CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

THESPIA Herodot Thespiae Xenophonti, Ptol. et Strab. Tespe adhuc, urbs Boeotiae satis ampla, proxima Thebis, inde 12. mill pass. in Meridiem, Megaram versus 40. ad Thespium fluv. (de quo Hesych. *qe/spios, potamo\s2 *boiwti/as2 ) Plataeis finitima. A Thespiade, Teutrantis, fil. condita. Episcopois sub Archiepiscopo Atheniensi primum, dein Thebano: Eius meminit Actius Sincerus, l. 1. Epigr.

Ergo tu nobis Helicon, et udae
Phocidis saltus, hederisque opacum
Thespiae ripis nemus, et canoro
Vertice Pindus.

Hinc Thespius, ut Thespia rupes apud Catullum, Epigr. 62. v. 27. 28. Item Thespiacus, ut moenia Thespiaca apud Val. Flaccum, l. 1. v. 93. Numeratur autem haec urbs inter ea loca, quae Musis consecrata crodidit antiquitas, unde et Musae ipsae Thespiades cognominantur. Ibi fons, qui mulierum conceptus reptaesentat, Plin. l. 1. c. 2. Et Glyceria Thespiensis, tabulam cupidinis, magm aestimatam, quam a Praxitele dono [orig: donô] habuerat, civibus suis donavit: Unde Amor ibi coli, coeptus. Vide etiam supra, voce Cupido. Hodie vicus est urbs haec prope Heliconem, in limite Phocidis, medius inter Copaidem lacum ad Boream et Corinthiacum Sinum ad Meridiem 12. mill. Pass. utrinque; sed a Thebis 40. in Africum. Sub Turcis, Baudrand. Est et altera Thespia, urbs Thessaliae, Val. Flac. l. 4. v. 92. Tertia Sardiniae. Lloyd. Thespiades ex marmore Cleomenis opus, inter monumenta Asinii Pollionis, memorantur Plin. l. 36. c. 5. uti Thespiadum praelium ex aere, ab Euthycrate factum, l. 34. c. 8. Meminit quoque Thesipadum, ad aedem Fortunae, a Mummio dedicatarum, Cicer. 6. Verr. etc.

THESPIS [1] ex Icaria Atticae civitate, primus poeta Tragicus, et qui personas invenit. Floruit tempore Solonis, diog. Laert. vel Olymp. 61. secundum Suidam. Lil. Giraldus, in Hist. Poet. Horatius, ad Pisones, de Arte, v. 275.

Ignotum Tragicae genus invenisse camenae
Dicitur, et Plaustris vexisse poemata Thespis.
Quae canerent, agerentque peruncti facibus ora.

THESPIS [2] sive THESPIUSA Atheniensis, Erechthei Regis filius, qui e pluribus feminis filias genuit 50. cum quibus vocatus ad epulas Hercules sigillatim concubuit, suscepitque totidem liberos mares, qui Thespiades dicti sunt. Hi cum Iolao, Herculis ex Iphicoleo fratre nepote in Sardiniam profecti, civitates quamplurimas exstruxerunt. Diod. l. 5. Silius.

Nec parvum decus, advecto cum classe paterna [orig: paternâ]
Agmine Thespiadum, terris Iolae dedisti.

THESPROTIA nunc Vaielitia Nigro, Epiri regio chaoniae proxima. Plin. l. 4. in Prooemio, cuius incolae Thesprotae et Thespreti Ptol. et Strab. Horum meminit Lucan. l. 3. v. 179.

Hinc Sinus Thesprotius Liv. l. 8. c. 24. Golfo di Butrainto, Ptol. Buthrotum Sin.

THESSALIA regio et pars ampla Macedoniae apud Ptol. Achaiae, seu Helladi ad Meridiem, Epiro ad Occasum confinis; ad sinum Pelasgicum et Maliacum: licet apud Plinlum, l. 4. c. 8. ac Melam, l. 2. c. 3. et Solinum, c. 14. sit regio a Macedonia distincta, inter illam ad Arctos, et Boeotiam ad Austrum, montibus Olympo [orig: Olympô], Ossa [orig: Ossâ], Pelio [orig: Peliô] ad Boream, Othry, et Oeta [orig: Oetâ] ad Meridiem, Pindoque [orig: Pindôque] ad Occasum cingentibus. Antiquitus sub Regibus propriis, dein Macedones Dominos habuit, his Romani, Romanis Graeci, a quorum Imperatore Henrico, Bonifacius Marchio, Thessalae Rex creatus est, A. C. 1210. succesere [orig: succesêre], donec sub Turacatum, quorum Imperator Amurathes, iam A. C. 1380. multa in Macedonia et Thesalia occupavit, iugum redacta est. Vide infra. Varia nomina habuit apud veteres. Aemonia enim teste Halicatnass. Dryopis, teste Plinio [orig: Pliniô], Hestiaeotis, teste Strabon. Estiotis, Ptol. Pelasgia, teste Steph. Argos Pelasgicum Homero, teste Strabone, et Solino [orig: Solinô], locis citt. dicta est. Varie quoque vulgo nominatur. Comenolitari Castaldo. Thumenestia Anton. Geufreaeo: Lamina Lazio. In 4. reg. distribuitur a Strab. In Thessaliotim, Phthiotidem, Pelasgiotim, et Haestiotim. Hic [orig: Hîc] genitus Rex, nomine Graecus, a quo Graecia; Hic [orig: Hîc] Hellen, a quo Hellenes: quos Homerus Myrmidonas quoque et Achaeos vocvit: donec Thessaliae nomen invaluit. Ibidem primum equi domari coeperunt. Vide Pausuan. initio [orig: initiô] Phecicorum, sive l. 10. Unde versiculus:

Fuit et Thessalia oppid. illius regionis, olim, teste Solino [orig: Solinô] praecipuum. Populi Thessali, Cicer. Caes. et aliis. In Thessalia diluvium sub Deucalione contiglt, stagnate Peneo [orig: Peneô] fluv. Unde Claudian. l. 2. de Raptu Pros. v. 179

Sic cum Thessaliam scopulis inclusa teneret
Peneo stagnante palus, et merse negarent
Arva coli, trifida [orig: trifidâ] Neptunus cuspide Montes
Impulit adversos: tum forti saucius tctu
Dissiluit gelido vertex Ossaeus Olympo.

Ceterum ora Thessaliae inter Penei fluv. ostia ad Boream et Thermopylas ad Austrum continetur. Incolae edaces fuisse perhibentur, quo Thessala bucca sir in prverbio, apud Athenaeum et Iul. Pollucem: sicut et Thessalicum numisma, apud Suidam et Hesychium pro pecunia adulterina, sive pro fuco et fraude. Thesslaae equae, pro praestantissimis. Thessalorum quoque commentum apud Suidam in eos, qui fraude alios circum veniunt, dicitur, et Thessalicus missus, apud Pausan. in Atticis, de lauta mensa. Thessali maleficiis addicti fuisse, a Medea superstitiones et veneficia edocti, traduntur: unde apud Aristoph. Apul. et Plin. l. 30. c. 1. magiam apud Thessalos propagatam apparet. testantur id passim Peotae. Plautus in Amphirtryone, Actu 4. sc. d. v. 9.

Quae sidera excantata voce Thessala [orig: Thessalâ]
Lunamque caelo [orig: caelô] deripit.

Somnia, terrores magicos, miracula, sagas,
Nocturnos Lemures, portentaque Thessala rides.

Quod mihi non partrii poterant avertere amici,
Eluere aut vasto Thessala saga mari.

Nic. Lloyd. Baudrando fuit haec regio a Macedonia propria distincta, divisque in V. Partes, nempe in Thessaliotim, Phthiotidem, Pelasgiotim Aesthiotim et Magnesiam. Eius urbes praecipuae Larissa, aliae minores fuere Tricca, Demetrias, Pharsalus, Thebae Phthioticae, Pherae et Gomphi, vide infra. Nunc Ianna maxima pro parte dicitur. Brietio [orig: Brietiô] teste. Sub Turcis, eiusque primariae urbes sunt Ianna et Larissa.

Aetinium, in Estiotide. Atta, in Pelasgia. Castanea, in Magnesiae. Cypera, in Thessalia propria. Demetrias, in Phthioride. Echinus ibidem. Gomphi, in Estiotide. Hermenium, in Maguesia. Hypata, in Thessalia propria. Iolcus, in Magnesia. Larissa, in Phthiotide. Meliboea in Magnesia. Methone in Magnesia. Pagsae, in Phthiotide. Pharsalici seu Philippici campi. Phestus, in Estiotide. Phthia, in Phthiotide. Pytheum, in Pelasgia. Tempe, ad Peneum fluv. in Phthiotide. Thebar, ibidem. Thermopylae in Magnesia. Tricca in Thessalia propria etc.

THESSALICUS cognomen Valentis Imperatoris, quod is assumpsit, post Pisonem, qui a Macriano ad eum opprimendum missus erat, in Thessalia superatum occisumque, apud Treb. Pollionem, Gallienis, c. 2. De Thessalis vero Equtibus, Romae in circo, Feros tauros per spatia Civici agere, insilieque defessos et ad terram cornibus detrahere solitis, ut ait Suetonius, Claudio c. 21. diximus aliquid supra, in voce Taurocathaptae.

THESSALIDES calcei dicti sunt, Thessalis usitati, sicut Argiae Argivis; Rhodiacae Rhodiis, etc. Vide Lysyppum Bacchadibus. Pileos vero Thessalorum quod attinet, fuerunt illi arcendo maxime Soli accommodati, utpote large marginati, ac petasis similes. quales galeri nostrates: Cum pilei Vererum comm unes margine carerent, sicut ii, quibus cubitum ituri uti solemus, vide Anselm. Solerium, de Pileo, sect. 8. et supra passim.

THESSALION servus mentoris, Principis sidoniorum, proditionis a Domino, cum Artaxerxe Ocho agitatae, internuntius. Diodor. l. 16. f. 532.

THESSALONICA hodie Salonichi Sophiano, et aliis, urbs Macedoniae ad sinum Thermaicum clarissima, emporium amplum et sedes Praefecti. Hic Apostol. Paulus Euangelium praedicavit,

magno cum successu, cum eo redire prohiberetur, Timotheum misit, qui illos in agnita veritate confirmaret. Hoc [orig: Hôc] ad Paulum reverso [orig: reversô], scripsit Apostolus Corinthi A. C. 52. duas Epistolas divinas ad Thessalonicenses: priorem 5. capitib. posteriorem, in qua [orig: quâ] Antichristum graphice depingit, 3. Vide infra. Theodosius Imperator VII. M. e plebe huius civitat. ob occisum Praesulem Botericha, nonnullosque Nobiles sustulit, A. C. 390. Expugnata a Saracenis est, a. C. 895. Ab Apollonia, et Dyrrhachio 265. mill. pass. in Ortum. Baudrano urbs etiam num ampla, populosa et dives, cum portu commodissimo, in ipso recessu Sinus cognominis olim Thermaici. Vendita fuerat ab Andronico Palaeologo Venetis, quibus erepta est A. C. 1432. ab Amurathe II. 220. mill. pass. a Dyrrachio in Ortum Byzantium versus 350. Hic [orig: Hîc] ingens Hebraeorum, christianorum, Turcarum numetus. Strabo, Plin. l. 4. c. 10. Phrantz. chalcondylas, etc. Eiusdem urbis mentio in verterib. nummis ubi notae SMTLS. SMTSE. TEC. TES. TESATH. THEU. THEUP. occurrunt, vide suo [orig: suô] quamque loco [orig: locô]; quod ibidem cusi esent. Populi Thessalonicenses. Claudian. l. 2. in Rufin. v. 279.

In 1. Epistolam ad Thessal. prodierunt. Galixtus. Crellii Sociniani Praelectiones, Faucheur in c. 1. Gall. Godeau. Gomari Explicatio loc. dissic. Hunnius. Ivellus Angl. in 8t. Londini, A. C. 1583. Morschovius. Martini Analusis. Musculus. Origenis Tractatus. Quistorpius. Rollocus, Sculteti Ideae Conc. in 4to. Witteb A. C. 1627. Sclaterus, Angl. in 410 A. c. 1630. Stevertius. Theveti Expositio. Gall. Vasquez. Vorstius. Weinr chii Explic. Welleri Enarratio, in 85. Norimb. A. C. 1561. Willichii Comment. Argntor. A. C. 1545. Zanchii ibidem. Zuinglii Annotationes. In 2. Epist. Exstant: Crellius, Godeau. Gomarus. Hofmanni comm. in 8t. Francofurti A. C. 1545. ut et Motschovii Socinian. Musculus, Rollocus. Sclaterus Angl. in 410 A. C. 1630. Sculteti Ideae Conc. Stevartius. Thevetus. Vasquez. Vorstius. Weinrichius. Wellerus. Willichius. Zanchius Zuinglius. etc.

THESSALONICE ab Antipatro fil. quem frustra per ubera, quae eum lactaverant, deprecata est, interfecta memoratur, a Pomp. Trogo.

THESSALUS [2] Medicus, qui convivio [orig: conviviô] instituto [orig: institutô], Babylone invitavit Alexandrum, ut ea [orig: eâ] occasione venenum ei ad Antipatri filiis Cassandro [orig: Cassandrô] et Iolla [orig: Iollâ] propinaretur. Curt. l. 10. c. 4.

THESSALUS [3] fil. Hippocratis, Draconis frater: qui ambo Medicinae gloria [orig: gloriâ] patrem aemulatis sunt. Proverbium enim, non minus rudis es, ac filii Hippocratis, in alium quadrant Hippocratem. Castellan. in vit. Medic. illustr.

THESSALUS [4] Trallibus oriundus, Mecicus sub Nerone Imperatore, qui triduanum ieiunium aegris quibuslibet imperabat, totiusque Medicinae perfectam cognitionem intra 6. menses pollicebatur, contra cuius placita multis in locis disputat Galenus. Solus Medicinae arcana se pernosse [orig: pernôsse] iactitans, scripsit contra Hippocratis aphorismos: cum tamen ipsemet nihil novi invenisset, sed Themisonis principiis mordicus inhareret. Obiit Romae, in via Appia sepultus. Scripsit porro de Communitatibus et Syncritica. Plin. l. 29. c. 1. Galen. l. 1. Meth. c. 2. Castellan. in ill. Med. Vander Linden, de Script. Med. Nic. Lloydius.

THESTIA Acarnaniae urbs. Polyb. l. 5. c. 7. et oppidum Laconiae ad Eurotam. Cedrenus.

THESTIADES vide Thespis, ubi Thespiades, de iis enim eadem historia narratur.

THESTIUS Parthaonis fil. pater Toxei ac Plexippi, et Althaeae Matris Meleagri, quae Thestias dicitur. Ovid. Met. l. 8.

THESTOR Idmonis et Laothoes fil. pater Calchantis, qui ab es Thestorides vocatur. Ovid. l. 12. Met. v. 19.

THESTORIDES Ludimagister, sibi datam ad Homero (quem hospitio [orig: hospitiô] exceperat) e)la/ttona, i. e. Minorem, Iliadem pro sua venditavit, teste Herodoto [orig: Herodotô] in Vita Homeri: inter Cyclicos Scriptores recensitus. Vide Salmas. ad Solin. p. 853. et surpa, vib de Cyclos Epico, Cypriis, ac Iliade parva.

THESTYLIS mulier quaedam rustica apud Theocritum et Virgil. in Pharmaceut.

THETA olim capitalis sententiae praefigi solitum est. Isidor. l. 1. c. 20. et 23. Pseudo-Cornutus ad v. 12. Sat. 4. A. Persii, Iudices inquit, literam Theta apponunt ad nomina eorum, quos supplicio [orig: suppliciô] afficiunt, merito, *qh=ta a)po\ tou= qana/tou quod quasi habet telum suum, ideoque quasi triste intelligitur, vel mortis signum: Unde quidem ait:

Miselle Doctor, ou) tibi sit obscena,
Tuumque nomen Theata saeclilis signet.

Contratio [orig: Contratiô] ritu Hebraeis salutiferam fuisse Thau, ex S. Literis patet, vide Ezech. c. 9. et c. 59. Hieron. ibidem, etc. Nic. Lloydius.

THETAE Graece *qh=tes2, dicebantur apud Athenienses, quos Romani proletarios et capite censos appellavere [orig: appellavêre]. Postquam enim Solon evium suotum censum egit, Athenienses universos in 4. distinxit ordines, Pentacosiomedimnos, qui Reip. talentum pendebaut: Equites, qui semitalentum: Zeugitas, qui minas decem: et Thetas, qui nihil conferebant; quique proin non habebaut ad Magistratus aditum, ut constate Plut. in Solone, et Polluce, l. 8. c. 10. vi Legis: *tou\s2 qh=tas2 mh\ a)rxein ou)demi/an a)rxh\n. Interim, ne omnium omnino patrium Reip. expertes essent, voluit Solon, ut et cum coeteris in contione suffragia ferrent, atque inter Iudi8ces adlegerentur; quod cum primo leve videretur, Maximae tamen fuit auctoritatis, quippe penes Iudices omnium fere rerum fuit arbitrium, cum ad eos a Magistratibus soleret provocari, Plut. ibid. Adde, quod utrumque rem eorum iuvabat. Namque troboli gratia [orig: gratiâ], quo erat to\ e)kklhsiastiko\n a tempore Agyrrhii, maxime in contionem veniebant Thetae: unde iocus Comici Pluto.

Ubi Scholia, diaba/llei de\ to\ e)pi\ filoneiki/a| tw=n *)aqhnai/wn triw/bolon. Et cum Iudices essetn, habebant unde viverent: Nam oi( *dikastai\ e)la/mbanon misqo\n, Iudices accipiebant mercedem. Iidem ex instituto Periclis, ut Ludos spectare postent, accipiebant ex publico to\ qewrikon, drachmam videl. seu duos obolos, qua de re dictum supra, in voce Theorica pecunia. Neque vero classi suae sic adfixi manebant, ut re familiari crescente, non allegerentur in superiorem aliquem ordinem; cuius rei illustre exemplum legitur apud Pollucem, l. 8. c. 10. de Anthemione Diphili fili, qui in Equitum ordinem ex illo Thetarum allectus est: cui proin icon in Acropoli posita, i(/ppos2 a)ndri\ paresthkw\s2, equus viro adstans, cum Epigramm.

*difi/lou *)anqemi/wn to\n d' i(/ppon qeoi=s2 a)ne/qhke,
*qhtikou= a)nti\ te\lous2 *(ippa/d a)meiya/menos,

Vide Sam. Petitum, Comm. in Leges Atticas, l. 2. tit. 3. et supra ubi de Proletariis, it. voce Sextantuli.

THETBOLDI Villa Thiboville locus Galliae, Order. Vitalis, l. 12. non indictus, ad Riselam fluv. Rille, ubi Carentona [orig: Carentonâ] augetur; inter Alnetum l'Aunaz et Brioniam oppid. eidem, l. 8. memoratum, vide Hadr. Vales. Notit. Gall. in voce Risela.

THETIS Nerei et Doridis filia uxor Oceani, Nzmphatum mater: inter quas Thetis iuntor, quam cum Iuppiter, pulchritudine eius captus, adamaret, uxoremque ducere decrevisslet, monitus est a Prometheo, ita esse infaris, ut quicumque ex ea nasceretur, patre maior esset furturus. Qua [orig: Quâ] re audita [orig: auditâ], Iuppiter a nuptiis eius abstinuit. Thetidem vero postea Peleus uxorem duxit, Aeaci filius, qui Achillem ex ea [orig: eâ] suscepit. Ovid. l. 11. Met. Vide Nat. Com. l. 8. c. 2. Catuol. Epigr. 65. v. 28.

Haec susceptos ex Peleo filios, igni imposuit, inque iis mortale corpus exurere cupiens immortalitatem acquirere studuit. Hoc [orig: Hôc] pacto [orig: pactô], multis combustis, editum achillem flaminis iniecit; quod animadvertens Peleus exclamavit; sed illa hoc aegre ferens divortium fecit. Alii aiunt, in cacabum aeneum ferventis aquae, ab ipsa filios coniectos esse, ut exploraret an mortales essent; quosdam in ignem, ut Achillem, Sraphylus, de rebus Thessaliae, scribit Chironem Sapientia [orig: Sapientiâ] et terum caelestium pertitia [orig: pertitiâ] insignem cogitasse [orig: cogitâsse] Peleum celebrem reddere, atcessivisse fliliam Actoris Mymidonis; divulgasse [orig: divulgâsse] vero famam: quod Peleus Thetidam, Iove collocante, ducturus esset: diique nuptiis cum imbre et tempestate adfuturi. Hoc [orig: Hôc] rumore delato [orig: delatô] observavit tempus, quo [orig: quô] ingentes pluviae ventorum turbines exsisterent, Philomelamque Peleo elocavit. Tali ratione, fama de Thetide ducta [orig: ductâ] invaluit. Accipitur quandoque pro mari. Virgil. Ecl. 4. v. 32.

Sic plana Thetis pro tranquillo aequore apud Statium, l. 5. Theb. v. 709. claudian. l. de Rap. Pros. v. 148.

Nic. Lloyd. Coeterum Thetis senior. per y. melius scribitur, et Thetidis fuit avia, ut infra videre est. Sic autem clare distinguit Catullus, carm. 65 de Nuptiis Pelei et Thetidos, v. 28.

Tene Thetis tenuft pulcherrima Nuptunine,
Tene suam Thetys concesssit ducere neptem?

Nempe Tethys ex Oceano doridem sustulit, Doris ex Nero Thetidem. Nereidum unam. Nec obstat, quod Neptuninen eam Poeta vocat: Pos enim sequitur, quibus Neptunus ex Canache genuisse dicitur Nerea: quomodo Neptuni fuerit neptis. quare secundlum hos quidem Neptumnen; secundum alios vero Oceaninen rectius nuncupes. Imo etiam dicere possis, Neptunum poni pro Oceano; Namque et Poetae, cum aiunt, Neptuno matis imperium obtigisse, non internum duntaxat, sed externum etiam Mare, intelligunt.

Illud magis mirum, Thetin, quae Nympha solum marina erat, atque ex 50. Nereidibus una, non minus tamen, quam Thetyn ipsam, Oceani uxorem, pro mari poni. Ut apud Maronem Pollione, loc. cit.

Quod vix aliter excusaris [orig: excusâris], quam per Synecdochen. Quo [orig: Quô] sensu cum Thetis sumitur, fabula de ea Peleo nupta [orig: nuptâ], ad connubium Maris et Terrae egregte quadrat. *phleu\s2, enim a phlo\s2, lutum, dictus est: Quo etiam respexere [orig: respexêre] olim, cum dicerent, *mh\ dei=n to\n *oi)ne/a *phle/a poiei=sqai, Oenea non convertendum esse in Pelea: indigitantes, cavendum esse pincernae, ve vinum effundat in tetram, atque sic lutum faciat, sed et ad communem mortalium genetationem, illud, de nuptiis hisce, referre possis, quod fecit Clemens Romanus, Recognitionum l. 10. ubi Achillen ait Pelei et Thetidos filium dici, quia homines cuncti componantur ex arido et humido, e quibus duobus fit lutum: unde et Gigantes non solum *ghgenei=s2, h. e. Terrigenae, sed et *phlogo/nes2, h. e. Lutigenae, appellati leguntur. Et hoc [orig: hôc] pacto [orig: pactô] Pelei ac Thetidos nuptiae, ad tetum pertinent Naturam: quomodo autem ad veterem etiam historiam eas reducere liceat, visum est. Plura apud Gerh. Ioh. Vossium, de Orig. et Progr. Idololartiae, l. 2. c. 78. et in voc Peleus. E marmore Thetis, inter Scopae opera, memoratur Plinio, l. 36. c. 5. Sed in maxima dingatione Cn. Domitii delubro in Circo Flaminio, Neptumus ipse, et Thetis atque Achilles etc.

THETYS melius Tethys et Amphitrite, in muliebribus Matis Numinibus, apud Poetas, familian ducunt: quarum haec Neptuni uxor; illa Oceani, ex hoc omnium Nympharum mater, *thqu\s2 appellata est, a th/qh vel thqi\s2, quorum prius aviam vel nutricem; posterius amtam vel materteram signat. Latinis Salacia dicta est, ut Tullius indicat, l. de Univers. et ex eo Servius in Georg. l. 1. Favet pronin Tullius iis, quibus Thethys mare. Aliquibus tamen connubium Oceant ac Thethyos, maris et terrae, Eust, Iliad. et. Sed omnino receptius est, ut *thqu\s2 sit mare, quam tellus. Opponit enim haec Lucanus, l. 10. Pharsal. v. 204.

Atque apud eundem Thetyos unda legas; item aequora Tethyos l. 1. v. 414. et l. 3. v. 233. quod et epitheta docent, cum eidem Diva haec vaga: l. 6. v. 67. Silio, l. 3. v. 60. reciproca, Ovidio cana dicatur, l. 2. Met. v. 509. Nec si et Oceanus et Tethys mare designent, eo inepte haec Oceanto nupta fingiutr. Nam Oceanus saepe consideratur, quasi Spiritus vel anima marina: unde vis tanta Elementi: at Thethys est quasi corpus maris et principium passivum, vim illam recipiens. Illa igitur ex Oceano Doridem suslulisse fingitur, quae ex Nereo Thetidem, de qua supra, suscepit. Vide Voss. ubi supra, ut et in voce Tethys.

THEU in nummis Iustini, Tiberii II. et Mauricii, Thessalonicae urbe notat. Car. du Fresus de infer. aevi Numimatibus.

THEUDAS [1] Wisigothorum in Hispania Rex, stabuli praefectus erat Theodorici II. a quo Amalarici filii tutor relictus, hoc [orig: hôc] occiso [orig: occisô] thronum occupavit, A. C. 531. Occisus a quodam amentiam simulante A. C. 548. dicitur vetuisse, ne quisquam caedem suam ulcisceretur, utpote divinitus, ob praedictum scelus, immissam. Ei Theuscles seu Theodogesilus successit, Hispali anno [orig: annô] post similiter necatus. Isidot. in Chron.

THEUDAS [2] nomen viri, de quo vide Euseb. l. 2. c. 12. Eius meminit Gamaliel, Actorum c. 5. v. 36. Nam ante haec tempora exortus est Theudas, dicens sc aliquem esse: cui agglutinatus est numerus virorum circiter quadringentorum, qui interemptus est, et omnes, qui assensi sunt ei, dissoluti sunt et ad nihibilum redacti. Quae historia circa nativitatem CHRISTI et ultimos Herodis annos contigisse videtur. Unde Ongenes contra Celsum, l. 1. asserere non dubitat, Theudam Christi praecessisse nativitatem; fierique potest, ut occasionem iste arripuerit, ex periculo, in quo versatus est Herodes, sub postrema tempora, quando Augustus, accusatione Syllaei adversus illum irritatus, literas minarum plenas ad eum scripsit, de quibus vide Io sephum, l. 16. c. 15. Alius postea eiusdem nominis, sub Procuratore Iudaeae Cuspio Fado, turbas dedit, teste eodem [orig: eôdem], l. 20. c. 2. qui is esse non potest, cuius Gamaliel loco [orig: locô] cit. meminit, cum inter habitae contionis a Gamaliele tempus et procurationis Fadi extrema tempora, in quibus Theudae Iosephus facit mentionem, anni minimum quatuordecim intercedant. Vide Isaac. Casuabon. Exercit. 2. §. 18.

S. THEUDERII vicus Galliae in pago Viennensi, cum monasterio Abbatiali, a Theuderico, ante annos 1100. exstructo, S. Cher.

THEUDURUM oppid. olim nunc pagus Germaniae inferioris in ducatu Iuliacens. Tudder Simlero. 6. leuc. a Iudiaco in Occasum apud Sittardum oppid.

THEVESTE Antonin. Ptol. Thebessa, urbs regni Algerli, in regione Constantiva, et limite regni Tunetani regionisque Biledulgeridiae, in mediterraneis 180. mill. pass. a Carthagine, 120. a Cirta. Thenas versus 185. Satis parva est, et a paucis habitatur.

THEVETUS Andreas, Engolismensis, edidit Comsmographiam, A. C. 1563. Item Singularitates Franciae Antarciticae, de Praelio ad Druidum urbem, etc. Peregrinatione annorum 17. desunctus. Praecipuum vero eius opus, sunt Icones virorum Illustrium, Henrico 111. dedicatae.

THEUP Thessalonicae urbe percussa, in nummis Iustini Iustiniani; Tiberii II. et mauricii. Car. du Frene d. l.