Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Epod. 5. v. 29.
Flavius.
Zuniga.
ad Gallinas dictus. Sueton. in Galba, c. 1.
pro Planco, c. 16.
Fabricius.
in Horat. 2. Serm.
Fast. v. 195.
Hac cum, post maximas clades, ancipiti contentione agerent Patres, an Hic manebimus optime, retinuisse in Urbe cives et
Martialis, l. 3. Epigr. 49.
Et alibi, l. 2. Epigr. 53. v. 4.
Et Veientinus, unde Veientina tribus, de qua supra. Nic. Lloydius.
Martiano appellatur, apud Romanos inter sinistra, seu noxia numina habebatur, quem non auxilii alicuius spe venerabantur, sed ideo tantum, ne quid ipse noxae inferret. Aedes illi fuit inter arcem et Capitolium, in qua simulacrum Dei, sagittas tenentis ad nocendum paratas: huic adstitit figmentum caprae: ea enim ipsi immolari solebat: Quidam hunc Deum Apollinem, alii Plutonem putant: caput ei cornutum tribuit Alexander. Eius meminit Ovid. l. 3. Fast. v. 447.
Vide Gell. l. 5. c. 12. ubi de vocis origine accurate agit.
Voltagio appellant: territorii est Genuatium, intra Apennini radices, medius inter Genuam et Dertonam, 20. mill. pass. Aliis potius Voltri, Vultri, seu Vutri, pagus orae Ligusticae, 10. mill. pass. a Genua in Occasum, Savonam versus.
Marcellus.
Plin.
Daedalus e Creta fugiens, sibi et Icaro filio non magna aedificavit navigia, et Vela (quae nondum ea aetate, inventa fuerant) navibus applicuit. Vide infra
Ptolemaeo: in Velabri apud Aethicum.
velis obtensus, sub quibus oleum et similia vendebantur: Nunc S. Georgio in Velabro, quia inter illam aedem et aedem Ferrar. Plautus, in Capteiveis; Actu 3. sc. 1. v. 39.
Horatius, l. 2. Sermon. Sat. 3. v. 229.
Hinc Velabrensis. Martial. l. 11. Epigr. 53. v. 10.
Inde Velabrensis caseus, qui in Velabro conficiebatur. Martial. l. 13. Epigr. 32.
Siquidem, testante Plin. l. 11. c. 42. Fumus auget gratiam casei, qualis in ipsa urbe conficitur. Varro a vehendo derivat, quod cum Aventinus olim discluderetur paludibus a montibus reliquis, necesse esset eo navibus advehi. Unde Velaturam facere dicebantur, qui operam suam collocantes mercede ex Velabrum invenio, maius et minus. Varro: Palus fuit in minori Velabro. Unde quod ibi vehebantur lintribus, Velabrum, ut et illud maius. Propert. l. 4. El. 10. v. 5.
Tibullus quoque, l. 2. El. 5. v. 33.
Nic. Lloydius.
Santromanensi, postquam plures sibi invicem Domini de Santroman et Villanova de Gomez titulis Velada accessit, ex Davilensi linea a coniuge Sancio Sanchez Davilae allata. Fuit illa Catharina Davila Dn. de Valada (filia Petri Davilae Dn. de Velada, et marito genuit Gomesium Davilam, qui Marchionis de Velada axioma a Philippo II. obtinuit. Carrillo de Mendoza, natus Sancius Sanchez Davila, iunxit sibi Ioannam Toletanam, atque ex ea suscepit Gomezium Davilam et de toledo, Marchion. de Velada, cuius ex Anna Toletana liberi Davila et Toledo, Marchio de Velada et Santroman (cui nupsit Constantia Osoria filia Petri Alvari M. de Astorga) et Antonia (uxor Io. Lud. de la Cerda, Ducis de Medina Celi) Phil. Iac. Spener. Theatro Nobil. Europ. Part. 2. p. 102. Vide quoque eum,
Temporibus bellicis -- decretum est, ne prodiret Sponsa velamine obvoluta intra urbem. Sed Rabbini nostri postmodum permisere, ut etiam intra urbem velamine obvoluta prodiret, De isto Elias Levita,
Quintus, Eques Rom. in legione Septima militum praefectus, per Galliam. Caes. l. 3. Comm. c. 7.
velum, sicut Ostiarii, qui ad ostium, et Cancellarii, qui ad cancellos, sedebant, praeter quos Admissionales erant; quibus omnibus remotis, quasi unus de Senatoribus, patente velo, salutari voluit Alex. Severus apud Lamprid. c. 4. Praesidatus huiusmodi
de Velasco fil. Petri, nepos Ferdinandi pronepos Sancii, Dominus de Bribtesca et Medina de Pomar, ac Camerarius Henrici III. Regis fuit: Pater Petri Fernandi de Velasco et Fernandi, a quibus duae stirpes. Illa Comitum de Haro est, cum praefatus Petrus obtinuisset hunc titulum: Ista Comitum de Sirvelae, quam dignitatem Fernandi fil. Ioannes impetravit. Et quidem in Harensi Petrus, praeter Sancium de Velasco Dn. de Arnedo, patrem Antonii (ad quem ab uxore dignitas Comitis de Nieva pertigit et propagata est) genuit Petrum Fernandum de Velasco, qui Connestabilis Castellae et Legionis fieri meruit. Inter eius filios Bernardinus Connestabilis et Dux de Frias, ex amica suscepit Bernatdinum Dn. de Casteltegeriego, cuius posteri titulum Comitum de Salazar nacti sunt, ac Petrum Fernandum de Velasco et Figueroa, Dominorum de Saldanna et Saldannuela, Coscorita ac Silanes, auctorem. Muneris vero ac titulorum successorem habuit fratrem legitimum Inicum Fernandum de Velasco, a quo reliqui Duces de la Ciadad de Frias, Comites de Haro ac Connestabiles Castellae, nec non per Incium, Annae de Herrera maritum, Marchiones de Aunnon derivantur. In ramo Sirvelensi Iohannis primi Comitis neptis Leonora titulos et successionem marito Christophoro de la Cueva attulit. Ad eundem ramum spectat palmes Velascorum Dominorum de Villerias, a Petro Ioannis I. Comitis Sirvelensis fratre, per duos filios, Antonium et Petrum, protuberans. Praeter quos tettius Ioannis ac Petri frater Arnaldus posteros etiam habuit. Tum ad genuinum Velascorum sanguinem referunt se quoque Domini et Comites de Ribilla, qui a Sancio Sanchez, supradicti Ioannis Harensium et Sirvelensium auctoris fratre, derivantur. Sed et Velascorum nomen Comites de Alcaudete paterno Cordubensi adiviciunt, ob Mariam de Velasco Alfonso Fernando de Corduba nuptam, a qua descendunt. Vide Phil. Iac. Spenerum, Theatro Nobil. Europ. part. 2. et
Indica mihi ubi pascas -- ne sim ad caulas sociorum tuorum: nonnullis meretrix est, quia meretrices velentur, uti probant ex Thamaris Historia, Genes. c. 38. v. 14. 1 5. Sed meretricum non esse proprium velari, sed revelari potius, legimus Esaiae, c. 47. v. 3. Ezech. c. 16. v. 36. 37. et Nahumi, c. 3. v. 5. Neque more meretricis Thamar se Velata velabantque labrum superius, Ezech. c. 24. v. 17. Verum hoc alienum plane. Itaque traiectis literis Aiin et Teth ut vaga, ut oberrans, aut etiam ut meretrix, quem hunc ad l. vide Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 46. Alias velari, idem quod vestiri. Virg. l. 3. Aen. v. 545.
Ovid. l. 10. Met. v. 1.
Nempe ideo vestimur, ut nuyditatem velemus: a quo fine quantopere recesserit amictus matronarum Romanarum sequioris aevi, diximus supra passim, inprimis ubi de cois Pellucidisque vestibus. Quae autem corporis partes, tum in vita communi, tum in Sacris, maxime velari consueverint, videre Velum. Namque et sacra vox velare. Unde Velati, ait Scaliger in Coniectan. dicebantur, qui caput cinctum licio laneo habebant. Plautus,
Vide Taubmannum ad Plauti locum; uti de Vere sacro natis, qui ao aetatem adultam provecti velabantur et extra fines exigebantur, infra. Nec omittendus veterum Persarum mos, apud quos eius, cui Rex itasceretur, vultum a ministris obnubi solitum, ex Sacris discimus; nec Romanorum, qui reis in crucem agendis capita obnubebant; nec Iudaeorum, ad quorum tribunal Susannam opertam legimus, vide Raderum, Not. ad Curtium, l. 4. c. 10. De more velandi novas Nuptas, velatis ovibus supra, voce Pellitae.
Velum.
Antonin.
Baudrando le Velay, in Occitania: Segusianis, Arvernis, Gabalis, et Helviis finitimi. Eorum caput erat Ruessio vel um, e cuius ruinis crevit urbs adiacens Anicium, nunc Podium, le Puy en Velay, in colle, probe culta, Episcopalis sub Archiepiscopo Bituticense. Vide quoque Vellavi.
Ptol. Boccariz et Boccharin, Ther. et Molet. vel Baccharin, oppid. Liburniae maritimae inter Tarsaticam ad Occasum, 12. et Seniam urbem ad Ortum, 24. mill. pass. MS. Selden.
Golfo di Bucariza vulgo.
Feldkirch. Itin. l. 6.