CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

TIMOR inter Inferorum idola, Virgilio, Martisque asseclas, Aen. l. 9. v. 719. ubi de Marte,

Etiam apud Romanos in veneratione, uti et Pallor, quem timore efficit. Utrumque, ne quid obessent, neve aliquid afferrent incommodi, persancte habitos, cane et ove placabant, Alex. ab Alexandro, Genial. Dier. l. 1. c. 13. Sed et apud Lacedaemonios Timoris aedes memoratur Plutarcho Cleomene, eaque iuxta Ephorotum triclinium: Ibid. Intellexerunt autem hoc [orig: hôc] nomine probri trepidationem atque infamiae metum, Rebus publicis utilissimum. Hoc [orig: Hôc] enim qui correpti sunt cives pro patria pati quidvis timent minime, quia maxime timent male audire. Alia ratio cultus fuit, quod mirandos Timoris effectus sensere [orig: sensêre] in plurimis; etiamque fortissimos sub imperio eius esse: Seneca de Ira, l. 2. c. 3. Fortissimus plerumque vir, dum armatur, expalluit; et signo [orig: signô] pugnae dato [orig: datô] ferocissimo militi paululum genua tremuerunt; et magno Imperatori, antequam inter se acies arietarent, car exsiluit; et Oratori eloquentissimo, dum ad dicendum componitur, summa riguerunt. Unde de heroibus suis Statius, Theb. l. 6. v. 394.

Quo facientia legas in Vita Arati, apud Plutarchum, et de Ludovico Tremollio, in Historia Francica praet. saecul. Contra vires infirmis non raro dare observarunt [orig: observârunt]. Qua de reidem, l. 20. Theb. v. 493.

nempe desperationi proximus, uti multis, Barthius docet ad Guil. Britonem, l. 5. v. 525. Vide quoque Iovian. Pontanum de Fortitudine, l. 1. c. 17. vel saltem alas, ut videre est apud eundem Barthium, ad Statium Theb. l. 5. v. 168. Porro proprias illum divinationes habere crediderunt, uti ait Lutatius ad Statium, Theb. l. eod [orig: eôd]. v. 615. In quam sententiam Lucan. l. 9. v. 120.

Tristis (ut in multo mens est praesaga timore)
Aspexit comites patrios a littore Magnus.

quod hemistichion Petronii, saepius laudatus Poeta Thebaidi suae inseruit, l. 3. v. 661. ubi plurima hanc in rem egregia Barthius congessit. Certe et Servius ad Aen. l. 12. Deus, ait, Graece fo/bos2, id est, Timor, unde factum est Deus, Varro ad Ciceronem tertio [orig: tertiô]: Ita respondebant, cur dicant Deos, cum omnes antiquitus dixerint divos. Ursit nempe sententiam hancce Varro, ut fuit irrisor Philologicus veterum superstitionum, quarum consultior nemo unquam Romanus Graecusque homo fuit. Quod et Ioh. facit Devonius, l. 1.

Quippe Deos genitore Metu mens caeca creavit.
Ditem Umbris, Caelo Superos et Numina Ponto.

Eadem [orig: Eâdem] sapientia [orig: sapientiâ] antiquum dicterium erat, Timorem augere bona mentis et gignere omnes artes, etc. An e sacris aliquid suffurata Dei Simia ad Gentiles detulit, pessimus rerum sacrarum interpres: Ibi enim Timori (non Deo sed Dei) initium Sapientiae, effectusque admirabiles, adscripti passim? An [gap: Hebrew word(s)] Timor Isaaci, ipsis per aliquam traditionis stricturam aliquo [orig: aliquô] modo [orig: modô] innotuit? Sic enim Deus ipse Genes. c. 31. v. 53. appellatur verbis Iacobi, Iuravit Iacob per Timorem patris sui Isaaci. Ubi Deus dicitur Timor Isaaci, quod Isaacus illum timeret, i. e. religiose coleret ac veneraretur. Et quidem pro iuramento epitheton Timoris Deo convenit optime aptissimeque, quum ex hoc maxime homines inducantur, ut iurent religiose, eo quod Deum periurii vindicem timeant. Unde et Virgil. de suis minoribus Diis respectu Iovis, l. 6. Aen. v. 324.

Vide Rivetum, Exercit. ad Genesin 135. Verum obiectum cum affectu confudere [orig: confudêre] Gentiles, translato [orig: translatô] cultu ab Eo, qui timendus, ad animimotum, quo [orig: quô] timere Deum convenit. Vide quoque supra, ubi de Metu nec non in voce Pavor.

TIMORIA Lacedaemonius culta fuit: non autem eam venerabantur, sicut alios Daemonas, quos tamquam noxios abesse procul a civitate volebant Sed hac [orig: hâc] Rem publicam maxime contineri arbitrabantur.

TIMOSTHENES praefectus classis Ptol. Philadelphi. Scripsit de prtubus libros 10.

TIMOTHEUS [1] discipulus S. Pauli, fil. matris Iudaeae, quae Christianismum amplexa, ex patre Ethnico: Hunc Lystrae repertum secum sumpsit Apostolus, eumque carissimum habuit, ob Iuvenis fidem; constantiam, zelum: Ephesi dein Episcopum constituit: ubi, post praestitam CHRISTO IESV egregiam operam, lapidibus tandem obrutus, quod [orig: quôd] Dianae cultui acriter se opponeret, martyrium subiit. Ad hunc duas insignes ekpistolas e captivitate exaravit Apostolus, vide Actor. c. 16. v. 1. s. Euseb. in Hist. Eccl. Baronium in Annal. etc. In priorem ad Timotheum Epist. cuius 6. capita, exstant Alesii Expositio in 8t. Basil. A. C. 1533. Lips. 1550. Artopaeus, Basileae, A. C. 1546. Chytraei Enarrat. et Scholia. Cocceius, Crocius. Codibu ndius. Crellius Socin. Cruciger. Dalae Contion. Gall. in 4. vol. in 8t Genevae. Danaei Comment. in 8t. Gen. 1577. Didvadius, in 8t Espencaei Comment. in fol. A. C. 1561. Patisiis. Faii Comment. in 8t Genev. 1608. Gerhardus, in 4to. Ienae, A. C. 1643. Godeau. Gothofredi Exceritationes, in c. 3. v. 15. 16. in

8t. Genevae, A. C. 1649. Heilbrunnerus, in 8t. Lavingae, A. C. 1588. Heslelii Comment. in 8t. Lovanii, A. C. 1605. Magalianus, in 8t. Meelfuher, in 4to. Norimb. A. C. 1628. Megandri Comment. Basileae, A. C. 1536. Melanchthon. Musculus. Pricaei Annotata. Sculteti Observationes Gram. Hist. Log. Theol. in 4to. Francof. A. C. 1624. Witeb. 1630. Soto Maior. Stevartius. Torres. Venatorius, in 8t. Basil. A. C. 1553. Weinrichii in Tim. in 4to. Lipsiae, A. C. 1618. Willichii Comment. in 8t. Argentorati, A. C. 1524. Zuinglius. In 2. Epist. 4. capitibus constantem, pfodierunt [orig: pfodiêrunt]: Alesius, Danaeus. Espencaeus. Godeau. Heilbrunnerus. Megalianus. Megander. Melanchthon. Pricaeus. Scultetus. Soro Maior. Stevartius. Weinrichius. et Willichius. Vide Crowaei Elenchum.

TIMOTHEUS [2] dux Atheniensium felicissimus, Cononis filius, ad cuius imaginem pictores Fortunam depinxetunt cogentem urbes ad rete, ipso [orig: ipsô] iuxta dormiente. Quod vel assentationis vel invidiae causa [orig: causâ] in eum sic excogitatum fuit. A Platone frugali, Musicaque [orig: Musicâque] coena [orig: coenâ] exceptus, cum ex ea melius quam post opiparas epulas se haberet, dicere consuevit: Qui cum Platone cenant, etiam postero [orig: posterô] die bene habent. Vide Suidam, et Cicer. l. 5. Tuscul. Quaest. c. 35. 2. Timotheus Atheniensis, Comicus mediae Comoediae, cuius fabulas nonnullas commemorat Athenaeus l. 3. Timotheus, Poeta et Musicus Milesius, sub Philippo Rege Macedonum. Hic cum decimam chordam Lytae adiecisset, a Lacedae moniis civitate eiectus est. Id SCtum apud Baethium habes, l. 1. de Mus. c. 1. Vide Suidam. 4. Alius sculptor nobilissimus, unus ex illis, qui Mausoleum caelaverant. Plin. l. 34. c. 8. 5. Alius comes peregrinationum D. Pauli, Episcopus Ecclesiae Ephesinae, Martyr. sub Nerone. Volaterr. l. 2. Vide supra. De Musico praefato ut hoc addam, is cum Terpander antiquissimus no/mwn kiqarw|dikw=n poihth\s2, nomos suos versibus Heroicis composuisset, modulosque iis addidisset; Phrynis postea Mitylenaeus to\ e(ca/metron tw=| lelume/nw| coniunxisset, numerumque chordarum auxisset, rationem citharoedicarum cantionum fere totam imuta vir et'illam ad numeros lege solutos dithyramborum deflexit, uti ex Plutarcho et Stephano pluribus docet Salmas. ad Capitolin. in Pio. c. 7. Vide quoque eum ad Solin. p. 121. et 814. in quo posteriore loco, mille siclorum aureorum mercede ab Ephesiis eum conductum, ut in honorem Dianae; cuius aedes tum dedicata recens erat, carmen componerent, adnotat, ex vet. Epigr. Alexandri Aetoli, Macrobio laudati, in quo canit, de populo Ephesio,

*(all' o(/ge peuqo/ menos2 pa/gxu *graikoi=si mele/sqai
*timo/qeonkiqa/rhs2 i)/dmona kai\ mele/wn,
*ui(o\n *qersa/ndroio, poth/nesen a)ne/ri si/glwn
*xrusei/wn i(erh/n to/te xilia/da.
*(umnh=sai taxe/wn *)=wpin blh/teiran oi)s2w=n ktl.

TIMOTHEUS [3] I. Episcopus Alexandrinus, post fratrem Petrum, A. C. 380. Obit A. C. 385. Scripsit vitas aliquot Sanctorum. etc. Codex Theodos. l. 3. de ep. Iud. Sozomen. Hist. Eccl. l. 6. c. 29. etc.

TIMOTHEUS [4] II. Aelurus dictus, Eutychianus, saevus in Orthodoxos: a Praefecto propterea pulsus, per suos Proterium sustulit. Toto [orig: Totô] dein Imperio [orig: Imperiô] exturbatus a Leone Imperatore restitutus est a Basilisco; tum priorem saevitiam redorsus, tandem se ipsum veneno [orig: venenô] necavit. A. C. 477. Euagr. l. 3. Liberat. Niceph. Baronius, Gennadius, etc.

TIMOTHEUS [5] III. Solofaciolus, priori in exilium pulso successit. Orthodoxus: postea pulsus restitutusque, Obiit A. C. 482. Baron. Annal.

TIMOTHEUS [6] IV. Haereticus, successit Dioscuro iuniori A. C. 519. pulsus a Iustino, Anastasii successore, restituto [orig: restitutô] Asterio [orig: Asteriô], A. C. 521. Idem,

TIMOTHEUS [7] Episcopus Constantinopolitanus, Haereticus, ab Anastasio Imperatore intrusus, pulso [orig: pulsô] Macedonio [orig: Macedoniô], A. C. 511. Libidinibus infamis, fidem ludibrio habuit: Obiit subito, A. C. 517. Vide Euagr. l. 4. c. 13. 17. 22. Item, Patriarcha Constantinopolitanus hoc [orig: hôc] saeculo [orig: saeculô] Cyrillo Orthodoxo et Martyri, surrogatus.

TIMOTHEUS [8] Clearchi Heracleae Ponticae tyranni, filius, caeso [orig: caesô] in Dionysiis patre, dominationi successit, Olympiadis centesimae sextae anno [orig: annô] quarto [orig: quartô], tenuitque eam annos quindecim. Obiit Olympidais centesimae decimae an. 3, Diod. l. 16.

TIMOTHEUS [9] Atheniensis volumine claruit de Vitis. Laert. in Plat. Aristotele, Zenone, et Speusippo. Voss. l. 3. de Hist. Graec. extr. p. 421. eundem putat cum Timotheo illo, cuius *)argolika\ citat Plut. de Flum. capp. de Inacho. et Hebro. At omnino diversus est Timotheus gentilis Theologus, de quo Arnob. l. 5. Est et alius Timotheus Chronographus Christianus, qui de initio rerum ac Deo praeclare scripsit. Alius denique Timotheus Gazaeus, de quo Voss. Hist. Gr. l. 2. c. 21. extr. Lloyd.

TIMOTHEUS [10] Grammaticus, cuius meminit auctor Scholiorum in Ranas Aristoph. Act. 5. sc. 4. p. 279. G.

TIMOXENUS [1] e)n tw=| peri\ limnw=n laudatur ab Aeschyli Scholiaste in Persas; sed legendum peri\ lime/nwn. Voss. l. 3. de Hist. Graec. extr. p. 421.

TIMOXENUS [2] Sicyonius, proditor et urbi cui praeerat, infidissimus. Nam cum Artabazo, urbem oppugnante, consilia communicavit proditionis. Convenit autem inter utrosque, ut exiguum libellum telo [orig: telô] suspensum in locum destinatum eiacularentur atque inde epistolas reciperent. Polyaen. l. 7. c. 33. in Artabazo, com. 1.

TIMPIRUM urbs Thraciae, Antonin. 16. mill. pass. a Traianopoli. Simlerus Tomporis legit.