CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

TILLETUS Iohannes, nomen fratrum duorum, quorum alter in Parlamento Scribae munere functus, alter Episcopus Meldensis, ambo eximie eruditi, una [orig: unâ] die, una [orig: unâ] eademque [orig: eâdemque] hora [orig: horâ] et anno [orig: annô], 1570. obiere [orig: obiêre], Ioh. Calvino [orig: Calvinô] olim praeceptore usi. Frater illorum Antonius, ex Canonico Encolismensi reformatus, et rursum ex reformato [orig: reformatô] Archidiaconus factus est. Spondanus ad A. C. 1534. Vide Sammarth. Perroniana, Popeliniere Hist. des Hist. l. 1. Anton. Teissier utriusque Iohannis scripta enarrat Elog. Parte I. Vide supra quoque voce Iohannes.

TILLIDUM vel Tillum , vulgo Til aut Teil, locus Galliae, ad fluv. Vennam, non procul ab Agedinco Senonum: Hunc Leothericus Senonum Archiepiscopus Petri Vivi Monasterio, cum villa Arcia Arcey dedisse dicitur, apud Odorannum in Chron.

TILLIUM Sardiniae urbs litoralis versus Occidentem, Ptol. Hodie S. Reparata Moletio. Baudrando Argentera, in ora Occidentali ex Brietio. 15. mill. pass. a Sassari in Occasum, 25. a Tibula in Africum.

TILLIUS [1] Cimber, praenomine Lucius, Caesaris Dictatoris percussor, cum antea acerrimus eius partium defensor fuisset: Homo ebriosus, sed tamen arcani reticens. Ipse de se iocatus est; Ego quemquam feram, qui vinum ferre non possum? De eo vide Ciceronem, Philipp. 2. c. 11. Sueton. Caes. c. 82. Senecam, Ep. 83. l. 3. de Ira, c. 30.

TILLIUS [2] Ioannes, sub Ferdinando Imperatore Dux Ligae militaris fortissimus, obiit in praelio ad Lechum Bavariae fluv. quo [orig: quô] Gustavus Adolphus, Suecorum Rex superior fuit, A. C. 1631. Genitus autem est Martino [orig: Martinô] Tserclaes Dn. de Tilly, ex cuius Maioribus Iodocus fil. primogenitus Gedeonis Dn. in Osteel, et Marienhoven, qui obiit A. C. 1064. Dominos de Cruychenburg et Tilly prosevit, sicut alter Henricus Dn. in Gulpen, et Philippus Dominus in Beringen orsus est. Frater Generalis praefati Iacobus Tserclaes Comes de Tilly Wernerum genuit, ex Dorothea Ostfrisia Dn. de Falchenburg; cuius filius Ernestus Emericus sibi Mariam Comitem Lambergiam matrimonio [orig: matrimoniô] iunxit. Phil. Iac. Spenerus, Theatro [orig: Theatrô] Nobil. Europ. Parte II. p. 87. Vide eundem Arte Heraldica Tom. II.

TILOGRAMMUM Indiae intra Gangem urbs. Ptol. Catigan Ca staldo: ad ostium Gangis Occidental. Insul. maris Rubri, cum oppido cognomine, margaritis, palmis, oleis aliisque arboribus semper virentibus ornata; Ibidem langierae quoque arbores reperiuntur, Plin. l. 12. c. 3.

TILOX Corsicae promontor. apud Calviam oppid. Ptol. Capo Revelat vel Chevalar, M. Tignoso Ferrario. Baudrando est in ora Occidentali. Quibusdam Punta della Canella; Brietio Capo Martello.

TILPHOSSA Strab. Tilphusia Apollodoro, fons Boeotiae sub Tilphosio monte labens, ubi Tiresiae vatis sepulchrum est, qui ibi ex aqua frigida epota interiit, teste Aristoph. Pindarus. *meligaqe\s2 a)mbrosion u(/dwo *tilfw/ssas2 a)po\ kallikrh/nou. A feracitate dici videtur, quasi [gap: Hebrew word(s)] Tel phus, h. e. mons ferax. Bochart. l. 1. Chanaan, c. 16.

TIMACHIDES Grammatici cuiusdam nomen, ut meminit auctor Scholiorum in Aristophanis Ranas, Act. 1. sc. 2. Item Act. 3. Sc. 2. ubi vocatur Timachidas.

TIMACUM Maius et Minus flumina Bulgariae, quae simul iuncta, uno [orig: unô] ostio [orig: ostiô] in Danubium influunt: Et oppid. cognomine Tiques Moletio. Hic [orig: Hîc] olim Timotiani populi habitarunt [orig: habitârunt], aliquando Francis subditi. I. Lucius.

TIMAEA [1] Agidis Spartanorum Regis uxor, adulterio [orig: adulteriô] Alcibiadis polluta. Qui quibusdam obiurgantibus, non ex lascivia, respondit, id feci, verum uti ex ea natus Spartae imperium aliquando teneat; neque amplius Laconum Reges ab Hercule, sed ab Alcibiade oriri dicantur.

TIMAEUS [1] ex amicis Alexandri Magni, qui Regi in urbe Oxydracarum periclitanti subveniens multis adverso [orig: adversô] corpore vulneribus acceptis egregiaque [orig: egregiâque] edita [orig: editâ] pugna [orig: pugnâ], cecidit. Curt. l. 9. c. 5.

TIMAEUS [2] Locrus, Philosophus Pythagoricus, cuius exstat libellus de natura et anima mundi, Dorica [orig: Doricâ] scriptus dialecto [orig: dialectô], quemque Plato loquentem inducit in dialogo suo, cui inde Timaeo nomen, quem item de Pythagora librum scripsisse ait Suidas, vide Phot. Voss. de Hist. Graec. l. 1. c. 12. l. 4. c. 8. etc. Item Ionsium de Script. Phil. p. 32. Diversus ab his duobus est Timaeus ille Lexici Platonici auctor, apud Phot. Ecl. 151. Itemque Timaeus Mathematicus, laudatus Plinio. Timaeus quidam de Medicina metallica scripsit, ut auctor est idem Plin. l. 33. c. 3. ubi perperam Remeus ligitur. Item, Episcopus Antiochiae, post Domnum saecul. 3.

TIMAEUS [3] Siculus, Andromachi Tauromenitae Principis fil. Historicus, qui res Graecas conscripsit, etiam usque adeo arrogans, ut Thucydidem et Philistum in historia a se facile superatum iactet. Ipse vero Sicula [orig: Siculâ] quadam [orig: quâdam] pinguedine delibutus ad ridenda, minimeque ad Historiae gravitatem pertinentia digreditur. Plut. in Nicia. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 12. Nic. Lloydius. At Ciceroni de Orat. longe eruditissimus. Diodoro Sic. megi/shn pro/noian pepoihme/nos2 th=s2 tw=n xro/nwn a)kribei/as2, kai\ th=s2 polupeiri/as2 pe frontikw/s2, maximam adhibens diligentiam in exquisita [orig: exquisitâ] temporum notatione, et varia rerum cognitione abundans, l. 5. Scripsit primus *)olumpioni/kas2, h)\xronika\ praci/dia, Acta ad tempus Olympionicarum relata, Suid. ac Ephoros a prima institutione; cum Regibus Spartanorum comparavit; et Archontes

Athenienses; ac Sacerdotes Argivas cum Olympicis victoribus contulit. Unde vero sit orsus, non invenitur; neque an vixerit ultra Olympiadem 129. ad quam is Historiam suam perduxit; et qua [orig: quâ] illum excepit Polybius, usque ad Olymp. 158. Floruit autem sub Ptolemaeo Philadelpho. Post illum Eratosthenes Canones Temporum compegit, qui a plurimis sunt probati; et ab illis demum temporibus Olympiades quasi totius Graeciae Fasti haberi coeperunt. Ioh. Marshamus, Canone Chron. ad Sec. XVI. Vide quoque supra voce Coroebus, it. Eratosthenes.

TIMAGENES [1] de rebus gestis Alexandri M. scripsit. Ut colligitur ex Curt. l. 9. c. 5.

TIMAGENES [2] Alexandrinus Rhetor, a militibus Pompeii captus, libertate Romae recuperata [orig: recuperatâ], ibi docuit ediditque quaedam, impense commendatus, a Suetonio, Plinio, Ios. etc. Vide Lambin. in Horatianum illud, l. 1. ep. 19. v. 15.

TIMAGENES [3] Milesius Historicus, de quo et ceteris Timagenibus, vide Voss. l. 1. de Hist. Graec. c. 24. p. 151. et 420.

TIMAGENIS Insul. Graece *timage/nous2 nh=sos2, in Sinu Arabico, nomen accepit a Timagene, qui primus eam detexit, aut navem ad illam appulit. Salmas. ad Solin. p. 1265. ubi de huiusmodi insulis varia.

TIMAGORAS Atheniensis, capitali supplicio [orig: suppliciô] affectus, quod Darium, ad quem legatus missus fuerat, more Persatum adulando adoraverat. Suidas et Val. max. l. 6. c. 3. ex. ext. 2.

TIMANDRA Ledae filia Helenae soror, Echemo Arcadi nupsit. Apollod. et Pausan. in Arcad. Servius in Aen. l. 8. Euandrum huius Echemi filtum facit.

TIMANTHES pictor egregius Xerxis tempore. Huius est Iphigenia poetarum laudibus celebrata, qua [orig: quâ] stante ad aras peritura [orig: periturâ], quum maestos pinxisset omnes ac tristitiae omnem imaginem consumpsisset, patris vultum velavit, quem digne non poterat ostendere. Pinxit et Cyclopem parva [orig: parvâ] in tabula [orig: tabulâ], cuius magnitudinem exprimere cupiens, pinxit iuxta Satyros thyrso [orig: thyrsô] pollicem eius metientes. Plin. l. 35. c. 10.

TIMARATE Promenia et Nicandra, tres anus, per quas Oraculum Dodonaeum responsa dabat. Unde de columbis Dodonaeis commentum ortum, cum vox peleia\s2, quae columbam notat, Thessalica [orig: Thessalicâ] dialecto [orig: dialectô] etiam anum significet. Alii tamen, ob inconditum sermonem, Barbarae enim erant, in aves, Poetarum fingendi audacia [orig: audaciâ], conversas autumant. At, nil id absoni, apud veteres vates columbis assimilare. Unde Lycophtoni Caslandra fa/ssa i. e. palumbes dicta est, quam alibi avi magis loquaci, hirundini nempe comparans, foibo/lhpton xelido/na vocat. Schliastes vero Sophoclis in Trachiniis, vates illas peleia/des2 vult appellatas, quasi pepoliwme/nas2, a canitie, qua [orig: quâ] venerabiles erant. Hae igitur, responsa ferebant, in luco absconditae, ut Oraculum e quercubus sub quibus illae latebant, editum videretur: Unde quercus illae prosh/goroi dru/es2; Item mantikai\ dru/es2 dicebantur, et Lycophron navem Argo, ad quam conficiendam e Dodonea silva materies petita fuerat, la/lhqron appellat ki/ssan: Claudian.

--- --- Caeco Tomuri Iovis augure luco
Arbore praesaga [orig: praesagâ] tabulas animasse [orig: animâsse] loquaces.

Strabo quatuor quoque ibidem Sacerdotum meminit, *(elloi\ dictorum, a paludibus, quae templum cingebant: Eosdem Sellos Homerus vocat, alias quoque Tomuri, a Iove Tomuro dicebantur. Vide Franc. Roslaeum, Archaeol Attic. l. 7. c. 2. Nic. Lloyd. Aliter Timareta, quod vide.

TIMARCHUS [1] Aetolus, incensis navibus, fugam suis praecidit sicque victoriam retulit. Polyaen. l. 5. c. 25.

TIMARCHUS [2] Cretensis, ob vim in minores, reus actus sub Nerone. Tacit. l. 15. Annal. c. 20.

TIMARCHUS [3] statuarius nobilis. Plin. l. 34. c. 8. Alius in quem exstat Aeschinis accusatio, Demosthenis amicus, Alius Nicoclis fil. qui 2. ordines habuit maxillarum. Vide Plin. l. 11. c. 37. ut et voce Claudius.

TIMARETA Sacerdos Dodonaea, memorata Herodoto, l. 2. c. 55. Vide supra Nicandra it. Timarate, et Promenaea.

TIMARIOTAE dicuntur in Imperio Turcico, qui feuda ac praedia militaria ab Imperatore possident. Horum cum ingens sit numerus, quippe qui ad multa milia ascendant, quorum vel minimus quinque aut sex milites suo [orig: suô] sumptu alere tenetur, Imperatori Turcico ingentes exercitus colligere breve intra tempus facillimum esse, ostendit Georg. Hornius, Orb. Polit. p. 33. Sed longe minorem horum hominum numerum esse, ex Auctore Descriptionis Status Turcici, Gall. editae et Germanice translatae, uti Diarit Europaei Continuatione 21. videre est, ut monet L. Otto Menckenius Animadversion. ad illum. Vide quoque supra Spahi.

TIMAS Mariandynus, cum Otreo, ad Hesionam profecturus, et ab Amyco interceptus, lenta [orig: lentâ] morte perire destinatus est. Val. Flacc. l. 4. v. 187.

TIMASITHEUS [1] Liparensium Dux, qui Olymp. 96. an. 4. Legatos Romanos, cum donario elx Veientana praeda proficiscentes Delphos, in via a latronibus interceptos, recuperavit. Ob quod meritum statim a Romanis magnis honoribus est affectus, eique publicum Romae hospitium assignatum, Dein 137. annis post, adempta [orig: ademptâ] Carthaginensibus Lipara [orig: Liparâ], Patres Timasithei posteros immunitate donarunt [orig: donârunt], liberosque esse iusserunt. Diod. Sic. l. 14.