CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

THUSCIA vel Tuscia, fecundissima Italiae regio a Latio Tiberi, a Liguribus Macra [orig: Macrâ] fluv. dirempta, alio [orig: aliô] nomine Hetruria dicta, hodie vero la Toscana, ubi lingua Italica inprimis floret. Sic dici quibusdam videtur a)po\ tou= qu/ein, h. e. sacrificando, propterea quod Thyrreni semper habiti fuerint religiosi, deorumque cultui et sacrificiis, ad superstitionem usque dediti. Urbes olim Graecas habuit *f*a*l*e*i*w*n et *k*o*s*w*n, ut ex nummis docet Ioh. Marshamus, Canone Chron. Sec. XVII. ubi de Graecorum colomis. Baudrando maiorem Etruriae partem comprehendit. Terminatur a Septentrione Appennino [orig: Appenninô], ab Occasu Macra [orig: Macrâ] fluv. et mari Tyrrheno [orig: Tyrrhenô] uti a Meridie, ab Ortu Tiberi, Blani et Marta [orig: Martâ] fluv. Hodie continet tantum ditiones, Florentinam il Florentino, Senensem, il Sinese, Pisanam il Pisano, sub Hetruriae Magno Duce et Lucensem, Il Lucese, quae Resp. liber aest. His insertae sunt aliquot minores ditiones, ut Carferoniana la Grafignana, sub Duce Mutinensi Ducatus Massae, sub Duce proprio, Serezana sub Genuens. Principatus Plombini, sub clientela Hispan. et Status praesidii seu Orbetellum cum annexis, sub Hispan. Totius Tusciae caput Florentia est. Populi Thusci seu Tusci, et Thuscus nomen gentis. Ovid. in Ibin. v. 138.

THUSCUS [3] Vicus Romae dictus est, locus planus, in quem Hetrusci, qui montem Caelium prius incolebant, deducti sunt. Caelius enim Vibennus Thuscus dux nobilis, postquam cum sua manu Romulo venisset auxilio, contra Sabinorum Regem; montem, qui aute Querquetulanus vocabatur, habitandum accepit atque a suo nomine Caelium appellavit. Quem cum Hetrusci nimis munientes in suspicionem, sequentibus temporibus, venissent, inde in locum planum deducti sunt, qui ab ipsis Thusci vici accepit nomen, Varro de L. L. l. 4. et ex eo Tacitus, l. 4. Annal. c. 6. Vide Ioh. rosin. Antiqq. Romanarum l. 1. c. 7.

THUSI-MARES Rex inferioris Aegypti XX. post Ramesse- Menem praefuit annos 31. Phio [orig: Phiô] apud Memphitas regnante. Eum excepit Ramesse Seos. Ioh. Marshamus, Canone Chron. ex Syncello.

THYA apud Plinium, l. 13. c. 16. ubi de citri arbore: Inter pauca nitidioris vitae instrumenta est haec arbor --- Nota etiam Homero fuit: Thyon Graece vocatur, ab aliis Thya; eadem est cum citro, unde citreae mensae fiebant, tanti olim Romanis habitae. Sed Homeri aevo [orig: aevô] in Graecia passiva non fuit; utpote apud Hammonis fanum et in Cyrenensi tantum agro proveniens, teste Theophrasto [orig: Theophrastô]. Nec qu/on, cuius meminit Homerus, Odys. e. v. 60. ubi cum cedro et larice, in foco Calypsus, uri tradit, de citro, sed de brathy potius, seu herba Sabina, intelligendum venit, quam ante thuris notitiam, Veteres prae omnibus aliis ad suffitus adhibere soliti, per excellentiam *qu/ou nomine insignierunt. Virgilius in Culice, v. 402.

*qu/ein autem proprie odores incendere est; qua [orig: quâ] ratione cum primitus sola [orig: solâ] Deos suos propitiare quaererent prisci, postmodum, ubi victimae mactari coeperunt, id nomen abusive de victimis caesis usurpatum est etc. Itaque de thya arbore, quod arboris genus sit, frustra disputant Herbarii, quum non thya, sed citrus Latine sit appellanda. Salmas ad Solin. p. 950. et seqq. Hinc qui/+nws2 e)s2ig me/non agallochum Dioscoridi dictur, quod maculas ligno citri similes habet, ut idem notat, ubi de agollocho, p. 1056. Vide etiam infra Thyon. At *qui/a, apud Eleos, nomen fuit festi, Baccho celebrari soliti, quo [orig: quô] illati templo lebetes tres, foribus accurate occlusis obsignatisque, noctu sponte vino [orig: vinô] repleri credebantur, Caelius, Antiqq. Lect. lib. 15. c. 23. qua de rediximus supra aiquid in voce Domus, it. Lebes.

THYADES Bacchi sacrificulae, quas amentes vocat Statius, pervicaces Horat. l. 2. Carm. Od. 19. v. 9. l. 3. Carm. Od. 15. v. 10.

Nic. Lloyd. Inter Praxitelis ex marmore opera, quae Romae olim visebantur in Asinii Pollionis monumentis, Thyades quoque memorantur Plinio, l. 36. c. 5.

THYAMIS vulgo Capo Nista, Nigro, promunt. Epiri quod thesprotiam regionem a cestrina separat, inter Buthratum ad Arctos et Sybota ad Austrum ad ostia fluvii cognominis, Thesprotiam a Cestrinia dirimentis, teste Thuczdide, qui nunc Calama incolis, Thevet.

THYAMUS Strab. Thucyd. Pausaniae, Thyamis Ciceroni, l. 7. Attic. Ep. 2. et Ptolemaeo, fluv. Thesprotiae in Epiro, apud Thyamim promontor. Sybota versus in mare Ionium fluens, vide supra. Item mons eiusdem nominis, teste Thucydide, Thesprotos a Castriis dividens, Chimerio finitimus, Ferrar.