CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

THONOS CONCOLOROS Sardanapali cognomen. Iornandes de regnorum successionibus: Thonos Concoloros, quem Graeci Sardanapalum nominant. Neque aliter Euseb. in Chron. (et ex eo B. Hiero nymus ) *sardana/palos, o(/sper tisi\ *qw=nos2 *konkoloros2 o)noma\zetai. Apud Suidam tamen non Thonos, sed Conus Concolorus vocatur. Eius haec verba sunt: *konoskogko/loros2 o( *)ellhnisti o)nomazo/ menos2 *sardana/palos2. Nic. Lloyd.

THOOSA Phorei filia, ex qua Neptunus Polyphemum suscepit. Homer. Alii, inter quos Servius, dicunt, Neptunum Thoosae commistum, genuisse Phorcum.

THOR [1] magus apud Saxonem Grammaticum, qui ludificatis idiotarum mentibus divinitatis fastigium sibi arrogabat. Adamus Brem. Sueonibus Iovem hoc [orig: hôc] nomine venisse indigitat. Sic enim ille, Thor, inquiunt, praesidat in aere: qui tonitrus et flumina, ventos imbresque, serena et fruges gubernat. Et pavol post, Thor cum sceptro Iovem exprimete videtur. Vide plura supra voce Tarau.

THOR [2] vel THOUR emporium et portus nominatissimus maris rubri, ubi applicant omnes naves, onustae mercibus aromaticis ex India: sunt autem non clavis ferreis, sed ligneis tenaculis coniunctae, propter scopulos maguetis, quos transire debent ne ab iis attrahantur et collidantur, atque hinc Alexandriam, inde Venetias aut alio tranferuntur.

THORA Campaniae oppid. Florus. l. 3. c. 20. Cuius vestigia ad Thoranum fluv. in Aprutio, et limite Sabinorum, e regione Castri veteris et Antimi, paulo supra castrum Colle piccolo, ubi S. Anatoliae celebre templum, in quo columnarum et inscriptionum vestigia visuntur, et ager ad flumen usque longe lateque oppletus cernitur. Est autem Thorax 7. mill. pass. a Trebula Mutusca, 13. a Reate. L. Holstenius.

THORACIDA apud Walfr. Strabonem, de Rebus Eccl. c. 8. ubi dicitur, Constantinum Imperatorem per Thoracidas Apostolorum, quos ipse in visione viderat, cognovisse, ex Graeco qwraki\s2, imago est pectore tenus expressa, seu, ut ait Treb. Pollio, in Claudio, c. 3. expressa thorace imago; aliter Graecis qw/rac, o(/plo, di/skos, ku/klos, protomh\, stroggu/lh, recentioribus shqa/rion, item s2ulopina/kion (quod huiusmodi desci vel clypei, ac columnas templorum solerent affigi, in quarum cavitate historiae eo pertinentes caelo exprimebantur, unde) et minsou/raon a)na/glufon. Latinis clypeus, cyclus, discus, scutum, thoracleta, thoracis, thorax etc. Vide hic passim, et plura apud Salmas. ad Histor. Aug. Divi Claudii inprimis a Treb. Pollione exaratam, nec non ad Solin. p. 869. Quousque vero istiusmodi picturae hominem expresserint, an a capite ad ventrem, an ulterius ad crura usque, ex Hippocrate de Arte, et Aristotele Hist. Animal. c. 7. eousque thoracem pertingere asserentibus, disputantem vide Domin. Macrum Hierol. ubi Apostolorum icones ad crura usque expressas in Basilica Vaticana ostendi addit.

THORACOMACHUS vestimenti militaris genus, quod mira [orig: mirâ] utilitate ad levamen corporis armorum ponderi et asperitati subiecit antiquitas, apud Auctorem Anonymum de Rebus Bellicis, l. Thoraconactus; Graeci namque recentiores *qwrakona/ktous2, quasi qw/rakas2 naktou\s2 appellavere [orig: appellavêre], quos pilhtou\; dicebant Veteres, ex lana scil. subcoactos, ut ait Caesar, seu coactiles. Hinc sequitur mox, Hoc enim vestimenti genus, quod de coactili ad mensuram et tutelam pectoris humani conficitur, de mollibus lanis, timoris sollicitudo sollertia magistra composuit: ut hoc [orig: hôc] inducto [orig: inductô] primum lorica vel clibanus, aut his similia, fragilitatem corporis ponderis asperitate non laederent: membra quoque vest entis, inter armorum hiemisque discrimen, tali solatio [orig: solatiô] adiuta labori sufficiant. Vide Salmas. ad Lamprid. Alex. Severo, c. 56. et ad Solin. p. 488. Plura vero de operibus istiusmodi coactilibus, apud Gerh. Io. Vossium, de Idolol. l. 3. c. 70. ut et supra.

THORATES Apollo sic dictus. Hesych. *qora/ths2, *)apo/llwn para\ *la/kwsi.

THORAX [1] mons iuxta urbem Magnesiae, in quem Thimbron urbem Magnesiae transtulit, ne, se recedentd, Tislapherni ac Persis ad direptionem foret exposita. Hic [orig: Hîc] dicunt crucifixum fuisse Daphitam Grammaticum, propterea quod reges versibus incesseret. Unde proverbium: Cave a Thorace. Stephano urbs est Aetoliae, et alia Magnesiae.

THORAX [2] Graece qw/rac, a qorw= salio; quod in ea corporis parte cor perpetuo [orig: perpetuô] agitetur motu. Eius partes pectus et venter, Philosopho, Hist. Anim. l. 1. c. 1. quemadmodum totus tractus anterior humani corporis, priscis Latinis: unde militare munimentum, quod eam partem, usque ad pubem tegeret, eadem [orig: eâdem] voce illi insignierunt. Idem tamen Aristoteles alibi pectus solum thoracis nomine intelligit, ut et Plinius passim. Celsus quoque, l. 5. Alii. Vide hanc in rem Casp. Hoffmannum de Thorace. Papinius Statius pro pectore sumit Theb. l. 2. v. 634.

ad quem locum vide Animadvers. Caspari Barthii. Virgilius pro munimento partis anterioris inprimis, l. 11. Aen. v. 487. ubi de Turno,

Unde simul discas, multiplicibus circulis sqamisque chalybe ductis, Veteribus fuisse in usu. Ut et ex Papiniano illo, Theb. l. 4. v. 172.

At laterum tractus spatiosaque pectora servat
Nexilis innumero chalybum subtemine thorax.

At alii solido [orig: solidô] metallo [orig: metallô] factos induebant, uti de aureo Herculis Apollodorus habet, l. 2. Quin, ut audentiores adirent pericula, duobus thoracibus nonnulli se tutabantur. Val. Flaccus, Argon. l. 6. v. 248.

Contra autem geminis fidens thoracibus ictum
Sustulit, et gladio [orig: gladiô] Sibotes ferit ultima teli.

Ne vero thoracum huiusmodi asperitas corpus laederet, promo ex corio crudo pectorale eis subiecerunt, uti diximus in hac voce: postmodum ex lana coactili opere factum adhibere coeperunt, ut videre est supra in voce Thoracomachus. Sed et ipsi tandem ferrei thoraces, quod militantibus gtaves nimium essent, lineis expulsi sunt, uti vidimus, ubi de Lineis thoracibus. Vide quoque Iac. Cuiacium, Observ. l. 5. c. 11. et supra Suta, Recentiori aevo [orig: aevô] vulgus Latinorum thoracem appellare coepit: quod patria lingua Wammes ---- Galli Pourpoint, uti ait Philip. Cluverius, Germ. Ant. l. 1. c. 16. ubi xistou\s2 xeiridwtou\s2, ad inguina et nates usque demissos, de istiusmodi vestimenti genere, quod videl. quia ventrem et pectus tegit, a Saxon. Wamb nomen nactum est, exponit Gambesones Scriptores rerum Gallicar. passim vocant, de quorum frequenti olim in bello usu, vide Car. du Fresne, Notis ad Vilharduin. p. 294. et ad Ioinvillam, p. 74. Aliam vocis notionem Veteribus usitatam vidimus supra. Nec omittendum, quod thoracem ex Britannicis margaritis factum Veneri Genitrici Caesar dedicasse [orig: dedicâsse] legitur apud Sabellicum, l. 6. En. 6. quemadmodum Amasim Aegypti Regem thoracem lineum, frequentibus animalium figuris, ex auro et lana versicolore, intertextum, in quo venationes quaelibet exiles singulae in se habebant 360. bestiolas, Lacedaemoniis dono [orig: donô] misisse, a Samiis interceptum, similemque alterum, in Lindo, Minervae consecrasse [orig: consecrâsse], refert Herodotus, l. 1. Ut nec illud, quod ex accusativo qw/rhka, dorica primum, inde Lorica Latinis, factum docet Salmas. ad Solin. p. 872.

THORICUS [2] vicus in tribu Acamantide, ubi Smaragdus lapis reperitur. Hecataeus urbem esse tradit.

THORIGNIA Familia inter Galliae illustres, Gobioniae (Goyon ) Stirpis ramus est. In hac enim Stephanus, Alano [orig: Alanô] II. genitus. cum tres filios suscepisset, primogenitus Bertrandus Comites de Torigny, Dominos in Matignon, prosevit, uti videre est supra ubi de Gobionia Familia.

THORISMUNDUS Wisigothorum Rex in Hispania VII. primogenitus Theodorici I. in praelio contra Attilam occisi, A. C. 451. in eodem vulneratus, patri successit: quod Aetius sibi in secundo contra Attilam bello suppetias non tulisset, itatus, aegre Orbiculo [orig: Orbiculô] aureo [orig: aureô] 500. librarum, gemmis ornato [orig: ornatô], placari se passus est, anno [orig: annô] post a fratribus, Theodorico et Friderico occisus, A. C. 454. Idacius in Chron.

THORIUS Floro, qui Thoranius Plutarcho, unus ex Merelli Legatis, ad debellandum Sertorium missus; de quo vide Salmas. ad Solin. p. 40.

Sp. THORIUS Tribun. Plebis legem tulit, Ne quis vectigal ullum agrorum, quos possideret, solveret, cavitque de pastione pecoris, Cicer. in Bruto. Duo huius legis fragmenta ex aeneis tabulis exscripta, ac supplata habet Sigonius, l. 2. de antiquo iure Italiae, c. 2.

THORNAX mons Laconiae. Stephan. Hesych. *qo/rnac, iero\n *)apo/llwnos2 e)n th=| *lakwnikh=|, a)po\ *qo/rnakos, *qo/rnac ga\r *)apo/llwn. Meminit eius quoque Herodot. Musa [orig: Musâ] 1.

THORONUM vulgo THORON, amplum et nobile castrum est, in tribu Aser, naturali situ et artificio [orig: artificiô] munitissimum, quod in montanis tribus Aser, quae Tyro ab Oriente adiacent, srtum versus Boream, a Castro montis fortis quatuor, contra Africum, a civitate Aser totidem, versus Eurum vero, a Tyro septem milliarib. distat: aedificatum autem est Ann. nati Salvat. 1107.

THORONUS insula prope Corcyram, inter Hydruntum 60. et Corcytam 40. mill. pass. Phanu Nigro.

THORUNIUM urbs Borussiae ad Vistulae ripam, condita a Crucigeris A. C. 1234. cuius muros spectans Vladislaus Iagello Polonir. Rex, a muliercula sordibus perfusus ei tamen pepercit A. C. 1405. Hic [orig: Hîc] Synodo [orig: Synodô] generali habita [orig: habitâ] Proceres Poloni, A. C. 1595. querimonias libello [orig: libellô] supplice comprehenderunt, Regi offerendas: Syncretismum quoque inter confessiones Augustanam, Bohemicam et Helveticam renovarunt [orig: renovârunt]. Unde exacerbati adversarii, mox sequenti anno [orig: annô] res in Borussia pacatas turbarunt [orig: turbârunt]: Torumique in Fanum Iohannis Iesuitae seinsinuaverunt, sed mox a Magistratu Schola [orig: Scholâ] et templo [orig: templô] cedere iussi, quod ex veteri pacto penes Plebanum, ius Patronatus Penes Senatum, cessetunt, mox tamen ad intercessionem Regis rursus cerits sub conditionibus admissi, A. C. 1596. Infeliciter postea urbs rentata est, a [orig: â] Gustavo Adolpho Sueciae Rege, A. C. 1628. Vide Torunum.

THORYCION Atheniensis, qui, conspiratione cum Peloponnesiis inita [orig: initâ], clam eis Aegina suppeditavit lora, linum, et picem. Ut proditorem, traducit Semichorium in Aristoph. Ranis, Act. 1. Sc. 7.

THOS Graece qw\s2, animal e Iuporum genere, ut nonnullis videtur, paulo vulpibus maius, hominibus armentisque innoxium, furto [orig: furtô] magis et dolo [orig: dolô], quam vi, victum quaerens, gallinis inprimis

infestum, et avibus aquaticis, quas ingeniose admodum venatur, uti apud Alkazuinium videre est. Unde ab harum ferarum ingenio Turcae homines fraudulentos et versipelles, maxime [orig: maximê] Asiaticos, Ciacales appellant, quod corruptum ex sku/lakes2, qua [orig: quâ] voce recentiores Graeci thoes indigitant. Nempe et tentoria Turcarum, aut etiam domos, noctu subeunt, in quibus, quicquid inveniunt esculentum, vorant. Quod si aliud deest, quicquid est operis coriacei, rodunt ---- Neque deest ad furtum sollertia, nisi (quod ridiculum est) suo se proderent inditio [orig: inditiô]. Nam, cum maxime sunt in ipso furto occupati, si quis forte gregalium, qui foris remansit, ululare incipiat, mox ipsi idem faciunt, parum memores, ubi versentur. Quo [orig: Quô] clamore expergefacli homines, arreptis armis, fures manifestarios male mulctant, Albertus apud Gesnerum, ubi hoc animal circa Caesariam abundare ait. Vide quoque Olearium, Itin. Moscov. et Pers. l. 4. ubi, de provinc. Schirwan agens, illis lanam pro pilo, ventrem album, aures nigras, caudam minorem, quam nostratium vulpium, coeterum vulpium similitudinem, et clamorem assiduum eumque protractum et quasi lugubrem, quo [orig: quô] gregatim circa pagos noctu oberrantes obtundant homines, tribnit. Quem eorum clamorem Propheta Esaias quoque innuit, cum de maceriis desolatae Babylonis, Clamabunt, inquit; c. 13. v. 12. alternis [gap: Hebrew word(s)] in palatiis ejus. Hoc enim iis maxime proprium, quod alternis ululatibus sibi mutuo respondent. Albertur, Ululant uno praecinente, aliis respondentibus. Scaliger, Mutuis ulultibus quasi signo [orig: signô] dato [orig: datô] conveniunt etc. quod illis adeo innatum, ut ne periculo [orig: periculô] quidem suo [orig: suô] inde absterreantur, uti vidimus. Hinc filium awi thoem Arabes vocant, acutum animalis ululatum utcumque sic expressuri, quo [orig: quô] illi, gregatim cursitantes, Syriae agros personant. Coeterum. utut homini amicum animal, urgente tamen fame sepulchra aliquando ingredi et cadaveribus vesei dicitur, hyaenae more: quam in aliis etiam sic refert, ut, sicut nonnulli lupis illud annumerant, ita non panco ex hyaenarum genere esse velint, cum tamen proprie sui generis esse videatur. Captivitatem vero impaticntissime fert, nec unquam in cavea calcitrare desinit etc. Reliqua vide supra [orig: suprâ] in voce Thoes.

THOSPIA Ptol. Tolgic Moletio, urbs Armeniae maioris ad Thospitem lacum et Tigridem fluv.

THOSPITES Armeniae maioris regio et urbs, Ptolem. Vide Thonites. Item lacus ingens Armeniae, in Mesopotamiae confinio, quem Tigris efficit, Gabacu hodie Castaldo. Eius meminit Ptolem.

THOU [2] Aegypti oppid. inter Pelusium et Memphim. Antonin. Tobum in lib. Notit.

THRACE Titanis filia, ex Iove habuit Bithyn, a quo Bithyni; ex Saturno Doloncum, a quo Dolonci. Erant autem Bithyni et Thyni populi olim Thraciae, qui in Asiam commigrarunt [orig: commigrârunt], Strabo, l. 7. et 12.

THRACENSIUM Praefectura Graece *qrakh/sion qe/ma, recentiori Graecorum aevo [orig: aevô] dicta est Asia minor Antiquorum, quae a Proconsule regebatur, uti quidem scribut Constantinus de Themat. ubi ex Lydia, Maeonia, Caria, Ionia et Phrygia minore hanc Praefecturam compositam fuisse, ait. Salmasius vero tw=n *qrakhsi/wn qe/ma Asiae citeriori, sicut to\ *)anatoliko\n Asiae ulteriori, respondisse, atque hinc utrumque qe/ma minoris Asiae nomine Vetetibus venisse, docet. *qrakh/sioi autem nomen est, ex Latino Graecorum more modoque depravatum. Nempe Constantinopolitani, qui Thraces erant, partem eam Asiae, quae sibi i. e. Thraciae propior esset. Thracensem inde appellasse [orig: appellâsse] videntur, et eos Asiae populos Thracenses, *qrakhsi/ous2; alteram autem et magis Orientalem partem, *)antolikh\n. Nisi malis Thracensium praefecturam ab aliqua cohorte, vel ala Thracum auxiliari, quae ibi praetendebat, vel in praesidiis. erat collocata, nominatam. Certe Cohortis primae, secundae, tertiae, quintae, septimae Thracum, et alae Thracum, frequens in veter. monumentis est mentio. Vetus quoque Notitia Arcadii Thracum Auxiliarium Meminit, sub Magistro militum Praesentalis in Imperio Orientali. Sed et, uti *qe/ma tertium Imperii illius in Asia minore *qrakhsi/wn, a militibus dictum videtur, ita sextum *boukellari/wn, itidem a [orig: â] militibus Buccellariis, qui olim in ea regione excubabane, nomen accepit etc. Quam in rem vide Salmas. ad Solin. p. 805. et seqq. nec non supra ubi de Asia minore.

THRACES [1] gens regionis, quae Thracia dicta, de qua suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Conditor eorum ex parte Odrysus, in universum Thiras fuit, uti vidimus. Eo [orig: Eô] nomine antiquitus etiam Getas, Dacos, item Mysos vocatos fuisse, Strabo testis est, l. 7. et Pomponius, l. 2. c. 2. Unde Herodotus, Thraces gentem esse, post Indos maximam, asserere haud dubitat, l. 5. Nempe quandoque Thracum et Scitharum vocabula promiscue Veteres usurpant. Vide Gerh. Io. Voss. de Idolol. l. 1. c. 33. Eos Orpheus Thrax, sacris initiatus Aegyptiis, illa primum docuit: unde et qrhskei/as2 nomen: postea vero et Thebanos iis imbuit; inque eorum gratiam, quae honori fierent Osiridis, accommodavit *dionu/sw|, Cadmi ex Semele nepoti, ut Diodor. Siculus rtstarur. Unde factum, ut multi Osirim, idem cum Thebanorum Baccho Numen esse crederent, quamvis hic illo [orig: illô] multis saeculis fuerit recentior, Idem praec. c. 27. Sed de Diis illorum, hic infra, ex eodem c. 39. eiusd. libri et l. 2. c. 57. uti de Philosophia eorum aliquid supra diximus, voce Orpheus.

*be/ndis2, teste Hesychio [orig: Hesychiô], Diana ipsis dicta est: quam alias et Orthesiam vocavere [orig: vocavêre]. Intellexere [orig: Intellexêre] autem per *be/ndin, non Lunam solum, sed et Terram, quae ambo Prisci eodem [orig: eôdem]

cultu complectebantur. *mega/lh ea qeo\s2, Magna Dea, Hesych. *di/logxos2 item appellata est, Cratino Thrissis, vel, quia geminum sortita honorem, caelestem et terrestrem: vel quia duas gereret lanceas, utpote venatrix; vel quia geminum habuerit lumen, Solare et proprium. Cultus illius a Thracibus Athenas pervenit, ubi Festum *bendi/deia, cuius memint Xenophon, Hellen. 2. sicut Templi Bendidiorum Livius, l. 48. Diana, Thracibus in veneratione fuit, apud quos *be/nkis2, *di/logxos2, Orthesia dicta est, uti vidimus. *di/ogxos2, vide supra. Liber, cuitus est eidem genti, Herodot. Terps. Mars praecipuus illorum Deus, vide Thracia. Mercurius, non minus a Thracibus honoratus est; utpote per quem solum iurabant; et a quo se praedicabant oriundos. Idem ibid. Musaeus Poeta, domo [orig: domô] Thrax, in numerum Deorum post obitum relatus est. Odrysus, a quo ex parte gens oriunda, similes in illa honores est adeptus. Orpheus, non Poeta, sed argonauta, iure enim illos distinguit Scholiastes Apollonii in Argonaut. l. 1. vixit 30. circiter annis ante excidium Troianum, et sicut Musarus divinos promeruir honores. Vide Voss. de Re Poetica quoque l. 1. Feminis eius templum fuisse inacceslum, tradit Conon, narrat. 45. apud Photium in Biblioth. Orthesia, Thracibus Diana nuncupata est, a)po\ tou= o)rqou=n, i. e. erigere, quia parturientes elevet et adiuvet. Eandem et Bendim vocavere [orig: vocavêre], uti vidimus. Plestorus, Graece *plei/s2wros2, Herodoto Calliop. e)pixw/rios2 qeo\s2, indigena Deus dicitur, cui Oeobazum ritu suo [orig: suô] immolaverint. Vossius dubitat, utrum naturale, an animale fuerit Numen. Zamolxin quoque hominem fugitivum e Samo coluisse Thraces, testis est Luciavus, Iove Tr.

THRACES [2] Gladiatorum etiam genus Romae, quorum arma fuere [orig: fuêre] parma et sica. Parma [orig: Parmâ] autem primos Thracas usos fuisse, docet Adrian. Tutnebus, Adversar l. 5. c. 10. Similiter Sica fuit qrakiko\n ei/fos2 e)pikampe\s2, Thracicus ensis recurvus. A gente igitur Gladiatoribus hisce nomen: Sed et iidem a parma, Parmularii sunt appellati. Sueton. Domit. c. 10. Patremfamilias, quod Thracem Myrmilloni parem, Munerario imparem, dixerat; detractum e spectaculis in arenam, canibus obiecit, cum hoc titulo: Impie locutus Parmularius. Vide Alexandr. ab Alex. Genial. dier. l. 6. c. 22. et Thom. Godwyn. Antholog. Rom. l. 2. sect. 3. c. 10.

THRACESIUM Asiae minoris tractus ad Aegaeum mare. Complectitur fere Lydos, Moeonas, Caras et Ionas: uti docet Porphyrogen.

THRACIA sic a saevitia incolarum, teste Isidoro [orig: Isidorô] dicta, olim Perca, teste Stephan. et Sithon, teste A. Gellio [orig: Gelliô], regio maxima Europae, mari Aegaeo [orig: Aegaeô] ad Austrum, Propontide, qua [orig: quâ] ab Asia separatur ad Ortum et mari Euxino [orig: Euxinô] definita, a Mysia superiore et inferiore ad Occidentem et Boream, Haemo [orig: Haemô] monte divisa: A Macedonia pariter ad Occidentem Nesso [orig: Nessô] fluvio [orig: fluviô] distetminata. Olim sub propriis Regibus, postea Macedonibus paruit: a Caio Scribonio Curione Proconsule Romanis subdita, postmodum easdem cum Graecia vices experta, capta [orig: captâ] a Mahomete II. Constantinopoli, Turcicum iugum subiit; postquam a Bulgaris, imperante Basilio [orig: Basiliô], qui ab illis victus erat, vastata est, A. C. 978. Nicephorus Briennius hic [orig: hîc] imperium arripuit, a Nicephoro Botoniate mox excaecatus, A. C. 1078. Scythas inde pepulit Calo Iohannes Imperator A. C. 1118. Valachis praedae fuit, regnante Balduino [orig: Balduinô], A. C. 1206. Andronicus illa [orig: illâ], uti mox toto [orig: totô] imperio [orig: imperiô] avum Michaelem exuit, A. C. 1326. Sed et Kosaci, A. C. 1616. usque ad Byzantina moenia illam depopulati sunt Dicitur Romania Sophiano. Inea Mars ubique colebatur; erant enim gens bellicosa. Unde Horat. l. 2. Carmin. Od. 16. v. 5.

Ut et apud Ovid. Ep. 2. Heroid. v. 84. Armiferam Thracen legas. Quae proinde forsan borrida Catullo, Epigr. 4. v. 8. et saeva Statio dicitur. Eidem Statio Tumidi Thraces. Virg. l. 3. Aen. v. 13.

------ ---- *qrh/khs2
*logxofo/ron, e)/noplon, eui)/ppon, *)arei= ka/toxon ge/nos2.

Et in eadem Tragoedia de eadem gente, fi/lippon la\n. Minutius in Octavio: Mars Thracius. Virg. l. 4. Georg. v. 462.

Huc pertinet dici ab Arnobio, l. 4. ex sententia Sophoclis Martem in Thraciae finibus procreatum, et ab Homer. Od. 8. Deum hunc absolutum a Vulcani vinculis abiisse in Thraciam. Datum locum credit Lud. de la Cerda huic natalitio a moribus Thracum bellicosissimis. Plin. l. 4. c. 11. princip. Thracia inter validissimas Europae gentes. Plutarch. l. 1. de LL. *karxhdo/nioi kai\ *keltoi\ kai\ *)/ibhres2 kai\ *qra=kes2, polemika) o)/nta tau=ta ge/nh. Ob hanc causam fortasse Pomponius Thracibus fecunditatem negat, et solum fertile. Verba eius apponam e l. 2. c. 2. Regio nec caelo [orig: caelô] laeta, nec solo [orig: solô]: et nisi qua mari propior est, infecunda, frigida, eorumque, quae seruntur, maligne admodum patiens. Raro uspiam pomiferam arborem, vitem frequentius toler at: sed nec eius quidem fructus matur at ac mitigat, nisi ubi frigora obiectu frondium cultores arcuere [orig: arcuêre]. Viros benignius alit, non ad speciem tamen: nam et illis asper atque indecens corporum habitus est: ceterum ad ferociam et

numerum, ut multi immitesque sint, maxime ferax. Haecille. Interim voces illae colitur, et arant apud Poetam aliud plane prae se ferunt. Hinc fertilitatem ei dat Euripides in Hecuba, cuius haec sunt ex versione Erasmi:

---------- Throico [orig: Throicô] emisit solo [orig: solô]
Ad hospitam Polymestoris Thraciae domum,
Qui Cherronesi fertilem glebam colens
Armis ferocem Martiis gentem regit.

Ubi verba Graeca signata sunt, a)ri/shn pla/ka. Quin et Plato, l. 7. Leg. loquens de Thracia, illi attribuit gewrgei=n, boukol ei=n, poimai/nein. Ammianus dat Thraciae immensam camporum placiditatem. Idem clare, l. 31. loquens de Thracia, cespitis, inquit, est feracissimi. Iterum: vicos uberes. Apud Cedrenum orientales homines frumenti inopiam passi migrant in Thraciam, non facturi, nisi haec fertilis. Vites vero quod attinet, Hippocrates in Epp. locum quendam Abderae urbis (quod oppid. Thraciae est) ornatum exhibet au)tofu/tois2 a)mpe/lois2. Unde Athen. l. 1. *)epieikw=s2 de\ h( *qra/kh e)qauma/zeto w)s2\ h(du/oinos2. Verum enim vero recte Pomponius ait, infecundam esse Thraciam, nisi qua mari vicina est. Universum enim huius regionis litus Graecis erat refertum coloniis; vinaque hic [orig: hîc] nascebantur generosissima, Maroneum, Biblinum, aliaque, vixque in ulla regione maior erat cultus Bacchi, quam in litorablibus illis Thraciae oppidis, adeo illa passim erant polu/oina. At vero interior tractus, qui proprie Thracia erat, altior et frigidior ora [orig: orâ] illa [orig: illâ], quam Graeci inhabitabant, vel nullum omnino, vel malignum satis producebat vinum. Neque id tam regionis, quam incolentium vitio imputandum esse videtur. Barbari enim et bellatores erant plerique Thraces, agticulturae ignari, lacte tantum et pecoribus viventes, aut raptu vicinorum. Vitam illorum breviter sic descripsit Herodotus: *)argo\n ei)=nai ka/lliston, gh=s2 de\ e)rga/thn a)timo/taton, to\ zhn= a)po\ pole/mou kai\ lhistu/os, ka/lliston. Apud Zenodotum perfidiae notantur, unde pactis cum Boeotis induciis noctu populati sunt agros, hinc Thracium commentum. Poetis Bistonii, Ismarii, Mantini, Odrysii, Oeagrii, Pangaei, Rhodopaei dicuntur. Fuit haec regio, quae hodie Romania dicitur, alias divisa in Thraciam cis et trans Rhodopen. Postea in IV. provinc. Nempe in Thraciam propriam ad Occidentem, Haemimontum ad Boream, Rhodopen ad Meridiem et Europam ad Ortum. Eius primaria Constantinopolis. Vide ibi. Etiam Rumelia persaepe tota regio dicitur; sub Turcis, quibus Icella vocatur. Terminatur a Septentrione Bulgaria [orig: Bulgariâ], ut et ab Occidente a Meridie mari Aegaeo [orig: Aegaeô], ab Ortu Ponto [orig: Pontô] Euxino [orig: Euxinô], Bosphoro [orig: Bosphorô] Thracio [orig: Thraciô], Propontide et Hellesponto [orig: Hellespontô]. Baudrand. Hinc Thracius. Ovid. Ep. 1. Heroid. v. 42.

Infelix Priamus furtim mandarat [orig: mandârat] alendum
Threicio regi. --------

------ Aurata [orig: Auratâ] volucrem Threissa sagittam
Deprompsit pharetra [orig: pharetrâ]. --------

THRACIDAE praecipua familia Delphis, quos Philomelus Phocensium dux, conatibus suis adversantes, e medio sustulit, eorumque bona publicavit. Diodor. Sic. l. 16.

THRACIUS Lapis Graece *qraki/as2 vel *qrh(issa li/qos2, uti Nicander vocat, aqua [orig: aquâ] accenditur, accensusque odorem bitumini similem reddit, oleo [orig: oleô] vero restinguitur. Ita enim hic,

*)he\ su/ ge *qrh/issan e)ni\ fle/cas2 puri la/an,
*(/hq' u(/dati brexqei=sa sela/ssetai, e)/sbese d' au)th\n
*tutqo\n o(/t' o)dmh/shtai e)per)r(anqe/ntos2 e)lai/ou.

At Veteres flabellatione restingui, scripsere [orig: scripsêre], uti videre est apud Aristotelem, in Admirandis, ubi de his lapidibus, i(rpizo/menoi, ait, sbe/nnuntai taxe/ws2. u(/dati de\ r(aino/menoi, a)nala/mpousi kai\ a)na/ptousi ka/llion. Sed nihil prohibet, et flabellatione simul, et oleo [orig: oleô] quoque eundem restingui, Salmas. ad Solin. p. 252. ubi Solinum ad gagatem referentem, quae de Thracio lapide annotarunt [orig: annotârunt] Scriptores, pluribus refellit. Ab hoc diversus est alter in Thracia lapis, quem dissectum accendi et rursus in se compositum, ac aqua [orig: aquâ] aspersum, ardere carbonum instar, idem habet Aristoteles. Hic enim carbo metallicus est et lapideus, quo [orig: quô] hodieque fabri ferrarii in fornacibus suis utuntur. Salmas. ibid.

THRASCIAS Graece *qraski/as2, ventus vicinus Argestae, idem cum Circio nonnullis, inter tres ventos Septentrionales imus Senecae, l. 5. Natural. Quaest. c. 16. inter Argesten seu Caurum et Aparctian medius locatur Aristoteli, Meteorolog. l. 2. c. 5. Sic Appuleius in tract. cognomine, Et Aquilo --- Huic vicinus est Aparctias. Hic propior ad diem medium. Thrascias et Argestes sunt in Indiam flantes. Ubi Aparctian in diem medium, i. e. contra Meridiem, reliquos duos in i. e. contra Indiam flare ait. Nomen habet, ut et alii venti, a loco, unde flandi ei initium, sed quis ille sit, non liquet. Salmas. ubi supra, p. 1259. etc.