CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

THEOPOMPUS [6] Colophonius e)popoio\s2, cuius librum, nomine a(rma/tion citat Athen. l. 4.

THEOPOMPUS [7] Comicus, cuius Paeanas laudat Auctor Scholiorum in Aristoph. Aves 614.

THEOPOMPUS [8] Philosophus apud Chaeroneam. Eutrop. l. 10. Item Rex Spattae, qui Ephoros instituit.

THEOPOMPUS [9] Sinopensis Historicus, cuius libri peri\ seismw=n meminit Phlegon Trallianus, c. 19.

THEOPROPIA apud Augustin. Ep. 158. Quod autem scripsit Eximietas tua, dubitare te, utrum in theopropia debeas eadem gesta iubere proponi, fiat etc. Aliter Theopropium, locus videtur appellatus, in quo Caesarum Edicta solebant promulgari. *qeopropei/a enim et *qeopro/pion, mantei=on e)k qeou=, Hescyl. oraculum Graecis notat. Vide Clement. l. 7. Strom. Unde qeopro/pos2, Oraculorum Interpres, in Prometheo Aeschyli, e qua voce corruptum forte Theatrapus, in Bulla Martini Pontificis, de quo supra [orig: suprâ].

THEOREDUS seu THEODORIDES Visigothorum in Hispania Reg. VI. Walliam excepit, Romanis provinciis infestus. Obiit A. c. 451. regni 32. Isidorus Era [orig: Erâ] 457. Eum excepit Torismundus fil. vide quoque Theodoricus I.

THEORETRA Graece qew/rhtra, apud Harmenopul. dicta sunt Graecis munera, quae Sponsae dabantur ante nuptias, cum se visendam praeberet, flammeo [orig: flammeô] deposito [orig: depositô]: *)opth/ria quoque, item *)anakalupth/ria, et *profqegkth/ria, quod tunc Sponsa primum a Sponso videretur, eumque alloqueretur, appellata. Unde ille Antipatri iocus, qui, cum deformem duxisset et a)nakalupth/ria poscerentur, e)gkalupthri/ois2 potius opus esse, respondit, Prateius apud Calv. Scaliger ad lectum perductam Sponsam primum detectam, a Sponso, atque ab hoc eius rei causa [orig: causâ] qew/rhtra accepisse, docet. Alia sunt o)pth/ria, apud Callimachum, dona videl. affinium seu parentum, cum primum infantes viderent etc. Vide Scaligerum, Poetices l. 3. c. 101.

THEORI dicti olim, qui ab Atheniensibus ad Delphicum Oraculum mitti quotannis sunt soliti, quasi Videntes. Alias *dhliastai\, a festo Delia, quo [orig: quô] id fiebat. Hi, cum eo ibant, dicebantur a)nabai/nein cum revertebantur, katabai/nein. Caput eorum *)arxiqewro\s2 appellatus est: navis qua [orig: quâ] vehebantur, qewri\s2, item *dhlia\s2 dicta, erat navis illa, in qua virgines Minotauro offerendas, incolumes Theseus olim reduxerat: praeter quam quatuor aliae naves sacrae erant, videl. 20. Paralos, Antigonis, Ptolemais et Ammonis. Quae ad celebrationem festi et sacrificia peragenda una mittebantur, pompei=a nuncupata sunt. Eo igitur cum perventum, post sacra peracta, Virgines peculiari choreae genere, ge/ranon dicto [orig: dictô], quo [orig: quô] Labyrinthi varios flexus et in se redeuntes gyros repraesentabant, circum altare, defungebantur: neque, quamdiu celebritas durabat, reum neci dare mos erat, unde et Socrates eo usque servatus est, e(/ws2 a)\n h( qewri/a e)k *dh/lou e)pane/lqh, Xenophon. Redeuntes tandem domum Theoros, cives in occursum egressi, festivis acclamationibus passisque portis excipiebant. Unde ille apud Euripidem in Hippol. queritur:

*ou) ga/r tis2 m' w(s2 qewro\n a)cioi= do/mos,
*pu/las2 a)noi/cas2 eu)fro/nws2 prosenne/pein.

Vide Franc. Rossaeum, Archaeol. Attic. l. 7. c. 2. de Templo Delphico, de Theoris, et Oraculi cesatione. Erant autem illi coronati, neque nisi re, ad quam missi fuerant, peracta [orig: peractâ], coronam ponebant, in aede alicuius Dei consecrandam. Sed et qewri\s2, navis illorum, coronari consuevit. Plut. de Fato, *)e tuxe ga\r th=| proterai/a| th=s2 di/khs2 h( tru/mna e)s2emme/nh tou= ploi/ou, o(\ ei)s2 *dh=lon *)aqhnai=oi pe/mpousin. Eratque hoc theoriae principium, cum Apollinis Sacerdos th=s2 *qewri/dos2 puppim coronaret. Quem in rem vide pluscula, supra voce Paralus, nec non apud Car. Paschal. Coron. l. 4. capp. 18. et 19. et de velo huius navis aliquid supra, voce Isthmia. Apud recentiores Graecos sic vocantur, qui sacra vasa custodiunt eorumque conditoria, et ad Altare Sacerdoti ministrant, Meursius Glossar. ex Ioannis Episcopi Citti Resp. ad Cabasilam. Voci origo a)po\ th=s2 tw=n qei/wn w)/rhs2, a sacrorum cura, Suicerus Thes. Eccl. in *qewro/s2

THEORIANUS ab Emanuele Comneno, missus A. C. 1170. ad Armenios convertendos, historiam Legationis suae conscripsit, et Dialogum Orthodoxi cum Episcopo quodam Armenio: in Bibliotheca Patrum. Vide Moret. in Diction. Histor.

THEORICA Pecunia dicebatur Athenis pecunia illa, quae viritim Atheniensibus civibus distribuebatur, ad dies Festos, Ludos et Spectacula, ta\ qewrika\. Fiebat autem haec distributio a certo Magistratu, qui circa Dionysia ta\ kat' a)/s2u, Elaphebolione mense, eligebatur: Nam tunc sollemnia maxime spectacula, ut colligitur ex Aeschinis Orat. ad Ctesiph. dicebaturque is Quaestor tw=n qewrikw=n. Sustinuit id muneris Demosthenes, Lysimachida [orig: Lysimachidâ] Praetore, anno [orig: annô] 2. Olymp 110. quem cum anno [orig: annô] seq. Archonte Euthycle Ctesiphon coronandum iudicasset [orig: iudicâsset], Aeschines Ctesiphontis nomen apud Archontem detulit, quod Populi scitum fecisset para/nomon, ut coronaretur Domostenes in hoc Magistratu prius, quam rationes retulisset. Memorantur de eo munere Leges duae Aeschini loc. cit. Nempe *no/mos2 peri\ tw=n e)pi\ to\ qewriko\n kexeirotonhme/nwn, Lex de Quaestoribus Theoricae pecuniae. Et *(o *(hgh/monos2 peri\ tw=n e)pi\ to\ qewriko\n kexeirotonhme/nwn, Lex Hegemonis de Quaestoribus Theoricae pecuniae. Quarum priore, quae in gratiam Eubuli lata est, hi Quaestores singulis Prytaneis, sua Populo enumerabant vectigalia, Navalia et Armamentaria curabant; viarum quoque refectores erant et Quaestorum coeterorum obibant munera: Posteriore Hegemon fines rexit, motos restituit terminos distinctionemque dominiorum fecit, sola [orig: solâ] Theoricae pecuniae administratione sibi servata [orig: servatâ]. Lege autem sanxit Eubulus, Ut capital esset ei, qui vellet *ta\ qewrika\ etiam ingruente bello [orig: bellô], etiam in militum

stipendia, impendi, vide Sam. Petitum, Comm. in LL. Atticas l. 3. tit. 2. Qua [orig: Quâ] absterritus Demosthenes, licet maxime vellet, tamen suadere contrarium Populo non ausus, quod Apollodorus antea censuerat, destitit, Olynthic. 1. Quo [orig: Quô] factum, ut Plus impensarum in ludicra haec spectacula, quam in Patriae libertatis vindicias, facerent Athenienses: sed infelici tandem exitu, ut ex Iustino discimus, ubi ita de Epaminondae obitu, l. 6. sub fin. Siquidem amisso [orig: amissô], quem aemulari consueverant, in segnitiem torporemque resoluti, non ut olim in classem exercitusque, sed in dies festos apparatusque ludorum, reditus publicos effundunt: et cum Auctoribus nobilissimis Poetisque Theatra celebrant frequentius scenam, quam castra visentes; Versificatores Oratoresque meliores, quam Duces, laudantes. Tunc vectigal publicum, quo ante milites et remiges alebantur, cum urbano Populo dividi coeptum est. Quibus rebus effectum, ut, inter otia Graecorum, sordidum et obscurum antea Macedonum nomen emergeret etc. Fuit vero to\ qewriko\n drachma instituta Archonte Diophanto [orig: Diophantô], eo [orig: eô] fine ut lites et pugnae de sedibus in Theatro hactenus ferventes tollerentur, et quisque duobus obolis seu drachma [orig: drachmâ] emptum spectandi locum tueretur. Quam pecuniam cum e populo pauperiores expendere non possent, Pericles plebis captans gratiam, Legem tulit ut e Fisco iis tantumdem daretur, quo et illi Ludis pro libitu interesse possent. Non erogabatur autem, nisi quorum nomina Lexiarchico essent inscripta, ut ex Demosthene apparet contra Leochar. Vide Franc. Rossaeum, Archaeol. Atticae l. 2. c. 9. sub fin. et Zenobium in Proverb. *draxmh\ xalw=sa, nec non supra, in voce Lucar.

THEORODUNUM vulgo Wells, urbs alias Belgarum, nunc Angliae, in Comitatu Somersetensi, a fontibus dicta, qui passim in ipsa scaturiunt, unde et Fontanensis Ecclesia haec dicitur. Patva est, sed satis culta, 15. mill. pass. a Bathonia, uti a Bristolio in Meridiem paulo minus ab aestuario Sabrinae in Ortum.

THEORUS [1] Poeta quidam Comicus, qui scripsit karki/non. Traducitur adulterii et adulationis et piscium cupiditatis nomine. Versatus est Corinthi plerumque, ob copiam scortorum, quae ibidem est. Aristoph. Equitib. et Scholia ibid. p. 324. et 325. Eius quoque meminit Acharnens. Act. 1. Sc. 4. et initio [orig: initiô] Vesparum, p. 434. Olim missus ad Sitalcem, Thraciae regem, ab Atheniensibus: praefuit cum Cleone iudiciis. Quod autem esset improbus et nequam, ei qeosexqri/an, odium Dei tribuit, p. 358. E. Vide et p. 519. B.

THEORUS [2] periurus quidam, eoque [orig: eôque] crimine, ab Aristophane taxatus, in Nubibus.

THEOSTERICTUS Auctor Graecus, sub Michaele Balbo, et filio huius Theophilo, saecul. 9. Nicetam Confessorem, praeceptorem suum, funebri oratione laudavit.

S. THEOTFRIDI Monasterium Galliae, inter Monasteria a [orig: â] Ludovico Imperatore aut reparata, aut a fundamentis exstructa: aliis communi nomine Monastier, aliis a Patrono loci, S. Chaffre, hoc enim incolis Theotfridus est, dicitur. Olim Calmiliense aut Calmeliacense Monasterium, a loco, in quo situm erat, appellatum fuisse aiunt, positumque esse in Vellavis, ad Ansam fluv. qui in Ligerim defluit, et ad radices celsissimi montis, non longe a podio. Quaedam tabulae non S. Chaffre, sed S. Clefride nuncupant, atque a Monasterio Monastier distinguunt.

THEOTUADUM Castellum unum e quatuor nobilissimis Aquitaniae Regum Palatiis, seu Villis Fiscalibus ac hibernis, fuit: cuius hodieque reliquiae super, in confinio Andium et Pictonum: in Andicavensi dioecesi. Hodie vicus Dove, 15. mill. pass. a Ligere fluv. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

THEOXENA mulier, quae a Philippi Macedonis militibus cincta, cum eorum manus effugere non posset, sese praecipietem dedit in mare. Liv. l. 40. c. 4.

THEOXENIA apud Graecos erat sacrificium, quod omnibus simul diis exhibebatur. Pollux et Hesych.

THEOXENIUS Apollo dictus est a Pellensibus, a quibus in honorem Apollinis Theoxenii certamina instituta fuerant, Graece *qeoce/nia, aliis *(/ermaia, certamina haec dicta, et in urbe Pellene celebrari solita, laenam pro praemio habuisse, adnotat Salmas. ad Solin. p. 849.

THERA vulgo Gozi, teste Nigro [orig: Nigrô], insula maris Aegaei apud Cretam, quae, ut primum enata est, Calliste appellata fuit, teste Plinio [orig: Pliniô] l. 4. c. 12. iuxta Diam, a qua Therasia postea avulsa est, proxima Anaphe, ab Heracleo oppid.Cretae 85. mill. pass. in Boream, ab 10. 25. Callimachus apud Strab. l. ult.

*kalli/s2h propa/roiqe, to\ de\ u(/s2eron ou)/noma qh/rh,
*mh/thr eu)i/+ppou patri/dos2 h(mete/rhs2

Pausanias in Laconicis: *tho\ de\ a)piiki/an o( *qh/ras2 e)/s2ellen e)s2 th\n nh=son th\n to/te o)nomazo me/nhn *kalli/s2hn, Coloniam Theras (Thebanus, Autesionis filius, ex Lacedaemoniis et Minyis, quos Pelasgus e Lemno eiecit) deduxit in insulam, quae antea Calliste vocabatur. Factum id aetate una [orig: unâ] ante Ionicam, Ioh. Marshamus Canone Chron. ad Sec. XIII. etc. Ab eo igitur haec insula sic dicta. Ex Therae autem posteris fuit Bartus, qui Cyrenas in Africa condidit. *(iera\n na=son vocat Pindarus in Pythiis, Ode 4. Vide sis illic Benedictum. Apollonius, l. 4.

*(ws2 e)/fat), ou)d' a(li/wsen u(po/krisin *ai)soni/dao
*eu)/fhmos. *bw=lon de\, qeopropi/hsin i)anqei\s2,
*(=hken u(pobruxi/hn th=s2 d' e)/ktoqi nh=sos2 a)e/rqh
*kalli/s2h, pai/dwn i(erh\ trofo\s2 *eu)fh/moio,
*(\o tri\n me\n po/te dh\ *sintia/da *lh=mnon e)/naion.
*lh/mnou d' e)celaqe/ntes2 u(p' a)ndra/si *turshnoi=si
*spa/rthn ei)safi/kanon e)fe/s2ioi, e)k de\ lipo/ntas2
*spa/rthn *au)tesi/wnos2 eu)/s2 pai=/s2 h)/gage *qh/ras2
*kalli/s2hn e)pi\ nh=sin, a)mei/yato d' ou)/noma *qh/rhs2
*)ec e(/qen. -- --

In hac insula 7. aut 8. annorum pueros defunctos non lugebant. Est et insula maris Aegaei, apud Euboeam et apud Melon, unde Antimilo vulgo vocatur, teste Bordonio [orig: Bordoniô], Callimachi patria, Ferrar. Item Rhodi civitas humilis, et alia Sogdianae, alia Cariae, Stephan. Vide omnino Palmerium, ad Strab. l. 1. p. 57. Nic. Lloydius.

THERAMENES Agnonis filius, ex Sterea municipio Atticae, Pandionis tribus, Isocratis praeceptor, Dux et actor scenicus. Huic plura alia attribuuntur; sed duo maxima et inprimis miseranda: Praetorum in Arginusa [orig: Arginusâ] adductio, et triginta tyrannorum, everso [orig: eversô] populari statu, introductio. Qui quidem dignum vita [orig: vitâ] ac moribus exitum sortitus est: nam ab ipsis illis triginta collegis suis sublatus est condemnatore Critia [orig: Critiâ]: de quo Cicer. l. 1. Tusc. c. 40. Quam me delectat Theramenes, quam elato [orig: elatô] animo [orig: animô] est. Etsi enim flemus quum legimus, tamen non miser abiliter vir clarus emoritur: qui cum coniectus in carcerem 30. iussu Tyrannorum venenum ut sitiens obbibisset, reliquum sic e poculo eiecit, ut id resonaret. Quo [orig: Quô] sonitu reddito [orig: redditô] rediens, Propino, inquit, hoc pulchro Critae; qui in eum fuit teterrimus. Graeci enim in conviviis solent nominare, cui poculum tradituri sunt. Haec Cicero. Quidam affirmant, a socis Deorum abstractum ac trucidatum fuisse. Hic, ob mores varios et versipelles, Cothurnus appellatus est, quod utrique parti in Rep. se aequaliter applicavit, utilitatem honestati ac fidei praeferens, nam cothurnus calceamentum viris pariter atque feminis aptari potest. Videtur idem illa tria loco [orig: locô] multae decrevisse vel vinciri in ligno, vel bibere cicutam vel pelli in exilium. Quidam existimant, ex Ceo insul. oriundum esse et ob id haud legitimus civis dicitur. Alii notant Theramenem fuisse hominem astutum et temporibus servientem: conflato [orig: conflatô] inter Chios et Cios bello [orig: bellô] utrisque se dabat, quando erat cum Chiis, se Chium; quando vero cum Ciis Cium se dicitabat: cum revera esset Chius.

THERAMNAE oppid. Sabinorum, ex quo Actius Clausus, qui post Claudius dictus est, originem habuit.

THERAPEUTAE nomen Sectae, apud Iudaeos, quos etiam *qeorhtikou\s2 vocat Philo, et ab Essenis, qui vitam activam exercebant, distinguit de Vita Contempl. Unde Photius, *anegnw/sqhsan tw=n para\ *iou\dai/ois2 filosofhsa/ntwn th\n te *qewrhtikh\n kai\ th\n praktikh\n filosofi/an bi/oi w(=n oi( me\n *)/esshnoi\ oi( de *qerapeutai\ e)kalhn=tai. Lectae sunt philosophantium apud Iudaeos vivendi rationes; et Contemplativa et Activa: quorum hi Esseni, illi Therapeutae appellantur, Scaliger, de Emend. l. 6. cumque sequutus Patavius, Misc. Exerc. ad Iulian. utrosque Essenos esse scripserunt, Euseb. Historiae Ecclesiasticae l. 2. c. 17. Christianos. Vide ubi de Essenis.

THERAPHIM 1. Sam. c. 19. v. 13. ubi Mical viro [orig: virô] per fenestram fune demisso [orig: demissô], posuisse in lecto pro David [gap: Hebrew word(s)] theraphim legitur, non sunt idola, ut in Scriptura passim; quippe veri Dei cultui addictior fuit David, quam ut in aedibus suis ulla servaret idololatriae monumenta. Nec imagines caelestis influentiae capaces, ut ait Aben Ezra, namque et hoc, si minus idololatricum, saltem est superstitiosum et Davidis aevo [orig: aevô] multo [orig: multô] recentius. Sed grandes pupae, cuiusmodi unam aliquam fecit Mical, tumultuario [orig: tumultuariô] opere, quae ad hominis formam utcumque accederet. Quales erant, quae tauris obiciebantur in Circo, aut Argei, seu scirpeae effigies e ponte Sublicio Romae in Tiberim iaci solitae, aut mormolu/keia in hortis aut in agris ad terrendas aves, poni solita. Proin Aquila hic [orig: hîc] vocem reddit morfw/mata, Hieronymus statuam, Septuaginta kenota/fia, forte quod in cenotaphiis istiusmodi imagines, quae absentem aliquo [orig: aliquô] modo [orig: modô] referrent, solerent poni etc. Bochart. Hieroz. Parte prior. l. 21. c. 51. Plura vide supra in voce Teraphim.

THERAPNAE quae THERAMNE Steph. Terapnae Papinio, oppid. Laconicae apud Eurotam fluv. proximum quoque Spartae urbi, ubi Diana primum coli coepit, teste Solino [orig: Solinô], c. 13. et Leda Castorem, Pollucem et Helenam peperisse traditur. Stat. Theb. l. 3. v. 422.

Hinc adiectivum Terapnaeus, vel Therapnaeus. Statius, l. 2. Sylv. 2. v. 111.

Item urbs Cretae una ex praecipuis, teste Solino [orig: Solinô]. Nic. Lloyd.

THERARCHUS Graece *qh/rarxos2, dicebatur olim, qui duobus elephantis in bello praeerat, unde *qhrarxi/a eius su/s2hma. Sic *zw/arxos2, qui uni; *)epiqhra/rxhs2, qui quatuor; *)ila/rxhs2, qui octo; *)elefanta/rxhs2, qui sedecim; et *kerata/rxhs2, qui triginta duobus, erat praefectus. Vide Aelian. Tactic. c. 22.

THERAS Thebanus, fil. Autesionis, coloniam deduxit in insulam, quae ab illo Therae accepit nomen. Vide supra. Pausan. l. 7. Haec altera Graecorum fuit colonia, primam enim Iolaus in Sardiniam deduxerat, uti vidimus. Plura apud Ioh. Marshamum, Canone Chron. Sec. XIII. ubi de vetustioribus Graecorum Coloniis.

THERASIA insula maris Aegaei, in duas a tetrase motu divisa, inter Delum ad Boream et Cretam ad Austrum, 160. mill. pass. Santorino Sophiano. Vide Thera. Baudrando, una Sporadum, Santerini dicta, circuitus 30. mill. pass. cum aliquot castris et vicis, a paucis habitat. Sub Turcis, 120. mill. pass. a Delo insula in Merid. 36. ab ora proxima Cretae insulae in Boream, fere 40. a Melo in ortum. Gallis S. Erin, seu insula St. Helenae, ut aiunt nautae. Eius castrum praecipuum Scaro. Ad Occidentem adiacet ei altera insula minor, Tiresia etiam vocata, quae A. C. 1507. terrae motu ab altera divisa fuit.