CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

TIMUR cognomine Lenck, i. e. claudus, vulgo Tamerlanes, circa A. C. 1370. Tartarorum res mutuis dissidiis pene collapsas, velut alter Schinguis Khan, ad summam iterum et longe maiorem, quam unquam, meiestatem perduxit: omnium terrarum a China usque ad Poloniam, adeo que universae Asiae, quod praeter eum nemini hactenus contigerat, dominus effectus. Historiam eius Arabica [orig: Arabicâ] lingua [orig: linguâ] scripsere [orig: scripsêre] Achmed Arabsiades, et Emirkondus: de eodem peculitarem Dissertationem edidit Cl. Boeclerus. Vide quoque in voce. Tamerlanes.

TINA [1] vel Tine, Aristot. Hydrusa, aliis Ophiusa, insula in mari Aegeo, celebris fuit templo [orig: templô] Neptuni, extra oppidum in luco exstructo, quo ex omnibus aliis vicinis insulis, sacrificiorum causa [orig: causâ], concurrere solebant homines, quibus omnibus in caenaculis ad hoc paratis, victus dabatur. Distat a Delo insula 10. milliar. Ad eius partem, quae Septentrionem spectat, arx est in mari, quae S. Nicolai nomine indigitatur. Nat. Metel.

TINA [3] Ptol. fluv. Albionis per Northumbriam in Ortum fluens, vulgo Tine Camdeno, ad cuius ostium oppid. et portus Tinmoutha a Bervico in confinio Scotiae 50. mill. pass. in Meridiem.

Vas est vinatium, ex Graeco dei=nos2 quod Hesychio est ei)=dos2 e)kpw/matos2. Sic Athenaeo me/gas2 dei=nos2 de poculo. Varros, Antiquissimi in convivium utres vini primo, postea tinas Ponebant etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 233. et Car. du Fresne Glossar. ubi hic vocem eam Recentioribus quoque, de vase grandi ligneo tam lavationibus, quam condendis vinis, parato, in usu esse, atque etiamnum Gallis tine dici, ostendit. Ad huiusmodi tinae formam quod fere Clericorum isti pilei, quos Bonnets carrez iidem Galli appellant, fieri soleant, hinc et ipsos Tinarum voce venire in Synod. Sodorensi Manniae Insul. c. 7. habes, ibid.

TINAGOGO h. e. Deus mille Deorum, cultus in quadam Asiae regione apud Ferd. Pinto Itinerar.

TINCA piscis glutinosus, magni usus in eluendis vestium maculis. Cardanus de rerum varietate, l. 7. c. 42. Tinc arum decocto [orig: decoctô] maculas omnes tolli existimant; quoniam lentum sit, ac viscidum; unde materiam maculae as se trahat, Quo [orig: Quô] uno [orig: unô], ut videtur, Bellonius de Aquatil. l. 1. c. 17. impulsus, tincam Ausonii in Mosella quae Italis hodieque Tenca, yu/lwna sive *gnafe/a esse existimavit. Sed ficulneum vere est hoc argumentum. Quippe eadem vis est aliis non paucis, ut ichthyocollae et id genus glutine abundantibus piscibus. *gnafeu\s2 autem is Latinis quoque Fullo est, cuius decocto [orig: decoctô] maculas vestium elui, Dorion tradit apud Athenaeum, l. 7. c. 12. Vide Gerh. Ioh. Voss. l. 4. Idolol. c. 47.

TINCONTIUM vulgo Xancoinus, seu melius Sancoin, locus Galliae in Biturigibus Cubis:Hadr. Vales. Notit. Gall.

TINCTOR Graece *bafeu\s2, a tingendis purpura [orig: purpurâ], alioque [orig: aliôque] colorum genere vestibus, lapidibusque nomen habet: cuiusmodi Artificum memoriam servat Hierapoli vetus Inscr.

Heroum hocce coronat corpus Tinctorum, apud Iac. Sponium, Itiner. Graeciae Part. 3. P. 150. Ceterum ars eorum in quo constiterit, vide supra in verbo Alligari; it Confectores: de illorum vero officinis in voce, Baphium. Recentiores Tinctam dixere [orig: dixêre]. Diploma Friderici II. Imperatoris: Donamus totam Tinctam nostram ipsius civitatis nostrae Pa normitanae - communi iure, etc. apud Rocchum Pirrum in Archiepisco. pis Panormitanis. Item Tinctoriam, alibi. etc. At Tinctorium apud Melam, l. 2. c. 1. de Scythis, Mars'omnium Deus, ei pro simulacris enses et tinctoria dedicant, hominesque pro victimis feriunt; gladius est, quod sanguine tingatur, ad verbum sfagei=on. Herodotus a)kina/n hn in ea Historia vocat. Sic Isidorus in Gloss. tinctorium, gladius. Et in vet. Elegia de Spe,

Et cui detanta in iugulo tinctoria muto,
Spem, quamvis lecto iam referatur, habet.

Unde tinctoria mens Plinio, pro cruenta et caedibus gaudente, l. 7. c. 7. Tu cuius semper tinctoria est mens, tu qui te Deum credis, aliquo [orig: aliquô] successu tumens, tanti perire potuisti. Nisi malis in his locis cinctoria reponere, et apud Plmium legere, Tu cuius semper in cinctorio est mens. T. namque et C. non raro permutari constat. Salmas. ad Solin. p. 185. De tincturis, ursorum capitibus corporibusque appendi, et cum pilis, tamquam phylacteria essent, ad depellendos morbos, atque adeo oculorum fascinos amoliendos, passim distribui solitis, qui mos can. 61. Synodi Trull. damnatus est, vide aliquid infra voce Ursis.

TINDA Plin. l. 4. c. 11. Stabulum Diomedis Antonin. oppid. olim Thraciae mediterran. inter Philippos ad Occasum 61. et Maximianopolim ad Ortum 18. mill. pass. A Chalcidensibus condita est, eodem [orig: côdem] tempore quo [orig: quô] a Clazomeniis Teiisque Abdera, qui populi Asiae, dominium Persarum minime tolerantes, in Thraciam mi graverant; Salmas. ad Solin. p. 160.