14 February 2004 Ruediger Niehl
text typed (without italics) - structural tagging completed - no semantic tagging - no spell check - Could not identify errata-list item: 548. 1. lin. 46. stadium
06/2006; 12/2006; 02/2011 Cornelius Amberger; Bernhard Hollick; Reinhard Gruhl
spell check partially performed; the special sign ||: (resp. [erroneously?] ||. ) inserted (see the explanation of the printer: page 18)

image: s001

HIEROLEXICON, SIVE SACRVM DICTIONARIVM,


image: s002

[gap: blank space]
image: s003

HIEROLEXICON SIVE SACRVM DICTIONARIVM AVCTORIBVS DOMINICO MACRO MELITENSI ET CAROLO EIVS FRATRE ROMAE Ex Off. Bernardoniana Sub Signo Virtutis Anno 1677 Superior [abbr.: Superiorum] permissu Et privilegiis


image: s004

[gap: praeliminaria; body text (tomus primus)]
image: s391

HIEROLEXICON, SIVE SACRVM DICTIONARIVM, IN QVO Ecclesiasticae voces, earumque Etymologiae, Origines, Symbola, Caeremoniae, Dubia, Barbara Vocabula, atque Sac. Scripturae et SS. PP. Phrases Obscurae elucidantur. AVCTORIBVS DOMINICO MACRO MELITENSI, Olim Cath. Eccl. Viterb. Canonico Theol. Sac. Indicis Congregationis Consultore, Proton. Apost. Eq. Aurato, Com. Palat. ET CAROLO EIVS FRATRE Biblioth. Alexandrinae in Archigym. Vrbis Praefecto. OPVS Figuris ornatum, quod praecedit Index Criticus, ac subsequuntur SYLLABVS graecarum vocum exoticarum, de quibus in eo agitur, et CONTRADICTIONES APPARENTES Sac. Script. ab eodem DOMINICO conciliatae, et ex eius Schedis in hac tertia, et postuma impressione auctae. PARS SECVNDA. [gap: illustration] ROMAE, Sumptibus PONTII BERNARDON Via Parionis, sub signo Virtutis. M. DC. LXXVII. SVPERIORVM PERMISSV, ET PRIVILEGIIS.


page 359, image: s393

[gap: body text (tomus secundus)]
page 625, image: s659

THYAS. FR. apud Danielem Symmachus interpretatus est, quod Graeci solent h(pateskai/pous2 appellare, id est, qui exta inspiciunt, et ex iis ventura praedicunt, vt Hieronymus cap. 2. Danielis scribit. Sed qu/w sacrifico significat, et qu/os2 victimam, et hostiam denotat.

THYINVS. odorifer, ex verbo graeco quo/w, quod significat odorem reddere. [Sed et Classis Hiram attulit ex Ophir ligna thyina. 3. Reg. cap. 10] Ac saepe de hoc vocabulo, in hoc capite, et in 2. paralip. cap. 9. Item cap. 18. Apocalyp. num. 12.

THYMELICVS. qumeliko/s2, gesticulator, mimus. [Templum omnes magis sectentur, an theatrum? Dicta Euangeliorum magis diligent, an thymelicorum? Verba vitae, an verba mortis? Verba Christi, an verba mimi? Salian. lib. 6. de Gubern.] FR. Thymelicus ex dictione graeca qume/lh deducitur, quae varie significat, nempe, Aram. Apud Hesychium bwmo\s2, id est, ara, idem apud Euripidem habetur, qui sic inquit: qume/lai qew=n, hoc est, Arae Deorum. Item significat Orchestram, quae proprie Chori pars erat in Theatro, qumi/lh, siue bh=ma, siue bwmo\s2, siue pulpitum. Suidas in dict. skhnh/ loquens de Orchestra. Coelius Rhod. lib. 8. cap. 8. Alii tamen qume/lhn mensam intelligunt, supra quam stantes in foro thymelici, atque canentes inuitabant gentes ad theatralia, vt ex Plutarco de orac. Pyth. et in polit. praecept. atque in Alexandro colligitur. Suidas idem videtur affirmare ex epigr. et Apuleius in eius apolog. prior. qui Thymelicum choragium pro apparatu histrionum etiam vsurpauit. [Non tamen ex eo accipi me necesse est, exoranri quoque ad speculum solere. Quid enim si choragium thymelicum possiderem; nam ex eo argumentarere etiam, vti me consuesse Tragoedi Syrmate histrionis, crotaloue ad trieterica Orgia; mimi centunculo?] Itaque Thymelicus adiectiuum nomen ex Thymele est, vt ex D. Aug. lib. 6. de Ciuit. cap. 7. satis liquet, vbi sic in quit: [Quae sunt ergo illa sacra, quibus agendis talis egit sanctitas, quales nec thymelica in se admittit obscaenitas.] Errat insuper Viues in cit. loco D. Aug. qui Donatum citat comentantem verba Terentii in Andria. [Ex ara sume verbenam,] dum Commentator dicat ibi aram vocari tymeli. Et licet locum Viues praecise non demostret, est tamen in Andria Act. 4. scena 3. seu vt alii: scena 4. varios enim Aelii Donati codices huius commenti inspexi, at nullibi talia inueni. Itaque Tymelici a tymele, quod est mensa, siue pulpitum dicitur, Glossa in can. non oporet. il secondo. de consecrat. dist. 5. vbi textus per thymelicos intelligit mimos, qui etiam ad conuiuia versus finem interuenire solent, sic inquiens. [Non oportet ministros altaris, vel quoslibet spectaculis aliquibus, qui aut nuptiis, aut scenis exhibentur, interesse: sed ante quam thymelici ingrediantur, surgere eos de conuiuio, et abire debere.] Item pro Thymelicis intelliguntur, qui ministrant ludentibus. ff. de his, qui not. leg. Athletas. Item Tribunus thymelicus dicitur Archimimus. [Hic neque Presbyter, neque Monachus, sed tribunus thymelicus. Anast. Biblioth. in collat. S. Martini Papae, et Mart.] Ac tandem si adhuc etymon Thymeli inuestigare luberet, autumo, quod ara, pulpitum, et Thymelici ita appellarentur, quia foliis herbae thymeliae coronabantur, quae planta casiae est, vt ait Calepinus in dict. Casia, et dict. Cneuron. et de ea Dioscorides lib. 4 cap. 173. et Plin. lib. 13. cap. 21. et ab Hygino casia dicitur, quae inter coronamenta admittebatur. Idem Plin. lib. 21. cap. 9. Nam Deorum dedecora non tantum poetarum erat narrare, sed populorum; non mimorum, sed sacrorum; non theatrorum, sed templorum, inquit loco cit. D. Augustinus. Et Apuleius lib. 1. Floridorum. [Aut ara floribus redimita] dixerat. Item Thymelicus Citharistam Lyristam, et Tibicinem significat Rhodig. lib. 8. cap. 8. Item Thymele fuit cuiusdam saltatricis nomen, de qua Angelus Politianus fuse contra merulam Epistolarum lib. 7. epist. ad Guarinum.

THYMIAMA. FR. qumi/ama, vaporatio, suffitus, suffimentum. [Thymiamata boni odoris. Exod. cap. 25. Thimiama odoris suauissimi. Ibid. cap. 35.] de quo saepe in Sac. Scriptura.

THYMIAMATERIVM; et Thymiaterium. FR. thribulum. Ierem. cap. 52. et 2. Paralip. cap. 4. Vide Thuribulum.

THYMOLEONTES. qumole/ontes2, id est, leonini animi, ita appellati sunt persecutores Sacrarum Imaginum ob ferocitatem animi, et diras persecutiones, quibus pios earum cultores vsque ad interitum affligebant, vt non raro legitur in Martyrologio Rom. et in Vitis Sanctorum Monachorum earundem imaginum propugnatorum, inter quos Monachi Studitae appellati tormentis, ac martyrio ob id insigniti sunt. Vide Iconomachus.

THYNNVS. piscis, vnde dictus. Vide Esox.

THYRSVS. FR. qu/rsos2. Hastam frondibus vestitam exponunt aliqui, sed sertum, et coronam ex frondibus, et proprie frondes ipsas significat. [Propter quod thyrsos, et ramos virides, et palmas praeferebant ei, qui prosperauit mundari locum suum. 2. Macab. cap. 10.

THYSIA. Vide Missa.

TIBRACAE. FR. tibialia, braccis, siue foemoralibus simul vnita. [Vt semel calceatus tibracis, quas pelliceas ha bere solebat. In vita S. Cuthberti Episc. 20. Mart.] VideTubracus.

TIGILLVS. et Ruminus. FR. Iouis cognomina, de quibus D. Aug. lib. 7. de Ciuit. cap. 11.

TIGNARIVS. FR. artifex, qui tigna accomodat in domus structura. [Ad instauranda sarta tecta templi tignariis, videlicet, et caementariis etc. 4. Reg. 22. 6.