.

THEODOSIOPOLIS [2] Procop. Esdron P. Gyllio, aliis Esdrelon, urbs Armeniae maioris ad Euphratem Episcopalis sub Archiepiscopo Antiocheno. Item Phrygiae Pacatianae; Item Ioniae, prius Peperine. Episcopalis sub Archiepiscopo Ephesino, vide ibi.

THEODOSIUS [1] Dux inclitus, pater Theodosii Imperatoris, Saxones et Scotos vicit. Latinus Pacatus de eo, Saxo consumptus bellis navalibus offeretur: Fedactum ad paludes suas Scotum loquar? Quo respiciens Sidonius,

Quin et Armoricus piratam Saxona tractus
Sperabat, cui pelle salum sulcare Britannum
Ludus ------ ------

Vide quoque Frid. Gronov. Observat. in Eccl. Script. c. 1. ubi de aetate Hegesippi, vi eorundem gestorum meminit, l. 5. c. 15.

Imperatores Romani.

THEODOSIUS [2] I. Magnus Imperator Fil. Theodosii, Ducis incliti, qui Valentis, quem a tyrannide Firmi liberaverat, iussu in Africa occisus est. Gente Hispanus, per omnes militiae gradus, brevi Ducis legatus, in Moesia, contra Sarmatas, evasit. Audita [orig: Auditâ] patris morte A. C. 374. iam saepius contra hostes victor, prudentiae quoque non vulgaris varia edidit specimina: in tantum, ut Gratianus Imperator quo Gothis et Alemannis acrius obniteretur, Theodosium collegam asciverit, quem Aur. Victor in epit. Caesar. a Traiano descendisse ostendit. Purpura [orig: Purpurâ] ergo Syrmii ornatus, A. C. 379. aetat. 43. mox in Thracia, Gothos ad internecionem caecidit, ipsemet Gratiano victoriae nuntius. Anno post, Thesalonicae aeger Baptismum recepit, edictisque variis contra Haereticos evulgatis, pacem Unionemque in Ecclesia omni ope conservare annisus est. Athanaricum dein Gothorum Regem regno [orig: regnô] suo [orig: suô] exutum, Constantinopoli humaniter excepit, paulo post pace Persis petentibus concessa [orig: concessâ]. Sed, quia magis gaudebat, quod membum Ecclesia esset, quam quod in terris regnaret, Theodor. l. 5. c. 24. Concil. II. Constantinop. A. C. 381. indicto [orig: indictô], Macedonianos et Apollinaristas condemnavit, fide Concilii Niceni stabilita [orig: stabilitâ]. Postmodum, contra Maximum Tyrannum, qui Gratiano [orig: Gratianô] occiso [orig: occisô] se Imperatorem fecerat, Valentiniano in Occidente regnanti gravis, movit, precibus prius et ieiunio [orig: ieiuniô] praeparatus, eumque binis praeliis, in Hungaria et Italia fractum, Aquileiam usque persecutus est, illi tamen dedito parsurus, nisi milites e tentorio extractum illum capite truncasent [orig: truncâsent]. A. C. 388. Anno [orig: Annô] sequente Romam pervenit, triumphaturus, ibique Idololatriae reliquias abolevit: a Latino Pacato, in Senatu Panegyrice laudatus. Sed. A. C. 390. ob occisum Praesidem Botericha, in Thessalonicenses saevus, 7000. e plebe sustulit: ob quod crimen excommunicatus ab Ambrosio Episcopo Mediolanensi, octo mensium censuram benigne tulit, absolutusque, eiusdem consilio [orig: consiliô], capitalem sententiam in posterum, in tricesimum diem differri praecepit. Idem Antiochenis ob deiectas suas coniugisque Placillae statuas, iratus, per Flavianum Episcopum, qui Imperatoris Musicis, ut in cena lugubres Antiochensium cantiones decantarent, suaserat, placatus est. Tandem Arbogastum, qui occiso [orig: occisô] Valentiniano [orig: Valentinianô], Eugenium de vulgi faece, ut qui Grammaticem docuerat, ad imperium evexit, acie vicit, A. C. 394. Eugenio [orig: Eugeniô] capite plexo [orig: plexô], et Arbogasto [orig: Arbogastô] ad desperationem adacto [orig: adactô]. Ita victor Mediolanum regressus, obiit A. C. 395. aetat. 60. Arcadio [orig: Arcadiô] et Honorio filiis, quorum illum Orientis, hunc Occidentis Imperatorem declaravit, pietate legata [orig: legatâ]: Hac [orig: Hâc] enim, inquiebat, et pax conservatur, et bella conficiuntur, et hostes dantur in fugam, et tropaea excitantur, et conciliatur victoria. Theodor. l. 5. c. 25. Princeps laudatissimus, a solo Zosimo idololatra minus commendatus. Vide Paulin. ep. 9. Socr. Sozom. etc. Theodosii nomen nummi praeferunt varii, qui vero an Seniori, an Iuniori, adscribi debeant, non usque adeo liquet. In iis tamen bini aurei, quorum alter SALUS REI PUBLICAE, alter VOT. XXX. MULT. XXXX. indubitate Iunioris sunt: cum prior par Consulum referat, ipsius Theodosii et Valentiniani; posterior per vota tricennaliorum Vicennalia describat, quae Senior non attigit, Imperii quippe anno [orig: annô] 16. defunctus. At quia bini hi nummi Theodosii protomen cum casside, spiculo ac clypeo monstrant, probabili coniectura [orig: coniecturâ] similis figurae nummos iuniori; coeteros, in quibus figura [orig: figurâ] lusca [orig: luscâ] exprimitur Augustus, Seniori adscribit Car. du Fresne quem vide Dissertat. de Infer. aevi Numism. n. 70.

THEODOSIUS [3] II. Iunior fil. Arcadii ex Eudoxia, A. C. 401. Hic cum baptizatus e templo in aulam referretur, Porphyrius Episcopus Gazensis, qui eius nativitatem Praedixerat, obtulit illi supplicem libellum, quo Idoleium quoddam Gazae destrui petiit,

impetravitque a patre, Eudoxiae consilio [orig: consiliô]: quo [orig: quô] mortuo [orig: mortuô] relictus sub tutela Isdegerdis, Persarum Regis, ab Antiocho, quem tutor miserat, inprimis autem a Pulcheria sorore optime educatus, tam religiosus fuit, ut non tantum regia eius, sed et urbs veluti in rem plum commutata videretur. Vide Socr. l. 7. c. 22. Imperium auspicatus, a severis contra Iudaeos haereticosque edictis, Pulcheriam A. C. 415. Augustam pronuntiavit: Prudentia [orig: Prudentiâ], pietate, Philosophiae amore inclitus. Interrogatus, cur non morte puniret eos, a quibus offensus esset: Utinam, regessit, etiam illos e sepulchro revocare possem, qui propterea mortem subierunt: Et caelitus pietati eius Deus benedixit. Rhodas enim Scitharum Dux, Danubio [orig: Danubiô] traiecto [orig: traiectô], Thraciam vastavit, ipsi Constantinopoli minatus, sed cum exercitu misso caelitus igne consumptus est, ut alia omittam. Interim bonum virum potius, quam Principem praestitit, omnia administrante Pulcheria [orig: Pulcheriâ], cuius suasu Athenaidem filiam Leontii Philosophi, quae in baptismo Eudoxiae nomen acceperat, uxorem duxit. Acta dein rescissurus Synodi Ephesinae, contra Nestorium, exercitum sub Aspare, contra Gensericum missum, amisit, mox melius a Patribus Concilii edoctus, in Nestorii condemnatione acquievit, eumque Urbepepulit; postmodum reconciliationi Iohannis Antiocheni et Cyrilli Alexandrini intentus, tandem nova quoque edicta contra Paganos, Iudaeos, Samaritanos et Haereticos publicavit. Interim nova eius classis, sub Areobindo, Anaxillo et Germano, contra Gensericum, emissa, postquam diu inutilem circa Siciliam moram traxisset, revocata est, ut Hunnis, sub Attila, Thraciam infestantibus, opponeretur: Verum antequam rediret, coactus Imperator, pacem a Barbaris, oblata [orig: oblatâ] magna [orig: magnâ] auri vi, et promissis M. libris annuis redemit. De negligentia eius, in subscribendo, a Pulcheria correcta, de nece paulini et Pulcheriae ex aula secessione, alibi. A Chrysaphio dein ad varia se indigna abripi passus, Eutychis partes amplexus est, et Synodum Lystricam Ephesi coactam approbavit: Sed reversa [orig: reversâ] in aulam Pulcheria [orig: Pulcheriâ], ab Eunucho deceptum se edoctus, novum Concilium mente volvit, at praereptus est morte, in venatione equo [orig: equô] lapsus, A. C. 450. aetat. 49. nullis liberis relictis. Quidam tamen morbo [orig: morbô] illum obiisse, alii, ut Theodorus Lector, flumine mersum, referunt. Post mortem eius, Pulcheria soror, occiso [orig: occisô] Chrysaphio [orig: Chrysaphiô], fratris votum implevit, Concilio [orig: Conciliô] Oecum. 4. Chalcedone celebrato [orig: celebratô]. Successit ei Martianus, cui Pulcheria nupsit. Socrat. Hist. l. 7. Theodoret. Hist. l. 5. Niceph. l. 14. Euagrius, Liberatus, etc.

THEODOSIUS [4] III. cognomine Adramyttenus in thronum invitus evectus est, A. C. 715. ab exercitu navali, contra Saracenos emisto, post Ducem occisum: Anastasio [orig: Anastasiô] II. qui Monachum se fecerat, nequiquam contra nitente. Interim Leo Isaurus, Nicomediae Imperatorem se proclamari curavit, cepitque filium Theodosii, qui transitu ipsum arcere conatus est. Constantinopolim hinc venienti, cessit sponte Theodosius, A. C. 717. seque ipsum cum filio Ephesi monasterio inclusit. Hinc iussit in Epitaphio scribi, *(ugi/eia. Theophan. Zonar. Cedr.

Viri Clari.

THEODOSIUS [5] Diaconus, frater Constantis Imperatoris huius iussu occisus est: qui proin furiis mox agitatus, in somnis subinde fratrem, calicem cruore plenum exhibentem, vidit et exhorruit. A. C. 659. Cedrenus in Hist.

THEODOSIUS [6] Patriarcha Alexandrinus, haereticus, ope Theodorae Imperatricis, quae Eutychianis favebat, muneri admotus, A. C. 335. post Timotheum, eodem [orig: eôdem] tempore, quo [orig: quô] Gaianus quoque electus est. Sed hoc [orig: hôc] pulso [orig: pulsô], ille paulo ultra annum praefuit, urbe inter Gaianitas et Theodosianos divisa [orig: divisâ], quorum hi Corrupticolae, illi Incorruptibiles et Phantastici dicti sunt. Postea Constantinopolim veniens, Imperatricem sibi faventem habuit, novosque ibidem errores disseminavit. Ioh. Damascenus, de Haeres. l. 3. Baronius, in Annal.

THEODOSIUS [7] Pseudopatriarcha Hierosolymitanus, A. C. 451. Eutychianus Monachus cum esset, Patres Concilii Chalcedonensis, velut Nestorianos, traduxit, tantumque per socios suos effecit, ut Iuvenalis Episcopus Constantinopolim fugere coactus fuerit. Ipse domos incendendo et plurimos fideles neci dando saevus, criminum reos vinculis exsolvit, urbisque portis clausis quidvis faciendi dedit licentiam: Imo, Eudoxiam Theodosii Iunioris viduam quoque aggredi, illamque seducere ausus est. Audito [orig: Auditô] postmodum, sibi Martiani iussu, quem his de rebus Euthymius monuerat, vincula parari, in montana Sionis confugit, Martiano [orig: Martianô], cum Pulcheria [orig: Pulcheriâ], acerbissimis convitiis proscisso [orig: proscissô] Sed haec Hierosolymae incolas meliora edocuit, in literis Monachum hunc infelicem, discipulum Simonis Magi et Antichristi praecursorem vocans. Euagr. l. 2. c. 5. Nicephorus, l. 15. c. 9.

THEODOSIUS [8] Bithynus, qui et Tripolites, teste Vosso [orig: Vossô], quem sis vide de Scient. Mathemat. c. 16. §. 6. et l. 33. §. 8.

THEODOTA uxor Constantini Iunioris post Mariam repudiatam. Unde inter Tarasium Patriarcham et Abbates, Theodorum Studitam et Platonem, turbae.

THEODOTIO Ephesius, saeculo [orig: saeculô] 2. Discipulus Tatiani, dein Marcionem sectatus, tandem ad Iudaeos transiit, qui ipsi Vet. Test. Graece vertendi legem imposuerunt. Quod sub Commodo Imperatore effectum dedit. Versio eius Aquilae exactior est translatione, interim varia et ibi vel omissa, vel addita, quod Origenes probe observavit. Baron. ad A. C. 184. Serarius, in proleg. Bibl. c. 16. et 17.

Viri Illustres.

THEODOTUS [1] Gallieni Dux, Aemilianum, qui apud Aegyptum Imperium sumpsit, confuctu habito [orig: habitô] cepit, atque Imperatori vivum transmisit -- Inde contra Posthumium, quem Galli ad

Imperium vocaverant, exercitum duxit, sed ab hoc victus et in urbem aliquam compulsus ac obsessus est; in qua obsidione sagitta [orig: sagittâ] ictus est Gallienus, qui illum venerat liberatum, Trebell. Pollio in Gallienis, c. 4. ad quem vide Casauboni Notas. Eidem cum in Aegypto Imperium proconsulare decernere vellet Imperator, a Sacerdotibus est prohibitus, qui dixerunt, Fasces Consulares ingredi Alexandriam non licere, Idem in Aemiliano.

THEODOTUS [2] Patriarcha Constantinopolitanus, dictus Cassitera, fil. Patricii Michaelis, cuius sororem Constantinus Copronymus duxit. Leoni Armenio gratus, magno cum zelo Imaginum abolitionem ursit. Tenuit sedem ab A. C. 816. usque ad A. C. 831. Cedren. Zonaras, etc. Item, Patriarcha Antiochenus post Alexandrum, A. C. 411. ob probitatem et lenitatem morum, commendatus a Theodor. l. 5. c. 37. Obiit A. C. 427.

THEODOTUS [3] septimum locum inter Chiliarchas, praemium fortitudinis, ab Alexandro M. cum in Satrapene subsisteret, tulit. Curt. l. 5. c. 10. Forte is est, qui postea Lysimacho militavit, ab eo arci Sardium et ibidem thesaurorum custodiae praepositus. Eam arcem obsidens Seleucus, cum ob firmitudinem expugnari posse diffideret, per praeconem promulgavit, se centum talenta daturum esse interfectori Theodoti. Qua [orig: Quâ] re milites spe et ille diffidentia [orig: diffidentiâ] accensus, ne prodiit quidem in publicum. Vulgus vero moleste ferens, sibi fidem non haberi, occultam vindictam agitabat. Hoc animad vertens Theodotus, praevenit noctu portamque aperuit et introducto Seleuco thesauros tradidit. Polyaen. l. 4. c. 9. in Seleuco comm. 4. Eius quoque facit mentionem in Apollodoro, l. 6. comm. 2.

THEODOTUS [4] Bactrianorum praefectus, regem se appellari, iussit. Iustin. l. 41. c. 4.

THEODOTUS [5] res Phoenicum consignavit, sed lingua [orig: linguâ] Phaenicia [orig: Phaeniciâ]. Graece eas sive *xai=tos2, sive *)/asitos2 (variant enim codd.) transtulit, teste Tatiano [orig: Tatianô], Orat. ad Gent. Euseb. de Praep. Euang. l. 10. Ioseph. l. 1. contr.-Appion. Alius ab hoc videtur Theodotus, cuius quartum adversus Epicurum librum citat Laert. l. 10. Alius item Grammaticus Etymologo in *)ori/ganon celebratus. Alius quoque haereticus, ex Montanistarum praecipuis, qui in aerem a Satana sublatus, in terram dein praeceps datus, misere vitam finiit, de quo Euseb. Eccles. Hist. l. 5. c. 8.

THEODOTUS [6] Argentarius Filium Dei dixit esse inferiorem Melchisedeco [orig: Melchisedecô], quem absque patre, absque matre, Angelorum advocatum asseruit: Cum Christus, non nisi merus homo, saltem pro hominibus officio [orig: officiô] Mediatorio [orig: Mediatoriô] defungatur. Eius sectatores vocati Melchisedeciani. Tertull. c. ult. de praescr. Euseb. l. 5.

THEODOTUS [7] Byzantinus Coriarius; postquam persecutionis tempore CHRISTUM abnegasset [orig: abnegâsset], crimen crimine cumulans, eum metum hominem, aliis tamen sanctiorem esse docuit. A Victore Episcopo Rom. cum illuc perveniret, pulsus. Euseb. Hist. l. 5. Epiphan. Haer. 54. Theodor. Haer. Fab. l. 2. c. 10. Baron. A. C. 196. n. 9. etc.

THEODOTUS [8] Chius, praeceptor ultimi Ptolemaei in Rhetorica: Decertantibus in Consilio regis, an profugus Pompeius esset recipiendus, solus consuluit interfici debere: quod sane factum est. Hunc postea Brutus iam Augusto inimicus in Asia compertum et ad se adductum interfici iussit. Plut. in Pompeio. Alius fuit qui tempore Herodis Attici praefuit Atheniensium scholae. Philostr. in Soph.

THEODULPHUS Episcopus Aurelianensis, floruit saeculo [orig: saeculô] 9. eruditione et auctoritate apud Carolum M. cuius Testamentum signavit, et Ludovicum Pium, inter primos. Nihilominus conspirationis cum Bernardo Italiae Rege contra Pium accusatus, aliquandiu in vinculis fuit, quibus, cum praetereunte forte Imperatore Hymnum Eccles. a se compositum, Gloria laus et honor, de carceris fenestra recitaret, solutus est. Scripsit quaedam, a [orig: â] Sirmondo edita, A. C. 1646. ubi inter alia, Capitula ad presbyteros Parochiae suae. Obiit A. C. 821. vel 822. Successit ei Ionas. Scripsit quoque de Ordine Baptismi, ad Magnum Suess. de S. Spiritu, ad Carolum M. Carmina, etc. Alcuinus ep. 4. ad Carol. M. Thegan. de gestis Ludov. Eginart. in Annal. etc.

THEODULUS Italus, Episcopus Palaestinae, interfuit Concilio Ephesino, Obiit A. C. 480. decrepitus. Scripsit de Consonantia Scripturarum, de miraculis V. T. de Fabulis, a Poetis inventis. Gennad. Cat. Vir. Ill. Siegbert. in Catal. Lil. Girald. Hist. Poet. etc.

Viri Celebres.

THEOGENES [1] quidam fuit Acharnensis, qui, quia altum pedebat, deridebatur a Comicis.

THEOGENES [2] Thasius, statuam aeream e foro succolatam, in aedes suas, transtulerat. Deinde, cum id aegre ferret populus, rursum ex aedibus suis in forum deportavit, unde magnam a populo inivit gratiam et laudem sibi ingentem patasse [orig: patâsse] dicitur, Suidas.

Viri Illustres.

THEOGNIS [1] Episcopus Niceaensis, discipulus Luciani martyris. Sub Diocletiani persecutione, idolis adolevit, postea Arium sectatus: proin motus sede, mox tamen restitutus est, amore nihilominus haereseos semper mordicus retento [orig: retentô]. Baron. in Annal.

THEOGNIS [2] Poeta Graecus, Olymp. 59. natus Megaris, non Siciliae, ut Plato putavit, sed Atticae, ut ex ipso Theognide non obscure colligit Val. Harpocration, Croesi temporibus fuit, sed diu supervixit, nempe ad initium belli Persici. Theognis alter Comicus, sed frigidus adeo, ut *xi/wn, sive Nix diceretur. Euseb. in Chron. Voss. de Poet. Graec. c. 4. et 6. Scalig. Vide Aristoph. Acharn. et Schol. Lil. Girald. etc. Aetatem eius indicat, quod cum Euripide a Nicomacho sit victus, Theognis (alius ut arbitratur Vossius, tam a Tragico, quam ab eo, cuius *gnw/mas2 habemus) volumen composuit de sacrificiis Rhodiis, cuius ex operis 2. libro testimonium petit Athenaeus, l. 8. Theognis dux quidam Atheniensium, cuius meminit Polyaenus, Stratagem. l. 5. c. 28. p. 397. Unus item e sectatoribus Arii. Socr. Hist. Eccles. l. 1. c. 8.