CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS QVARTVS Literas R, S, T, V, X, Y, Z, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

TYMPANUM [3] quoque tormenti genus, unde tumpani/cein, Hebr. c. 11. v. 35. a)/lloi de\ e)tumpani/sqhsan. Ad quem locum Theophylactus, et ante eum Iohannes Chrysostomus, significari aiunt Crucis tormentum, in quo Martyres distenderentur. Thom. Aquinas Equuleum indigitari contendit: quam sententiam amplectitur et explicat pluribus Hieron. Magius, l. de Equuleo, c. 8. 9. 10. Rodericus Gualtherus, fidiculis extenderunt, reddit, adeo que Tympani hic [orig: hîc] nomine fidiculas intelligit, vide supra. Goth. Iungermanno, Notis in Magium, Tympanum Iulio Polluci, Onomast. l. 8. c. 7. in instrumento *dhmi/ou su Carnificis memoratum, in MS. Palat. vetustissimo *tu/panon, para to\ tu/ptein, rotundus erat fustis vel bacillus, quo [orig: quô] rei percuti a Carnifice solebant. Scholiastes namque Aristophanis Pluto, ad Blepsidemi illum xetliasmo\n,

Ita commentatur; *tu/mpana, cu/la, e)f' oi(=s e)tumpa/nizon e)/xrwnto ga\r au)th=| th=| timwri/a| h)/ ba/kla, para to\ tu/ptein h)/goun cu/la, oi(=s2 tu/ptontai e)n toi=s2 dikasthri/ois2 oi( timwrou/menoi, ligna quibus in Dicasteriis verberabantur sontes. Unde Sigonius de Rep. Athen. l. 3. c. 1. sub fin. *tu/mpanon, inquit, unde u)potumpani/sai fluxit, ligna erunt, quibus nocentes homines caedebantur, ut Pluti Interpres prodit. Hesych. *tumpani/cetai, plh/ssetai, ende/retai, i)xurw=s2 tu/ptetai. et, *tu/mpanon, w(=| ai( *ba/kxai krou/ousin: h)=n e)=idos2 timwri/as2. Idem in praec. *tu/mpana, ta\ derma/tina krakth/ria ko/okina. Suidas, *tumpani/cetai, cu/lw| plh/ssetai, ende/retai kai\ krema=tai. Etymologicon Magn. u)potumpani/sai ou)x a(plw=s2 to\ u)poktei=nai, a)lla\ tumpa/nw|, o(/ e)sti cu/lon o(/per okuta/lhn kalou=si *to\ ga\r palaio\n cu/lois2 a)nh/roun tou\s2 polemi/ous2, u(/steron de\ tw=| ci/fei. Quamvis negari non possit, et de machina, qua [orig: quâ] distendebantur vel suspendebantur miseri, vocem tu/mpanon et verba inde derivata, usurpata reperiri; ubi forre respicitur ad illa distenta Tympana. Interim alter vocis usus, ubi cu/lon illud seu fustis significatur, veterib. Scriptoribus Atticis notior fuisse videtur, neque aliter illi quam de nece *tumpanismo\n acceperunt, quae per istiusmodi fustiumn clavarumque lignearum certatim ingesta verbera inferri solebat. Unde et Ulpianus ad Demosth. in ea de Cherson. u)potumpani/sai, ait, a)nti\ tou= a)nilew=s2 foneu=sai r(opa/lois2, crudeliter enecari fustibus. Vide Eundem Philipp. 3. 4. etc. plura vero de Ep. ad Hebraeos, l. cit. apud Gatakerum, Adversar. c. 46.

TYMPHAEI populi inter Epirum ad Occasum et Thessaliam ad Ortum, quorum oppidum Tymphaea, Steph. et Aeginium Strabont. Vide Strab. l. 7. et Plin. l. 4. c. 2.

TYMPHE mons Thesprotiae. Steph. Ubi gypsi hinc Tymphaici, vel Tymphetici dicti copia.

TYNCHANUS nomen viri, apud Capitolin. in Gordinanis, c. 14. Referet ad re stirpator meus Tynchanus etc. a Graeco tugxa/nw, sicut ab e)pitgxa/nw, Epitynchanus, nomen itidem proprium, cuius in veterib. Inscriptionibus mentio. Salmas. ad l.

TYNDARIDAE populi Sarmatiae Asianae, inter Zygios et Colchos. Dionysius Afer:

Intima sed Ponti, post fines Tyndaridarum
Aegypto missi Colchi tenuere [orig: tenuêre] coloni.

TYNDARIS Strab. et Plin. l. 3. c. 8. Tyndarium Ptol. colonia et urbs Siciliae, olim Episcopalis, Lo Tindaro, et S. Maria di Tindaro: in ora litorali, sive potius mari absorpra; ab eiectis Messeniis, in Abacene regione Siciliae; Aliis a Tyndaro Lacedaemonio, patre Ledae, condita, et nominata. Nunc ibi ruinae, et aedes B. Virgini sacra, inter Mylen ad Ortum, et Boream 10. ac Pactas ad Austrum 6. mill. pass. a Meslana 66. Populi Tyndaritani Ciceroni, in 2. Orat. in Verr. c. 65. Silius, l. 14. v. 209

TYNDARUS fil. Oebali, Rex Oebaliae, seu Laconiae, post fratrem Hippocoontem, ab Hercule occisum, maritus Ledae, quae eodem [orig: eôdem] tempore duo peperit ova, e quorum altero, quod ex Iove conceperat, exclusi fuerunt Pollux et Helena, et altero quod conceperat ex Tyndaro, Castor et Clytemnestra. Ex his priores duo immortales fuere [orig: fuêre], posteriores mortales. Vide Castor et Pollux, et Servium ad illud l. 2. Aen. v. 601.

Adde Ioh. Marshamum Equ. Angl. Canone Chron. Sec. IX. ubi in explicatione Marmoris Arundel. occupatus veterum Spartae Regum genealogiam exhiber. Dicitur et Tyndareus. Ovid. ep. 8. v. 31.

Me tibi Tyndareus vita [orig: vitâ] gravis auctor et annis
Tradidit. ---- ----

Ei successit gener Menelaus, Helenae maritus; frater Agamemnenis, qui Clytemnestram duxit.

TYNDIS emporium Limyrices, Indorum regionis, margaritis quaestuosum, distans a Muziri stadia 500. quod Insulae nomen esse in Indico Oceano perperam tradidit Plin. l. 6. c. 25. qua de re vide Salmas. ad Solin. p. 1187. et 1191.