CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

Pexatus pulchre rides mea, Zoile, trita.
Sunt haec trita quidem, Zoile, sed mea sunt.

Pexae nempe dicuntur vestes, quae multo [orig: multô] flocc1o opertae sunt, eoque arte fullonis pexo [orig: pexô] et polito [orig: politô], uti supra dictum in hac voce, at multo [orig: multô] usu defloccantur ac deteruntur vestes et obsolescunt, qualia Cynicorum praecipue tribonia fuisse vidimus etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 390.

TRITAE apud Auctorem Historiae Landgraviorum Thuringiae, c. 157. Ex illa liga Tritarum; tritores sunt seu trituratores: quod nomen, cum proprie tribuatur iis, qui flagello [orig: flagellô] vel baculo [orig: baculô] grana excuriunt, militari turmae seu societati. circa A. C. 1411. in illa regione exortae, datum est, an quod armorum vice flagella rustica deferret, an quod triticeas messes passim detereret, Germ. der Flegelern, i. e. Flagellatorum, ut idem Auctor statim subiungit. Vide quoque eum, c. 105. Alii fuere [orig: fuêre] Flagellatores itidem seu Fratres Flagellantes appellati, qui bis de die intrantes Aedes Sacras et flagellis coriaceis habentibus aculeos ferreos in extremis nodis se ipsos ante et retro, sed praecipue in scapulis, percutientes, sanguinem proprium excutiebant, cantilenas interea sermone vernaculo [orig: vernaculô] Deo canentes, uti legere est apud Ioh. a Leidis, l. 29. c. 13. et Continuatorem Nangii vernaculum sub A. C. 1347. Vide quoque supra.

TRITAEA urbs Achaiae, Stephan. in Phocide, mediterranea, iuxta Locros Ozolas.

TRITANUS prodigiosae fortitudinis gladiator. Vide Titormus, et Plin. l. 7. c. 20. Tritannum veteres libri scribusnt apud Vopiscum in Firmo, c. 4. quem nervis adeo firmis fuisse, ut ipsum Tritannum vinceret, ait; ut et antiqua Excerpta Solini versibus scripta, ubi legitur,

Fuit autem is gladiator, Samnitium armatura [orig: armaturâ] celebris, coeterum ita natus, ut rectos trausversosque netvos toto [orig: totô] corpore cancellatim haberet, eoque omnes, quibuscum congrederetur, superaret. Pari modo [orig: modô] natus filius eius, miles Cnei Pompeii, ita sprevit hostem provocantem, ut inermit eum dextra [orig: dextrâ] superaret, Plin. ibid. Vide Salmas. ad Vopisc. d. l. et Solin. p. 35.

TRITEA urbs Troica ab Arisbensibus condita. alia inter Phocidem et Locros Ozolos. Tritteas vero in Achaia est, Steph. Populi Triites Herodoto.

TRITHEITAE Haeretici, in SS. Trinitate tres substantias et Naturas asserentes, auctorem habuere [orig: habuêre] Io. Philoponum, (vide supra) Philosophum Alexandrinum, Phocae Imperatoris tempore; contra quem scripsere [orig: scripsêre] Leontius Monachus, et Georgius Pisides Dicon. teste Nicephoro [orig: Nicephorô], l. 18. c. 48. Eiusdem farinae fuere [orig: fuêre] Peratae, Valentinus Gentilis, Alii, de quibus hic [orig: hîc] passim. vide inprimis cl. suicerum, Thes. Eccl. vocibus *tria\s2, *triqei/+tai, *fu/sis2.

TRITHEMIUS Iohannes, Abbas Spanhemius, e pago Tritenheim, dioeces. Trevirensis. Divinarum humanarumque rerum scientissimus. Obiit A. C. 1516. in Monasterio S. Iacobi Herbipoli. Scripsit plurima, inter quae eminent: Tractat. de Illustr. Script. Ecclesiasticis 970. Item de Viris Illustr. Germaniae, ut et de Viris Illustrib. Ordinis S. Benedicii. Scripsit quoque Chronica, vitas SS. varios tractatus Asceticos; de polygraphia libros 6. Unum de Steganographia. Idem a quibusdam censetur, auctor libelli, A. C. 1612. editi, cum titulo, Veterum Sophorum sigilla et imagines magicae, sive sculptura lapidum aut gemmarum ex nomine Tetragrammato, cum signatura planetarum: aliis contrarium probantibus. Necromantiae et commercii cum Daemonibus a non paucis, inprimis a Carolo Bovillo, accusatus; defenditur a Ic. Cohorio, Boissardo, Blasio Vigenerio, Adamo Tannero, Abbate Sigismundo, in libro Trithemius sui ipsius vindex. Vide A. Thevet. in elog. Voss. l. 3. de Hist. Lat. c. 10. Naudaeum, apolog. c. 17. etc. eius duo artificia Chymica, quibus ignes procuravetit aeternos, memorat Scholiastes ad Libavii l. de Naphtha, c. 6. eaque dicit esse duo lumina aeterna, quorum lampades constructae ptuierint quolibet [orig: quôlibet] loco [orig: locô] reponi. Sunt, inquiens, 2. lumina, quorum prius miscet sulpuris, et aluminis calcinati quaternas uncias et in sublime actis flores conficit, Florum sextantem cum semuncia iugit Boraso Crystallino Veneto unciali: inque concha vitrea contritis affundit Spiritum vini quater destillatum et facta [orig: factâ] digestione, abstracto [orig: abstractô] illo [orig: illô], novum reponit; idque repetit bis ter vel quater, donec sulpur in aerea lumina candefacta sine fumo instar ceraefluat: Hoc pahulum est. Postea adornandum et ellychmum est hac [orig: hâc] arte: Asbesti lapidis filamenta longitudine fere digiti auricularis, crassitie vero media [orig: mediâ] colliguntur serico [orig: sericô] albo, Factum inde ellychnium, in vitro Venteto, sulpure seu alumine prius purgato [orig: purgatô], conspergitur tumulaturque et in arena calente horis 24. decoquitur, bulliente semper sulpure. Inunctum delibutumque sic disponitur, in concha vitrea, ut emineat paululum; aggeritur sulpur praeparatum, concha in arenam calentem infertur, ut liqueseat sulpur et comprehendat ellychnium: quod incensum ardet iugi flamma [orig: flammâ], poterisque lampadem quolibet [orig: quôlibet] loco [orig: locô] reponere. Hic est ignis aeternus prior. Posterior ita habet: Salis tosti librae affunde acetum ex vino forti; abstrabe usque ad consistentiam olei. Rcdde novum, macera, distillaee, ut ante; idque quater: In aceto hoc infunde vitri antimonii subtilissime aevigati libram: Repone infusionen in einerem calidum horis sex clauso [orig: clausô] vase, ut extrahatur tinctura rubicunda. Effuso [orig: Effusô] isto aceto [orig: acetô], submitte aliud, atque iterumextrahe, repetens, laborem, donec totarubedo resoluta sit et extracta: Coagula extractiones, usque ad olei consistentiam; quam in balneo rectisicva ad puritatem: Cape deinde pulverem antimonii, ex quo rubedo extracta est et in minutissimum pollinem redige; c vi in vitrum iniecto infunde oleum rectificatum: abstrahe et redde septies, donec corpus devoret totum suum oleum, fiatque siceum: Haec extrahe pervini spiritum toties mutatum, donec essentia tota exierit: Menstrua collecta in phiala Veneta inductu a papyro [orig: papyrô] quintuplici destilla, ut spiritu

exeunte, in fundo maneat oleum incombustibile; cuius usus est cum ellychnio, ut sulpuris, de quo antea. Quo de artificio, qui sentiat Fortunius Licetus, vide eum de Lucernis Veter. l. 2. c. 44.

TRITHINGA apud Anglos dicitur tertia Comitatus seu provinciae pars, continens tria vel quatuor Hundreda, seu centurias, cui qui praeerat, Trithingerefas dicebatur, ad quem deferebantur causae, quae definiri non poterant in Wapentaehiis seu Hundredis: uti, quae in Trithingis decidi nequibant, in Scriam. Partitum autem in Hundreda et Trithingas Angliam fuisse primum Aelfredum Regem legimus, apud Ingulfum, p. 870. et Matth. Westmonasteriensem A. C. 892. Hodie vero, res cum Lege antiquea evanuit, nomine tantum (Tethingmann, quo [orig: quô] pacto [orig: pactô] LL. Edwardi quoque appellant qui alibi Trithingerefas. ut dictum) remanente et in Constabulario parochiano alicubi residente, ut ait Watsius apud Car. du Fresne Glossar.

TRITICUM et Panis, voces non sunt Heroici carminis, sed pro iis Ceres ponitur a Virgilio, annotante Iul. C. Scaligero [orig: Scaligerô], Poetic. l. 4. c. 16. Eius culmus in manu Serapidis pingebatur olim, ut indigitaretur, Osirim, relicta [orig: relictâ] regia [orig: regiâ] corona [orig: coronâ], regalique dignitate coniugi suae Isidi, procul ab Aegypti Regno suo, vagantem per orbem, exteras gentes ad vitam civilem et frugum culturam perduxisse; ut in eius columna sepulchrali legere est, apud Diodorum Siculum, l. 2. c. 2. Vide Fortun. Licetum, de Lucernis antiqq. l. 6. c. 115. Hinc culmus Tritici cum plena spica, surgens ex angulo triangularis aspidis Aegyptiae maioris, in lucerna veteri, apud eundem, symboluim Aegypti est, memorabili fertilitate et incomparabili frugum feracitate, clebratissimae. Vide Plin. l. 18. c., 10. Iosephum, l. 5. de bello Iudaic, c. 11. Cael. rhodig. Antiqq. Lect. l. 29. c. 21. Unde vel ab Ethnicis Horreum Orbis publicum Aegyptus dicta, et Genes. c. 41. v. 45. Iosephus universae Terrae famescenti inde prospiciens, optimo [orig: optimô] iurenuncupatus est Salvator Mundi, Idem Licetus, l. cod [orig: côd]. c. 96. Nomen a tero, kat' e)coxh\n, qui facile foliculis in area exteritur et inde in tenuissimam farinam resolvitur, Chr. Becmannus, Origin. L. L. voce Tero. Sic namque proprie dicitur, quod e spicis tritum est. Vide supra passim, ubi de Farre inprimis, et Frumento. nec non ubi de Saecularibus ludis.

TRITIUM [1] quod Tuboricum Ptolem. Tobolicum Pompon. l. 3. c. 1. oppid. Hispaniae Tarraconens. in finib. Vardulorum; Mondragon hodie, teste Hen. Coquo [orig: Coquô], Brietio est Placentia, urbecula Ipuscoae, ad Devam fluv. 4. leuc. infra oppid. Mondragon in Boream versus oram Oceanti Cantabrici paulo plus.

TRITIUM [2] Metallum Hispaniae Tarraconensis oppid. in finibus Autrigonum excisum; locus hodie Treio Moletio, apud Nagaram, urbem Castellae veteris inter Dominicopolim et Lograonium 4. leuc. a Calaguri 12. versus Bergos monstratur; quae urbs Naiara dicitur et Tritium novum nominari potest, quasi ex Tritii veteris ruderibus excitatum, inde tamen 2 leucis distans, Ferrar.

TRITOGENIA Pallas dicta est, quod apud Tritonem Africae paludem apparuerit, vel a nomine *tritw\, id est, kefalh, (sic enim Aeoles vocant, ut ait Aristoph. Schol. in Nub. ) quod sit ex Iovis capite edita. Unde Hesiod. in Theog. v. 895.

Vel quod eadem cum Lunda credatur, quae 3. post coitum die apparere incipit: vel denique, auctore Suida [orig: Suidâ], quod *tri/th met' *)/artemin kai\ *)apo/llwna e)geunh/sqh. Nic. Loydius.

TRITOLINUS Mons Plinio, in Campania, inter Puteolos et Baias apus Avernum lacum, qui Salviati, teste Georgio [orig: Georgiô] Fabricio [orig: Fabriciô]. Sed aliis idem est Trifolino apud Neapolim. De eo Itiner. l. 3.

Nondum sudor erat membris detersus et ori,
Quem toto excierat Tritolini montis hiatus
Corpore. -- --------

TRITON [1] Deus marinus, Neptuni et Salaciae marinae Nymphae fil. quem poetae fingunt Neptuni tubicinem, fuisse. Virg. l. 1. Aen. v. 148.

Caeruleum Tritona vocat, conchaque [orig: conchâque] sonanti
Inspirare iubet stuctus.

Tritonas in fastigio aedis Saturni et Opis Romae cum buccinis superpositos fuisse, refert Macrob. Saturnal. l. 1. c. 8. quo [orig: quô] significare voluerunt veteres a Saturni memoria ad nostram aetatem Historiam elatam et vocalem esse, cum ante eum muta, et obscura ac incognita fuerit, id quod testabantur caudae Tritionum humi mersae ac absconditae, vide Thom. Dempster. Antiquit. Rom. l. 2. c. 4. De Tritonibus plura Plin. l. 9. c. 5. Nic. Lloydius. Ut hoc addam, notissimus is equisonum Neptuninorum Barthio, ad Thebaid. Statianam 5. v. 707. ubi eodem ministro [orig: ministrô] ad sedandas revocandasque aquas Neptunum uti, docet ex Ovidio, Met. l. 1. Alii plures

fingebantur ad ministerium Veneris aequoreae, perque aequor iter facientis, quorum principem pulchre describit Claudian. in Nuptiis Hororn: de reliquis argute Appuleius, Met. l. 4. Vectam certe Tritone per mare Venmerem etiam Nonnus habet, l. 1.

Quod qua [orig: quâ] celeritate fieri consueverit, indigitat Claudianus, v. 148.

Imo omnium Deorum marinorum buccinatores et tibicines habiti sunt: cuiusmodi buccinicinum par visendum secundum Veter. monumenta, a Mariangelo Accursio, proavo suo, dono [orig: donô] missum Roma [orig: Româ], se asservare, scribit Casp. Barthius ad Achilleidem Papin. l. 1. v. 54. Vide quoque eum ad Epithalamium Honorii. Hic in Theatris olim Tritones buccina mugientes soliti produci. corn. Severus in Aetna,

Nam veluti resonante diu Tritone canoro [orig: canorô],
Pellit opus collectus aquae, victusque movere [orig: movêre]
Spiritus, et longas emugit buccina voces,
Carmineque irriguo [orig: irriguô] magni cortina theatri
Imparibus numerosa [orig: numerosâ] modis canit arte regentis,
Quae tenuem impellesn animam subremigat undam.

Quod spectaculum inde in Naumachiam suam transtulit Claudius Caesar, apud Sueton. c. 21. Hoc spectaculo classis Sicula et rhodia concurrerunt, duodenarum triremium singulae, exciente buceina [orig: buceinâ] tritone argenteo [orig: argenteô], qui e medio lacu per machinam emperserat. ad quem locum vide Isaac. Casaubonum; et alia quaedam, huc facientia infra. De Tritone vetp aeneo, qui in mera marmorea turris ocogonae Andronici positus, atque ad omnem venti auram versatilis, virga [orig: virgâ], quis ventus flaret, indicabat, Salmasium adi ad Solin. p. 1245. uti de navibus quibusdam apud Veteres hoc [orig: hôc] nomine insignibus, Barthium ad Statium, Theobaid. l. 5. v. 731. et hic [orig: hîc], in vocibus Parasemon, item Tutela.

TRITON [2] Africae fluv. ex Tritonide palude erumpens, et in mare Africum, apud Tacapen Urb. unde Rio di Caps dicitur, influens, hortis Hesperideum proximus, 6. mill. pass. a Pacapis, Ferrar. Eius meminit Claudian. De laud. Stil. l. 1. v. 251.

Ab huius nomine Pallas Tritonis, et Tritonia dicitur, quod circa hunc fluv. vel lacum primum apparuerit. Lucan. l. 9. v. 350.

Hanc et Pallas amat, patrio [orig: patriô] quod vertice nata
Terrarum primam Libyem 8nam proxtma caelo est,
Quod probat ipse calor) tetigit: stagnique quiteta
Vultus vidit aqua, posuitque in margine plantas,
Et se dilecta [orig: dilectâ] Tritonida dixit ab unda [orig: undâ].

Hinc qui stagna colunt Tritonidos alta paludis,
Qua [orig: Quâ] virgo (at fama est) bellatrix edita lympha [orig: lymphâ]
Invento primam Libyen perfudit olivo.

Ceterum fluv. hic Triton [gap: Hebrew word(s)] tarih a Poenis dicebatur, u(po th=s2 nomh=s2, a pascuo, scil. quia Nomadum pascuis initium erat a Tritone. Cum enim reliqua pars Africae utplurimum sit arabilis, a Tritone usque in aegyptum plerique erant meri Nomades, carne solum et lacticiniis vesci soliti. Herodot. in Melpomene: *me/xri th=s2 *tritwni/dos2 li/mnhs2 e)p' *ai)/gupton *noma/des2 ei)si\ kreofa/goi te kai\ galaktopo/tai *li/bues2. Vide Bochart. de Ph. Colon. p. 533. In hac palude Phla insulam ponit Herodotus: In finibus Cyrenes, una cum templo Veneris, hanc paludem Lago di Caps, Marmolio dictam, describit Strabo. Alia est Triton palus ad montem Atlantem proxime Oceanum. Diod. l. 3. (cuius secundum quosdam meminit Claudian. l. 1. de laud. Stil. v. 251.

Quil. 5. Tritonem fluv. in Creta: Strabo et Pausanias fluvium parvum Boeotiae cognominem habent, apud Alalcomenas urbem: ubi Minervam natam educatamque ferunt: quod Diodorus ad Tritonem Cretae fluv. alii ad eum, qui in Africa est, referunt. Ceterum de Tritonia Minera vide Meursium de regn. Athen. p. 17. Nic. Lloyd.

TRITONES ex pelamydum genere, pisces memorantur Plinio, l. 32. c. 11. Certe Tritones human1a form1a reperiri sub aquis, et inde in terras descendere, mulieribus insidiantes, multis constat experimentis atque testimoniis. Vide inprimis Lucianum, Trit. tom. 3. Unde Plin. l. 9. c. 5. Tiberio, inquit, Principi nuntiavit Olysipponensium legatio, ob id missa, visum, auditumque in quodam specu concha [orig: conchâ] canentem Tritonem, qua [orig: quâ] noscitur, forma [orig: formâ]. Et mox, Auctores habeo in Equestri orine splendente, visum ab his in Gaditano mari marinum hominem, toto [orig: totô] corpore absoluta [orig: absolutâ] similitudine; ascendere eum navigia nocturnis temporibus, statimque degravari, quas insederit, partes: et si diutius permaneat, etiam mergi. Alexander item ab Alexandro, Genial. dier. l. 3. c. 8. Tritonem et Nereidas, ait, hominesque mari genitos, quos marinos appellant, nostra [orig: nostrâ] quoque tempestate conspicuos fuisse, multa documento [orig: documentô] sunt. In memoria mihi est, cum adolescentulus ego in porticu nostra Portanovensi Neapolt quandoque, diverterem, Draconettum Bonifacium Patriciae gentis et inclitae familiae virum, in

conventu maximo, referre solitum esse, se, dum in Hispania militaret, marinum hominem vultu et corpore prorsus humano [orig: humanô] pubetenus: postremis vero in piscem desinentibus vidisse in melle, ex ultima Mauritania et Oceani finibus ad Regulos, sub quibus stipendia faciebat, pro monstro allatum. Fuisse autem facie hominis vetusti, capillo et barba [orig: barbâ] hispida [orig: hispidâ], colore caeruleo [orig: caeruleô], statura [orig: staturâ] procera [orig: procerâ], et maiiore humana: alis quoque tenui cartilagine, quibus marinos fluctus secabat, et membrana [orig: membranâ] passim interlucente munitum. Et paulo post narrationem de duplici Nereide: Se super omnia nostro [orig: nostrô] aevo [orig: aevô] haud absimile factum accepimus in Epiro. Ad fontem iugis aquae, ad quem mulieres ex oppidulo aquatum ventitabant, Tritonem seu hominem marinum e spelunca, quam forte ibi nactus erat, observare solitum, si quando solam ad aquas accedentem aut per littus obambulantem mulierem videret, ipsum exundis et spelunca lenigeressu tacitisque vestigiis desilire, et a tergo accedere, ac vi compressam mulier em ex insidiis adoriri, arreptamque sub undas deferre consuevisse. Quod quum apud loci incolas percrebuisset, diligentius monstrum ob servasse [orig: servâsse], et quum diutule laqueos illi intendissent; haud multo post dolo [orig: dolô] captum et laqueis vinctum cepisse. Vide quoque Giraldum, Syntagm. 5. Scaligerum, Exercitat. 226. Eundemque fuse de Histor. Animal. l. 2. Damianum Goes in Olysipponis Enarr. ac Fortun. Licetum de Gemmis Annul. Schem. 10. quo [orig: quô] puella a Tritone rapta Proponitur c. 61. et seqq. ubi ex Scaligero Tritonis Romae, inter coetera sepectacula, visi, formam sic describit: Capitis coma persimilis est palustri apio, tum colore, tum quod capillum omnino nullum ab aliis possis discernere, reliquum corpus squama [orig: squamâ] inhorre scit minuta [orig: minutâ], sed eadem [orig: eâdem] prope, qua [orig: quâ] lima est, duritie. Branchias infrae aures habent, nares hominis, rictum oris latiorem et pantheraedentes: oculiglauci mihi visi sunt, manus etiam illis sunt digitique et ungues ea [orig: eâ] forma [orig: formâ], qua [orig: quâ] superiores conchyliorum testae: Pinnulae sub ventre et pectore pro pedibus, uti Delphini. Quod non male convenit cum Tritonis descriptione, apud Nonnum, Dionysiacor. l. 36.

*tri/twn, d' eu)rugeu/eios2 e)bo/mbeen h)qa/di ko/xlw|,
*)androfuh\s2 a)te/lestos2 a)p' i)xqu/os2 e)/gxloos2 i)xqu/s2.

TRITONIACA Palus in Macedonia est, circa Pallenen, in quam novies immersum, avem fieri canit Ovid. l. 15. Met. qui hanc paludem Hyperboream vocat Pallenen, et Tritoniacam, v. 356.

Esse viros Fama est in Hyperborea Pallene,
Quibus [orig: Quêis] soleant levibus velari corpora plumis,
Cum Tritoniacam novies subiere [orig: subiêre] paludem

TRITOR in Glossis, tordth\s2: unde tritum argentum, pro caelato, apud Phaedrum, l. 5. Fab. 2. v. 7.

Vide supra, ubi de Caelatoribus, Laboriosis Toreutis etc. At Tritores lapidum, oi( smh=ktai sunt kai\ stilbwtai\, de quibus vide Salmas. ad Solin. p. 1105. de utrisque plura diximus, in verbo Terere, item voce Toreuma, nec non ubi de Torneutice Arte, namque et de Tornatoribus Virg. l. 2. Georg. v. 444.

TRITURATIO per iumenta et per boves marime, in usu fuit, apud Hebraeos olm, Syros, Arabes, Aegyptios, Graecos, hodieque in Asia durat, teste Leunclavio [orig: Leunclaviô], et ex hoc Drusio [orig: Drusiô] in Micheam. Idem ab illis Tartaris usurpari, qui circa Volgae ostia degunt, asserit Olearius au)to/pths2, Itineris Moscv. et. Pers. l. 4. Et quidem Hebraei tres quatuorve boves colloi [orig: collôi] devinciebant, ut simul Triturarent: quorum commune vinculum [gap: Hebrew word(s)] marbeck dicitur Ierem. c. 46. v. 21. alibique, uti pluribus docet Sam. Bocheart. Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 32. quia autem tum maxime inter Iudaeos boves pinguescebant, cum erat triturae tempus, quod bovis tritur antis os capistrare Lex prohibebat, adeo que illis inter triturandum liberum erat vesci frugibus ad satietatem usque; hinc Oseas, ut Israelitas laborem detrecteare et genio indulgere doceat, eos confert cum vitula, triturae soli adsueta [orig: adsuetâ], c. 10. v. 11. et Amos, ut Proceres Israelis luxu et mollitie diffluxisse ostendat, iner coetera comedisse vitulos marbek ait c. 6. v. 4. A vinculo nempe praefato, quo [orig: quô] boves ad ateae palum, aut columnam collo adalligabantur, ut gtana pedibus supposita subsultando triturarent. Talmudici, Inter eas (columnas area) sit spatium duabus ribkis (i. e. copulis, seu vinculis) quarum singulae capiant tres boves, vel quatuor, in Tract. Eruvin, c. 2. f. 17. apud eundem Bochartum, c. praec. Praeter hunc vero triturandi modum, et alii tres a Veterib. adhibiti leguntur, virgis scil. seu flagellis, tribula [orig: tribulâ] et plaustro [orig: plaustrô] rotis instructo [orig: instructô], de quibus, vide hic [orig: hîc] suis locis, ut et in voce Grana: sicut de Trituratorum societate militari, supra in Trina.

TRITURITA insula seu villa parva Hetturiae, apud Arni fluv. ostia. Rutilius, Itin. l. 1. v. 527.

TRIVENTINUM urbs alis Samnii, nunc Comitatus milisini, in regno Neapolitano, in in limite Aprutii; Trivento vulgo, 17. mill. pass. a Boiano in Boream et 20. ab ora maria Adriatic. in Africum. Satis. parva.

TRIVENTUM vulgo MOLISE, ut ex Itinere Coss. bene Cluverius colligit, urbs fuit Samnii, Episcopalis sub Archiepiscopo Beneventano, hodie tantum castrum tenue, unde comitat. Molisinus, vulgo Contado di Molise, ad radices Apoennini, 10. mill. past. a Triventino in Meridiem, Boianum versus, 12. ab Esernia in Ortum.